به گزارش ایسنا، اخیراً مقامات لبنان، سوریه و عراق مذاکراتی را برای ازسرگیری فعالیت خط لوله‌ای آغاز کرده‌اند که زمانی میادین نفتی نزدیک کرکوک عراق را به شهر ساحلی طرابلس لبنان متصل می‌کرد. راه اندازی این خط لوله می‌تواند پیامدهای سیاسی، اقتصادی و استراتژیک بلندمدتی برای کشورهای مربوط و کل منطقه داشته باشد.
زیرساخت اولیه در طول دهه 1930 ساخته شد که دو لوله 12 اینچی نفت را از کرکوک به حیفا در فلسطین تحت کنترل انگلیسی‌ها و طرابلس در لبنان تحت کنترل فرانسوی‌ها انتقال می‌دادند. خط لوله طرابلس با یک خط لوله 30 اینچی در دهه 1950 کامل شد که قادر بود حدود 400 هزار بشکه در روز نفت منتقل کند. خط لوله کرکوک-طرابلس در طول جنگ ایران و عراق از سوی سوریه معلق شد.
فضای سیاسی فعلی که همکاری میان لبنان، سوریه و عراق را امکان پذیر کرده است پیامد سیاست خارجی یک کشور است. از زمان تهاجم آمریکا به عراق و سرنگونی صدام حسین، منطقه خاورمیانه شاهد تحولات زیادی بوده است که شامل تلاش روسیه برای نفوذ بیشتری در منطقه بوده است.
مشارکت روسنفت در تلاش‌های مسکو به این منظور بسیار مفید بوده است. این غول انرژی روسی روابط بسیار خوبی را با دولت عراق حفظ کرده و چندین میدان نفتی و خط لوله کرکوک-سیهان را در این منطقه اداره می‌کند. به تازگی روسنفت توافقی را با دولت لبنان برای اداره تأسیسات مخازن در طرابلس به مدت 20 سال آینده امضا کرده است. بنابراین حضور روسیه برای این کشورهای عرب به منظور بازبینی احیای خط لوله قدیمی کرکوک-طرابلس حائز اهمیت بوده است.
با وجود ظرفیت پایین این خط لوله، احیای آن می‌تواند تأثیر بلندمدتی بر سیاست منطقه‌ای داشته باشد. خط لوله جدید یک رابط فیزیکی میان کشورهای مشارکت کننده خواهد بود و روابط سیاسی آنها را به مدت دهه‌ها به دلیل وابستگی آنها به یکدیگر در خصوص امنیت انرژی و منافع اقتصادی صادرات انرژی، حفظ خواهد کرد.
بر اساس گزارش اویل پرایس، با وجود تمایل برای احیای خط لوله قدیمی کرکوک-طرابلس، ابهاماتی درباره به سرانجام رسیدن این پروژه وجود دارد. به خصوص وضعیت سوریه ابهاماتی را ایجاد کرده که ساخت و اداره خط لوله را وظیفه دشواری می‌سازد.
