در هر حال، اگرچه رویکرد ترامپ توانست زرادخانه هسته‌ای کره‌شمالی را تا حدودی از توسعه بازدارد اما تا آینده نزدیک هیچ‌گونه سلاحی از میان برده نخواهد شد. تخمین زده شده که این کشور دارای 20 تا 60 بمب هسته‌ای است. همچنین قابلیت‌های موشکی کره‌شمالی را هم محدود نخواهد کرد. دولت همچنین در آشکار و نهان ابراز می‌دارد که هدفش خلع‌سلاح هسته‌ای کامل است. اما با درک اینکه درخواست‌های حداکثری برای رها کردن برنامه هسته‌ای ارزشمند کره‌شمالی در کوتا‌ه‌مدت راه به جایی نمی‌برد، ترامپ درحال دنبال کردن رویکرد جدیدی است که با یک گام اولیه چشمگیر- اما محدود- آغاز می‌شود. «کرولی- سانجر» می‌نویسند مذاکره‌کنندگان آمریکایی به‌دنبال بسط پیشنهاد کیم در هانوی در ماه فوریه هستند که براساس آن این کشور سایت هسته‌ای مهم «یونگ بیون» را تعطیل کند و در مقابل، بخش زیادی از تحریم‌های آمریکا علیه این کشور لغو شود. ترامپ زیر فشار پمپئو و بولتون این پیشنهاد را رد کرد زیرا بخش زیادی از قابلیت‌های کره‌شمالی اکنون خارج از مجتمع بزرگ یونگ‌بیون قرار دارد.
اکنون ایده اصلی این است که تیم جدید مذاکراتی کره‌شمالی مجبور شود که با تعریفی بسیط از یونگ‌بیون موافقت کنند؛ تعریفی که فراتر از مرزهای فیزیکی این سایت می‌رود. اگر این دیدگاه با موفقیت همراه شود- و البته موانع زیادی هست از جمله اینکه کره‌شمالی بازرسی‌های سرزده و احتمالا تهاجمی را بپذیرد- به‌طور موثری به «تعلیق هسته‌ای» ختم خواهد شد که کره‌شمالی را از ساخت مواد هسته‌ای جدید بازمی‌دارد. اما یک مقام ارشد آمریکایی که در سیاست‌های مربوط به کره‌شمالی فعال است می‌گوید هیچ راهی برای دانستن اینکه آیا کره‌شمالی این پیشنهاد را می‌پذیرد یا خیر وجود ندارد. او می‌گوید در گذشته هم مذاکره‌کنندگان این کشور اصرار داشتند که تنها شخص کیم است که می‌تواند میزان تخریب یا تعطیلی یونگ‌بیون را تعریف کند. برای اینکه این معامله کارگر افتد، کره‌شمالی باید بپذیرد که بسیاری از تاسیسات در اطراف این کشور را هم در این قالب بگنجاند. از آن جمله است سایت مخفی‌ای که «کانگ سون» نامیده می‌شود که در خارج از یونگ‌بیون قرار دارد و اینجا همان جایی است که به باور سیستم اطلاعاتی آمریکا و کره‌جنوبی، کره‌شمالی هنوز در حال تولید سوخت اورانیوم است.
رئیس‌جمهوری که به‌دنبال پیروزی مجدد در انتخابات آتی است- و گله‌مند است که دیدار او چندان پوشش داده نشده و به آن پرداخته نشده است و معتقد است پیام این سفر هنوز درک نشده است- احتمالا کارهای اخیر خود را پیروزی می‌داند و نوعی محدودیت بر کیم. این به ترامپ کمک خواهد کرد که استدلال کند که او در یکی از جدی‌ترین بحران‌های جهانی درحال پیشرفت است، هرچند پیشرفتی آرام. گزارشگران نیویورک‌تایمز بر این باورند که پس از سه دیدار چهره به چهره این یک پیشرفت است که استقبال‌های گرمی را سبب شده اما هیچ تعریف مشترکی از خلع‌سلاح هسته‌ای در شبه‌جزیره وجود ندارد. پس از گذشته یک سال از اولین دیدار، کره‌شمالی هنوز فهرستی از دارایی‌های نظامی خود را منتشر نکرده زیرا بر این باور است که می‌تواند از سوی ایالات‌متحده هدف گرفته شوند. روز یکشنبه استفن بیگان، نماینده ویژه آمریکا در امور کره‌شمالی، تمام این روایت‌ها را «گمانه‌زنی محض» خواند و اینکه «تیم او هیچ پیشنهاد تازه‌ای نداده است.» او گفت: «آنچه درست است، جدید نیست و آنچه جدید است، درست نیست.»
احتمالا «تعلیق»ی که ترامپ در نظر دارد یک «تعلیق» دائمی خواهد بود در غیر این‌صورت چیز اندکی دستش را خواهد گرفت. حتی یک «تعلیق» موفقیت‌آمیز شامل یک عقب‌نشینی اساسی از هدف «خلع‌سلاح هسته‌ای سریع کره‌شمالی است که باید تا ژانویه 2021 تکمیل شود.» این چیزی است که پمپئو پاییز گذشته به آن اشاره کرد. اما این مساله از این مزیت برخوردار است که به‌شدت دست یافتنی‌تر می‌نماید. بیش از دو سال پیش، رکس تیلرسون در اولین سفر خود به سئول یک پیشنهاد مشابه را رد کرد. او گفت این پیشنهاد «قابلیت چشمگیری به کره‌شمالی می‌دهد تا همچنان یک تهدید واقعی باقی بماند؛ تهدید نه‌تنها برای منطقه که برای نیروهای آمریکایی هم.» اما ترامپ که توانسته روابطی شخصی با کیم به‌هم بزند به احتمال زیاد استدلال خواهد کرد که «تعلیق» یک اقدام رو به جلو و پیشگامانه است. در حقیقت، این رویکرد قبلا هم امتحان شده است: این «تعلیق» شباهت بسیاری به پیشنهاد «تعلیق هسته‌ای» دارد که بیل کلینتون در سال 1994 به کیم‌جونگ‌ایل پیشنهاد داده بود. اما این سال‌ها قبل از اولین آزمایش هسته‌ای کره‌شمالی بود یعنی زمانی که کره‌شمالی هنوز تسلیحات هسته‌ای یا قابلیت دستیابی به آن را نداشت.
کلینتون به‌دنبال «تعلیق» 5 یا 6 ساله بود اما بعدا روشن شد که کره‌شمالی به‌دنبال رویکرد جدیدی برای دستیابی به بمب است و درصدد غنی‌سازی اورانیوم است. کره‌شمالی این کار را در سال 2003 کلید زد؛ دولت بوش یک «تعلیق» نسبی را در سال 2007 در یونگ بیون مورد مذاکره قرار داد اما تمام اینها بی‌اثر بود. این رویکرد سوال بزرگ‌تری را مطرح می‌کند: اینکه آیا ترامپ به‌راستی به‌دنبال خلع‌سلاح کامل است یا چنانکه منتقدانش می‌گویند علاقه‌مند است که خود را در مسیر پیشرفت نشان دهد و خود را چهره فردی که طالب صلح است، نشان دهد. ریچارد‌هاس، رئیس شورای روابط خارجی، می‌گوید: «ترامپ فقط می‌خواهد با این حقیقت برای خود اعتبار درست کند که بگوید خطر جنگ رفع شده است.» هاس که در دولت بوش درگیر مساله کره‌شمالی بود، می‌افزاید: «اگر خطر جنگ رفع شده نه به‌خاطر این است که کره‌شمالی کار متفاوتی کرده بلکه به این دلیل است که دولت خود تهدید به جنگ کرده بود. اگر خطر جنگ رفع شده به این خاطر است که تهدید کاهش یافته و به این خاطر است که دولت ظاهرا از توهم خلع‌سلاح خوشحال است.»
