تحقیقات جدید نشان می دهند کهکشان راه شیری صدها میلیون سال قبل با کهکشانی دیگر به نام آنتلیا دو برخورد کرده که یک کهکشان کوتوله همسایه کهکشان خودمان محسوب می شده و مملو از ماده تاریک بوده است. این برخورد باعث ایجاد موج هایی در لوح های گازی اطراف کهکشان راه شیری شد که تا امروز نیز قابل مشاهده اند.
وجود آنتلیا دو 9 سال قبل از مشاهده اش پیش بینی شده بود
آنتلیا دو حدودا یک سوم کهکشان راه شیری اندازه داشته و دانشمندانی که وجودش را در سال 2009 پیش بینی کرده بودند بیان کردند که بخش اعظم آن را ماده تاریک تشکیل داده است. موقعیت آن هم دقیقا همان جایی است که ده سال قبل پیش بینی شده بود اما به دلیل نور بسیار کمی که متصاعد می کرد و چگالی پایینش تا سال 2018 مشاهده نشده بود.
اطلاعات جدید نشان می دهند با توجه به مسیر آنتلیای دو، این کهکشان با راه شیری برخورد کرده و عامل به وجود آمدن موج هایی است که در لبه های آن مشاهده می شوند.
از چپ به راست: ابر ماژلانی بزرگ، کهکشان راه شیری، آنتلیا دو
ماده تاریک نوعی از ذرات زیر اتمی است که دانشمندان برای توضیح وزن کهکشان ها از آن استفاده می کنند. با توجه به نحوه حرکت و تعامل کهکشان ها، دانشمندان باور دارند وزن کهکشان ها از مقداری که با محاسبه مقدار ماده قابل مشاهده در آن ها به دست می آید بیشتر است. آن ها تئوری ماده تاریک را خلق کردند تا به وسیله آن منشا این وزن اضافه را توضیح دهند.
اما با وجود تلاش های بسیاری که برای پیدا کردن ماده تاریک انجام شده، این ذرات تاکنون مشاهده نشده اند. به جای آن دانشمندان از روش های دیگری برای پیدا کردن نشانه های ماده تاریک استفاده می کنند.
به گفته دکتر «چاکرابارتی»، یکی از اعضای تیمی که تحقیقات را انجام داده اند:
«ما هنوز ماهیت ماده تاریک را نمی دانیم، اما با توجه به این که مقدار آن را توانسته ایم بدست بیاوریم تنها نکته باقی مانده نسبت چگالی و شعاع است. اگر آنتلیای دو همان کهکشان کوتوله ای باشد که پیش بینی می کردیم، می دانیم در چه مداری حرکت می کرده است. و می دانیم که به دیسک کهکشانی نزدیک شده بود. این موضوع محدودیت های شدیدی هم برای وزن و هم برای چگالی به وجود می آورده است. این یعنی از آنتلیا دو می توان به عنوان آزمایشگاهی برای مطالعه درباره ماهیت ماده تاریک استفاده کرد.»
نتایج این تحقیق در ژورنال اخترفیزیک چاپ خواهد شد.
