روزنامه شهروند: نقل و انتقالات در فوتبال ایران با یک تورم حیرت‌انگیز روبه‌رو شده است. رقابت باشگاه‌ها برای موفق‌شدن آن‌ها را مجاب می‌کند که برای بستن یک تیم قدرتمند پول خرج کنند و در کورس رقابت آن باشگاهی برنده می‌شود که پول بیشتری در این رقابت خرج کند؛ همین مسأله هم باعث افزایش چشمگیر رقم قرارداد بازیکنان و حتی مربیان در فوتبال ایران می‌شود.
در کنار این مسأله البته نقش دلالان و ایجنت‌ها را نباید نادیده گرفت که با شگرد‌های خود و مذاکره‌شان با چند باشگاه درنهایت کاری می‌کنند که بازیکن طرف قراردادشان با بالاترین پیشنهاد قرارداد را امضا کند؛ منتها این افزایش چشمگیر قرارداد‌ها در فوتبال ایران قطعا تبعات منفی سنگینی را به همراه خواهد داشت که در این گزارش به آن خواهیم پرداخت.
آپشن‌های عجیب
مهاجم لیگ برتری داریم که برای گل‌زدن در قرارداد خود آپشن گذاشته است. دروازه‌بانی داریم که برای هر کلین شیت مبلغی به قراردادش اضافه می‌شود؛ این در حالی است که با مهاجم قرارداد امضا می‌کنند که گل بزند یا وظیفه دروازه‌بان تلاش برای گل‌نخوردن است. در بسیاری از قرارداد‌های بازیکنان این بند وجود دارد که اگر در طول فصل یک تعداد مشخص بازی برای تیم خود انجام بدهند، درصد قابل توجهی به قراردادشان اضافه می‌شود؛ مثلا ١٥درصد در ازای انجام‌دادن ٢٠ بازی! به این آپشن‌ها پرداخت مالیات، هزینه مسکن برای بسیاری از بازیکنان و موارد دیگر را اضافه کنید.
پاداش آسیایی به داد پرسپولیس رسید
باشگاه پرسپولیس در بین تیم‌های لیگ برتری در سال‌های اخیر ثبات زیادی داشته و برای همین امسال هم اکثر بازیکنان اصلی در تیم خواهند ماند. منتها بخش بزرگی از بحران مالی که در این باشگاه وجود داشته به خاطر وجود بند‌های حیرت‌انگیز در قرارداد بازیکنان بوده است؛ آپشن‌هایی که رقم قرارداد آن‌ها را به شکلی حیرت‌انگیز بالا می‌برد. از این بند‌ها می‌توان به ١٠درصد پاداش قهرمانی در لیگ و ١٠درصد پاداش قهرمانی در جام حذفی اشاره کرد. اگر هر بازیکنی در بیش از ٧٠درصد بازی‌ها به میدان برود، ١٠درصد به مبلغ قراردادش اضافه می‌شود.
بند رضایت مربی هم از دیگر تبصره‌های جنجالی قرارداد سرخپوشان بود که در صورت رضایت کادر فنی مبلغی به قرارداد بازیکنان اضافه می‌شد. آپشن‌های حیرت‌انگیز دیگر قرارداد بازیکنان مربوط به لیگ قهرمانان آسیا است که در قرارداد هر بازیکن توافق بر سر نوع آپشن‌ها متفاوت بود. با این حال برای صعود به هر مرحله یک‌درصد خاص پاداش به قرارداد بازیکن اضافه می‌شود و همین امسال فینالیست‌شدن پرسپولیس باعث شد که بیشتر درآمد آسیایی تیم خرج پاداش بازیکنان به جای قرارداد اصلی‌شان شود. درواقع همین آپشن‌ها هزینه باشگاه‌ها را نسبت به قرارداد اصلی بازیکنان و مربیان بالا برد.
قرارداد‌های میلیاردی در استقلال
برای این‌که ببینید ریخت و پاش مالی در استقلال تا چقدر زیاد بوده، فقط کافی است یکبار قرارداد بازیکنان و مربیان خارجی این تیم که چندی پیش جزییات کامل آن در خبرگزاری تسنیم منتشر شد را مرور کنید. مدیران این باشگاه هزینه‌هایی سرسام‌آور برای جذب خارجی‌ها داشتند که اکثر آن‌ها هیچ خروجی هم برای تیم نداشته‌اند؛ از مبلغ قرارداد تا آپشن‌های عجیب و غریب به همراه پرداخت مالیات بازیکنان و مربیان!
اخیرا هم که علی خطیر، معاون باشگاه، در اقدامی جنجالی به صورت رسمی اعلام کرد که وریا غفوری برای عقد قرارداد سه ساله با استقلال ٩میلیارد تومان درخواست کرده و سید حسین حسینی هم برای قرارداد دو ساله ٦میلیارد تومان خواسته است. همین دو نمونه واضح در کنار قرارداد‌های جنجالی خارجی‌ها به خوبی نشان می‌دهد که فعل و انفعالات مالی در این باشگاه به چه صورت بوده است.
زنوزی معادلات را بر هم زد
از روزی که محمدرضا زنوزی متمول مالک تراکتور شد او یک تنه سیستم مالی فوتبال ایران را با پرداخت‌های نجومی خود تغییر داد و عملا باعث تورم در قرارداد‌ها شد. او با مسعود شجاعی و اشکان دژاگه و احسان حاج صفی قرارداد‌های ٥٠٠ تا ٦٠٠هزار دلاری امضا کرد و برای جذب ستاره‌های دیگر میلیارد‌ها تومان هزینه کرد. زنوزی فصل را با انتخاب جان توشاک مشهور آغاز کرد و سپس او را برکنار کرد و هدایت تیم را به محمد تقوی سپرد و بعد از مدتی لیکنز را به عنوان سرمربی خارجی تیمش انتخاب کرد.
برای امسال هم که او با قراردادی سنگین هدایت تراکتورسازی را به مصطفی دنیزلی داده و پول‌های زیادی در نقل و انتقالات هزینه کرده است؛ به‌طور مثال گفته می‌شود که برای جذب رشید مظاهری دروازه‌بان ملی‌پوش سابق ذوب‌آهن بیش از ٥میلیارد تومان هزینه کرده است.
زنوزی البته از راه فوتبال هیچ درآمد قابل توجهی ندارد و معلوم نیست تا چه زمانی می‌تواند از سرمایه شخصی در فوتبال ایران برای تراکتور پول خرج کند. جالب اینجاست که باشگاه او خصوصی است و هر چقدر پول بخواهد می‌تواند به بازیکنان و مربیان خارجی بدهد و کسی هم جلوی او را نمی‌تواند بگیرد.
ما سپاهانیم و حالاحالا‌ها پولدار!
سپاهان سال گذشته نایب‌قهرمان لیگ برتر شد و هزینه‌های سرسام‌آور این باشگاه در نقل و انتقالات برای بستن یک تیم قدرتمند در موفقیت این تیم در طول رقابت‌ها بی‌تأثیر نبود. آن‌ها البته همیشه یکی از باشگاه‌های پولدار فوتبال ایران بوده‌اند و از آنجا که چند فصل بدون جام را سپری کرده‌اند، دیگر پول دلیلی برای شکست آن‌ها در نقل و انتقالات نیست.
آن‌ها هم با ارقامی حیرت‌انگیز اقدام به مذاکره با بازیکنان و جذب آن‌ها می‌کنند. مثلا گفته می‌شود حسینی، ستاره ذوب آهن، را با قراردادی نجومی به خدمت گرفته‌اند و شایعه شده که به چند بازیکن در کنار قرارداد حواله آهن با ارزش مالی بالای یک‌میلیارد را داده‌اند. البته این خبر تنها در حد شایعه بوده و قطعا خود باشگاه سپاهان باید درباره جزییات آن شفاف‌سازی انجام بدهد.
درباره ارقام قرارداد بازیکنان سپاهان هم می‌توان یک مثال جالب دیگر هم زد. محمد محبی که یکی از بهترین بازیکنان فصل گذشته لیگ یک بود، ابتدا مذاکراتی با یک باشگاه لیگ برتری انجام داد و توافق کرد که در ازای ٢٥٠میلیون تومان و داشتن ٥٠درصد آپشن قرارداد به این تیم ملحق شود. منتها درنهایت راهی سپاهان شد و شایعه شده که رقم قرارداد او بیش از یک‌میلیارد تومان است. قرارداد سال قبل محبی در لیگ ٤٠میلیون تومان بود! حالا حسابش را بکنید که سایر ستاره‌ها چه ارقامی از باشگاه دریافت می‌کنند.
درودگر: جلسه فوری برگزار می‌کنیم
مدیران سازمان لیگ فوتبال ایران در نظر دارند در آینده‌ای نزدیک برای جلوگیری از ریخت و پاش مالی جلسه‌ای مهم و اضطراری با مدیران عامل باشگاه‌های لیگ برتری برگزار کنند. در این جلسه قرار است درباره درخواست‌های حیرت‌انگیز بازیکنان و مربیان و ضربه‌ای که رقابت اقتصادی باشگاه‌ها به فوتبال کشور می‌زند، بحث و تبادل نظر صورت بگیرد.
محمدصادق درودگر، عضو هیأت‌رئیسه سازمان لیگ فوتبال ایران، به خبرنگار «شهروند» در این رابطه می‌گوید: «در جلسه اخیر هیأت‌رئیسه درباره افزایش چشمگیر رقم قرارداد بازیکنان بحث و تبادل نظر انجام شد و به همین ترتیب قرار شد هر چه سریع‌تر برنامه‌ریزی‌ای برای برگزاری جلسه‌ای با مدیران عامل باشگاه‌ها انجام شود. ممکن است یک باشگاهی پول داشته باشد و بخواهد هزینه کند. منتها آقایان مدیر باید بدانند که با بالابردن رقم قرارداد بازیکنان به شکلی کنترل‌نشده دارند به فوتبال کشور ضربه می‌زنند. باید جلسه‌ای برگزار کنیم و در این نشست با مدیران به یک راهکار درست و منطقی برای جلوگیری از این رویه خطرناک برسیم و نتیجه این جلسه را تبدیل به قانون کنیم.»
