بخیه های زایمان طبیعی، قابل مقایسه با بخیه های جراحی های سنگین (مثل سزارین) نیستند. در ادامه توضیحاتی کامل در مورد بخیه زایمان طبیعی داده شده است.
چند بخیه در زایمان طبیعی لازم است؟
روی سطح پوست پرینه ( ناحیه بین مهبل و مقعد ) هم چیزی حدود یک بند انگشت بخیه میخورد که جذبی است و ظرف چند روز ( بسته به پوست افراد ) جذب می شود و ردی از آن نمی ماند. اپیزیوتمی (برش پرینه) در هنگام زایمان طبیعی برای این صورت میگیرد که احیانا به هنگام خروج نوزاد پارگی رخ ندهد
اگر می خواهید تعداد بخیه در زایمان طبیعی کم شود:
اگر بخواهید کمتر بخیه بخورید، ماساژ پرینه کمک میکند. کافی است در طول دوران بارداری، ناحیه پرینه را با کمی روغن زیتون چرب کنید و ماساژ دهید تا بافتش نرم تر شود.
در زایمان فیزیولوژیک یا طبیعی ماما و پزشک منتظر می مانند تا بافت پرینه خودش کش بیاید یا منعطف شود تا دیگر نیازی به برش پرینه نباشد.
بخیه های ناحیه پرینه چندان دردناک نیست چون از بی حسی استفاده می شود. بخیه های سزارین که در چند لایه ( از رحم تا روی پوست ) زده می شوند و عرض زیادی دارند ، بسیار دردناک می باشند ، به طوری که برای آرام کردن درد نیاز به دوز بالایی از مسکن هست که در چند روز اول پس از سزارین باید استفاده شود.
بخیه های زایمان طبیعی سطحی بوده و درد چندانی ندارند و در نهایت با استفاده از مسکن های ساده ( مثل ایبوپروفن ) درد ساکت خواهد شد.
بعد از زایمان کافی است تا چند روز روی بخیه ها ننشینید. به جز این مورد می توانید به راحتی راه بروید و دراز بکشید و مشکل دیگری نخواهید داشت.
برای اینکه به بخیه فشار وارد نشود زیاد از حد نایستید و برای نشستن نیز با تهیه تیوپ های طبی از داروخانه ها می توانید فشار کمتری به بخیه ها وارد کنید.بعد از هر بار اجابت مزاج، ناحیه بخیه زده را با محلول مخصوص شستشوی واژن بشویید و خشک کنید و بعد ناحیه بخیه ها را سشوار گرم بگیرید و با بتادین ضد عفونی کنید و پماد آلفا بزنید تا مشکلی پیش نیاد.
از نوار بهداشتی هایی که لایه جاذب و مواد شیمیایی دارند استفاده نکنید تا دچار مشکلات حساسیتی نشوید. پوشک ساده بچه از همه چیز بهتر است. روزهای اول که خونریزی زیادی دارید ، تند و تند نوار بهداشتیتان را عوض کنید. هر بار که به دستشویی می روید حتما نوار بهداشتیتان را عوض کنید تا ناحیه واژن و پرینه تا حد امکان خشک و تمیز بماند.
ترمیم بخیه ها در زایمان طبیعی:
بخیه‌های زایمان دو نوع هستند. این بخیه‌ها یا جذبی هستند ویا غیر جذبی. در انواع غیر جذبی، بهترین نوع آن استفاده از نخ نایلون است که پس از جوش خوردن زخم، باید از زیر پوست کشیده شود که کشیدن آن هم سخت و دردناک نیست. علاوه بر آن بهترین نتیجه را از نظر زیبایی دارد و احتمال عفونت را کمتر میکند.
نوع جذبی که بعضی به آن روش لیزری هم می‌گویند، به همان طریق دوخته می‌شود با این تفاوت که چون جذبی هستند، گره‌ها از زیر زده شده و هیچ نخی از روی پوست مشخص نیست.»
بخیه‌های جذبی معمولا واکنش پوستی می‌دهند و احتمال آوردن گوشت اضافه به ویژه در افراد مستعد بیشتر است و در بعضی افراد به‌طور ژنتیکی هنگام ترمیم زخم، گوشت اضافه فراوانی در محل بخیه‌ها بوجود می‌آید.
در افراد مختلف میزان این گوشت اضافه متفاوت است و گاهی بسیار شدید است. به طوری که در این افراد بخیه‌های غیر‌جذبی کاربرد بهتری دارند. هر چند در افراد مستعد باز هم احتمال اسکار یا زخم پس از بخیه وجود دارد اما یا این نخ‌ها به مقدار کمتری گوشت اضافه ایجاد می‌کنند.
خشک و تمیز نگه‌داشتن زخم بسیار مهم است بنابر‌این خانم‌ها به محض قرمزی، تورم و ترشح زخم باید به پزشک مراجعه کنند گاهی اوقات لیزر می‌تواند در درمان این نوع بیماری‌ها موثر باشد اما جراحی مجدد فایده‌ای ندارد.
در مورد زایمان طبیعی تنها بخیه‌های جذبی استفاده شده و در صورتی که از نظر زیبایی مشکلی داشته باشند بعدا قابل ترمیم هستند. احتمال عفونت زخم در هر بخیه‌ای وجود دارد لذا رعایت مسائل بهداشتی و تغذیه صحیح، بسیار مهم هستند.
خانم‌هایی که زایمان طبیعی کرده‌اند، به هیچ عنوان نباید گن بپوشند چون هوا باید در جریان باشد تا بخیه‌ها زودتر جذب شوند و از طرف دیگر در محیط بسته احتمال ایجاد عفونت بسیار زیاد است.
منبع : ninisite.com
بیشتر بخوانید:
