۱۵ حقیقت تکان دهنده و باورنکردنی در مورد کوکائین که احتمالاً‌ آنها را نمی دانستید

برخی از اسم های خیابانی جالب و متداول کوکائین در بین مصرف کنندگان عبارتند از «کوک»، «برف»، «خانم»، «خاک طلا»، «برفک»، «کرَک» و «کوکائین خالص».

متاسفانه سالانه هزاران کودک با اعتیاد به کوکائین به دنیا می آیند. اگر مادر نوزاد در طول دوران بارداری کوکائین مصرف کند احتمال این که نوزاد او نیز با اعتیاد به این ماده ی مخدر به دنیا بیاید بسیار زیاد خواهد بود.

در ابتدا در هر بطری نوشابه ی کوکاکولا 9 میلی گرم کوکائین وجود داشت که در ترکیب با کافئین به محرکی قوی تبدیل می شد. در سال 1903، به طور رسمی کوکائین از ترکیبات کوکاکولا حذف گردید اما هنوز یک نوع برگ کوکای بدون کوکائین برای اضافه کردن طعم به نوشیدنی های غیرالکلی مورد استفاده قرار می گیرد.

شرلوک هولمز نیز از کوکائین استفاده می کرد. در داستان های سِر آرتور کونان دویل آمده است که در مواردی که هیچ مورد تحقیقاتی و جنایی وجود نداشت، شرلوک هولمز مجبور بود برای سرگرم کردن ذهن خود کوکائین مصرف کند.

رایج ترین شکل کوکائین به صورت «هیدروکلرید کوکائین» است که به شکل پودر و «کوکائین خالص» که به آن «freebase» گفته می شود خواهد بود. این پودر معمولا با آب ترکیب شده و به صورت تزریقی یا بالا کشیدن از طریق بینی استفاده می گردد. متداول ترین شکل خیابانی کوکائین پودری سفید رنگ است که توسط قاچاقچیان با پودر تالک (talcum)، شکر، نشاسته و دیگر مواد محرک ترکیب شده است.

از آن جایی که این ترکیب کوکائین در هنگام استعمال به شکل سیگار صدایی شبیه شکستن می دهد به آن «crack» به معنای شکستن گفته می شود. این ترکیب از مخلوط کردن پودر کوکائین با آمونیاک، جوش شیرین و آب بدست می آید. سپس این ترکیب حرارت داده می شود تا هیدروکلراید از آن جدا شود و ترکیب باقی مانده در کتر از 10 ثانیه فرد را نشئه خواهد کرد. از انجا که کرَک کوکائین بسیار ارزان بوده و به سرعت فرد را نشئه می کند در اوایل دهه ی 1980 که به بازار آمده بود طرفداران زیادی داشت و به معظلی برای کشورها تبدیل شده بود. در آن دوران تنها در ایالات متحده 600٫000 نفر از این نوع کوکائین استفاده می کردند.

کوکائین یکی از مواد مخدری است که به سرعت فرد را به خود معتاد می کند چنان که حتی با یک بار مصرف نیز امکان اعتیاد به آن وجود دارد. با اولین بالا کشیدن کوکائین از طریق بینی میل به استعمال دوباره ی آن به وجود می آید و هر دفعه باید مقدار بیشتری مصرف کرد تا به احساس نشئگی قبلی دست یافت.

شاید باور نکنید اما ثابت شده که مصرف کوکائین می تواند به بیماری های روانی دائمی در فرد منجر شود. اگر کسی زمینه ی بیماری های روانی را داشته باشد با مصرف کوکائین این بیماری ها در او تشدید خواهند شد و به شکل بدتری نمود پیدا خواهند کرد. در نتیجه ی مصرف کوکائین ممکن است فرد دچار شخصیت دو قطبی شود و قادر به ادامه ی زندگی نباشد.

جالب است بدانید که گردش مالی تجارت کوکائین از گردش مالی شرکت مایکروسافت، مک دونالدز و کلوگ (Kellogg) به طور جمعی نیز بیشتر است.

شکر فرآوری شده از کوکائین نیز اعتیادآورتر است و کیک های فنجانی می توانند به اندازه ی کوکائین شما را معتاد خود کنند.

بر روی درصد بسیار بالایی از اسکناس های دلار و میزهای تعویض پوشاک نوزاد ردپای کوکائین دیده می شود.

یکی از کشنده ترین انواع کوکائین «اسپیدبال» (speedball) نام دارد که ترکیبی از هروئین و کوکائین است.

در سال های اول قرن بیستم و قبل از آن که مصرف و توزیع کوکائین به طور رسمی ممنوع شود از این ماده به عنوان مُسکن درد استفاده می شد که می توانستید قرص های آن را در هر فروشگاهی پیدا کنید. پزشکان نیز که از تاثیراتت مخرب کوکائین آگاهی نداشتند از آن برای کنترل ورم بدن، تقویت استخوان های شکسته، التیام زخم هایی که به شدت عفونت کرده و کرم زده بودند تجویز می کردند.

اولین مورد ثبت شده ی اعتیاد به کوکائین مربوط به یک پزشک آمریکایی است که از این ماده ی مخدر برای بیهوشی بیماران استفاده می کرد. این پزشک و جراح آمریکایی ویلیام هالستد نام داشت و بعد از قرار گرفتن در معرض کوکائین مجبور شد به مصرف آن روی آورده و اولین مورد ثبت شده از اعتیاد به کوکایین لقب گرفت.

کوکائین سیستم مرکزی اعصاب انسان را تحریک می کند و مصرف طولانی مدت آن ممکن است به ایجاد تغییرات دائمی در مغز فرد منجر شود. همچنین امکان حمله ی قلبی و سکته در این افراد زیاد بوده که در برخی موارد مرگ آن ها را به دنبال خواهد داشت.