وبسایت بولتن‌نیوز: کارل لندشتاینر، زیست‌شناس اتریشی برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی در سال 1930 به خاطر کشف گروه‌های خونی بود. ماجرای کشف گروه‌های خونی انتقال خون یا اجزای خون از شخصی به شخص دیگر از صد‌ها سال پیش انجام می‌شده است. بسیاری از بیماران پس از انتقال خون می‌مردند تا این که در سال 1901، پزشکی به نام " کارل لندشتاینر" گروه‌های خونی انسان را کشف کرد.
از آن زمان به بعد، انتقال خون ایمن‌تر شده است. فعالیت‌های لندشتاینر امکان تعیین گروه‌های خونی را فراهم کرد و به ما امکان داد انتقال خون را با اطمینان بیشتری انجام دهیم. وی به خاطر این کشف بزرگ جایزه نوبل پزشکی سال 1930 را به خود اختصاص داد. مخلوط کردن خون دو فرد ممکن است به تجمع اجزای خون در کنار یکدیگر منجر شود. در این حالت خون " کپه کپه" به نظر می‌رسد. گلبول‌های قرمزی که کنار هم جمع شده‌اند می‌توانند باعث واکنش‌های خطرناکی در بدن شوند. این واکنش‌ها می‌توانند نتایج مرگ باری داشته باشند. لندشتاینر کشف کرد که کپه کپه شدن خون زمانی رخ می‌دهد که فرد دریافت کننده خون، پادتن ضد گلبول‌های فرد دهنده را در خون خود داشته باشد.
کارل لندشتاینر در 14 ژوئن 1868 در وین به دنیا آمد. پدرش، لئوپولد لندشتاینر، دکتر حقوق، روزنامه نگار و ناشر روزنامه، وقتی که کارل شش ساله بود، فوت شد؛ و بعد از فوت پدر، مادرش، فانی هس، سرپرستی او را بر عهده گرفت. پس از پایان مدرسه، لندشتاینر پزشکی را در دانشگاه وین خواند، او در سال 1891 در این رشته فارغ‌التحصیل شد. او هنگامیکه دانشجو بود، تحقیقات بیوشیمیایی را آغاز کرده بود و در سال 1891 مقاله‌ای درباره تاثیر رژیم غذایی در ترکیب خاکستر خون منتشر ساخت. او برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر از شیمی پنج سال در آزمایشگاه‌های Hantzsch در زوریخ، امیل فیشر در وورتسبورگ و Bamberger E در مونیخ به سر برد.
او پس از بازگشت به وین، مطالعات پزشکی خود را در بیمارستان عمومی وین از سرگرفت. او در سال 1896 دستیار ماکس فون در موسسه بهداشت وین شد. او در این زمان به مکانیسم ایمنی بدن علاقه‌مند شد. از سال 1898 تا 1908 او از پست معاون در گروه پاتولوژی دانشگاه علوم تشریح وین، به استاد A رسید.
Weichselbaum، شخصی که علت مننژیت باکتریایی را کشف کرده بود، به همراه Fraenckel، pneumococcus (میکروب سینه پهلو) را کشف کردند. در این زمان لندشتاینر مشغول به کار بر فیزیولوژی بیماری morbid و ترجیحاً بر آناتومی این بیماری بود.
تا سال 1919، پس از بیست سال کار بر روی پاتولوژی آناتومی، لندشتاینر با تعدادی از همکارانش مقاله‌های بسیاری از یافته‌های خود درخصوص تشریح بیماری و ایمونولوژی منتشر کرده بودند. او حقایق جدیدی در مورد ایمونولوژی سفلیس کشف کرد و ان‌ها را به دانسته‌های reaction Wassermann افزود. او همچنین نشان داد که علت فلج اطفال می‌تواند با تزریق مواد آماده شده توسط سنگ زنی نخاع از کودکانی که از این بیماری مرده بود به میمون‌ها منتقل می‌شود. کمبود میمون‌ها در وین باعث شد او برای آزمایش‌های بیشتر به انستیتو پاستور در پاریس برود. کار او در انجا، همراه با Flexner و Lewis انجام می‌شد.
لندشتاینر سهم زیادی در هر دو آناتومی پاتولوژی، بافت شناسی و ایمنی شناسی، که همه نشان می‌دهد، نه تنها مراقبت دقیق او را در مشاهده و توضیحات، بلکه درک بیولوژیکی است. اما نام او همیشه برای کشف برجسته خود را در سال 1901 در خصوص گرو‌های خونی برای همیشه باقی خواهد ماند. در سال 1930 جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی به خاطر این کشف عظیم به او داده شد.
در سال 1875 Landois گزارش داد، هنگامی که خون حیوانات دیگر به انسان تزریق می‌شود، این گلبول‌های خون خارجی منعقد می‌شود و در رگ‌های خونی انسان با رهایی از هموگلوبین شکسته می‌شود. در 1903-1901، لندشتاینر اشاره کرد که ممکن است واکنش مشابه رخ دهد هنگامیکه خون از یک فرد انسان به انسان تزریق می‌شود، ولی این واکنش با خون حیوانات رخ نمی‌دهد، اما باخون یک انسان دیگر، ممکن است شوک، زردی و هموگلوبینوری (Hemoglobinuria) رخ دهد.
با این حال پیشنهاد‌های او، مورد توجه قرار نگرفت. تا زمانی که، در سال 1909، او گرو‌های خونی را در چهار گروه A، B، AB و O طبقه بندی کرد. لندشتاینر پیش از این، در 1901-1903، پیشنهاد کرد که تعیین ویژگی‌های گروه‌های خونی ارثی هستند. بخش عمده‌ای از کار بعدی که لندشتاینر و دانش آموزانش انجام دادند در خصوص گروه‌های خونی و ایمونولوژیک در وین انجام نشد، اما در نیویورک توسط ان‌ها انجام شد. شرایط در سال 1919 در وین به گونه‌ای بود که کار‌های آزمایشگاهی بسیار دشوار بود و هیچ آینده‌ای برای اتریش نبود، لندشتاینر به دادستانی بیمارستان کوچک کاتولیک‌های رومی در لاهه انتخاب شد. در اینجا (1919-1922) از او دوازده مقاله، در رابطه با haptens منتشر شده است. وقتیکه کارش در هلند به اتمام رسید با خانواده‌اش به نیویورک رفت. در انجا او، با همکاری با لوین و وینر، کار بیشتر بر روی گروه‌های خونی که تا حد زیادی برای گسترش تعداد این گروه‌ها بود انجام داد، و این کار، منجر به کشف عامل RH در خون، که مربوط به خون انسان بود، شد.
لندشتاینر تا آخر عمر خود را، صرف بررسی گروه‌های خونی وآنتی ژن، آنتی بادی و سایر عوامل ایمونولوژیک که در خون رخ می‌دهد، کرد. وی در سال 1916 با Helen Wlasto ازدواج کرد و حاصل این ازدواج دکتر E. Landsteiner است.
او در سال 1939 استاد ممتاز بازنشسته در انستیتو راکفلر شد، اما همچنان به کارش با انرژی با عنوان قبل ادامه داد. او پیپت در دست درگذشت. در تاریخ 24 ژوئن 1943، او دچار حمله قلبی در آزمایشگاه خود شد و دو روز بعد در بیمارستان موسسه درگذشت.
