به گزارش ایسنا به نقل از هالیوود ریپورتر، این کارگردان ایتالیایی به سبب طراحیهای صحنه چشمگیر در اُپرا و سینما، سبک خاص کارگردانی و ساخت فیلمهای اُپرایی، مذهبی و حماسی و پرداختن به داستانهای عاشقانههای «شکسپیر» به شهرت رسیده بود.
او که در سال 1968 برای ساخت فیلمی نوآورانه بر اساس نمایشنامه «رومئو و ژولیت» نامزد اسکار شده بود در خانهاش در شهر رُم از دنیا رفته است.
فیلم «رومئو و ژولیت» که با بازی «لئونارد وایتنیگ» و «اولیویا هاسی» بازیگران ناشناخته آن زمان همراه بود علاوه بر نامزدی در شاخه بهترین فیلم و کارگردانی، موفق به کسب اسکار بهترین فیلمبرداری و طراحی صحنه شد که نشان از تاکید «فرانکو زفیرلی» بر جنبههای بصری سینما دارد.
«زفیرلی» یک سال پیش از آن یعنی در سال 1967، اقتباسی دیگر از آثار «شکسپیر» با نام «رام کردن زن سرکش» را به سینما آورده بود که «الیزابت تیلور» و «ریچارد برتون» در اوج دوران حرفهای خود در آن نقشآفرینی کردند. او در سال 1990 میلادی نیز فیلم «هملت» را با بازی «مل گیبسون» ساخت که در آن زمان به عنوان ستاره فیلمهای اکشن شناخته میشد.
این کارگردان ایتالیایی که اُپراهای حماسی را نیز به روی صحنه میبرد در سینما به سبک و سیاق اُپرا کار میکرد. آثار اُپرای او شهرت فراوانی داشت و در سالنهای تجملاتی چون «متروپولیتن» نیویورک مورد استقبال فراوانی قرار میگرفت.
«برادر خورشید، خواهر ماه» (1972)، «عیسی ناصری» (1977)، «قهرمان» (1979)، «عشق بیپایان» (1981)، «دلقک» (1982)، «اُتللو» (1986)، «توسکانینی جوان» (1988)، «گنجشک» 1993)، «جین ایر» (1996)، «چای با موسولینی» (1999) و «کالاس جاودان» (2002) از جمله مهمترین آثار سینمایی «فرانکو زفیرلی» هستند.