به گزارش ایسنا، کیفیت هوای تهران در تیر ماه امسال در حالی 13 روز در شرایط نامطلوب قرار داشت که علت آن در تمام روزها افزایش غلظت «آلاینده ازن» اعلام شد اما نکته قابل توجه این است که در 7 روز از این 13 روز، غلظت ذرات معلق کمتر از 2.5 میکرون نیز افزایش پیدا کرده بود و در شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس قرار داشت ولی در نهایت «آلاینده ازن» به عنوان آلاینده شاخص (AQI) اعلام می‌شد.
حسین شهیدزاده در گفت و گو با ایسنا در پاسخ به این پرسش که در روزهایی که ذرات معلق کمتر از 2.5 میکرون به عنوان خطرناک‌ترین آلاینده هوا و «آلاینده ازن» در شرایط نامطلوب قرار دارند بر چه اساسی آلاینده شاخص (AQI) اعلام می‌شود، توضیح داد: سازمان بهداشت جهانی برای آلاینده‌های هوا بازه مشخصی تعریف کرده است. برای مثال اگر شاخص آلاینده‌ای که براساس غلظت آن محاسبه می‌شود بین اعداد صفر تا 50 باشد در شرایط پاک، بین 51 تا 100 سالم، 101 تا 150 ناسالم برای گروه‌های حساس، 151 تا 200 ناسالم برای همه و 201 تا 300 بسیار ناسالم است.
وی در ادامه با اشاره به اینکه غلظت‌های آلاینده در نهایت تبدیل به شاخص آلایندگی می‌شوند، تصریح کرد: هر آلاینده‌ای که در یک روز مشخص بیشتر از سایر آلاینده‌ها هوای شهر را تحت تاثیر قرار دهد و عدد بزرگتری داشته باشد به عنوان آلاینده شاخص (AQI) اعلام می‌شود چرا که شاخص آلایندگی بر اساس میزان خطر هر آلاینده بر سلامتی انسان تعیین شده است.
شهیدزاده ادامه داد: برای مثال اگر در یک روز مشخص غلظت ذرات معلق کمتر از 2.5 میکرون و «آلاینده ازن» با یک عدد مساوی در شرایط نامطلوب قرار داشته باشند، ذرات معلق به عنوان آلاینده شاخص (AQI) اعلام می‌شود چرا که این ذرات برای سلامت انسان خطرناک‌تر هستند اما زمانی‌که شاخص میانگین ازن با عدد 140 در شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس و شاخص میانگین ذرات معلق کمتر از 2.5 میکرون نیز با عدد 110 در همین شرایط باشد، ازن به عنوان آلاینده شاخص اعلام می‌شود.
سرپرست شرکت کنترل کیفیت هوای تهران در پایان تصریح کرد: نباید تصور کنیم که چون ذرات معلق کمتر از 2.5 میکرون خطرناک‌تر از «آلاینده ازن» هستند پس اعداد کوچک آن هم در مقایسه با اعداد بزرگتر ازن خطرناک‌تر است.
به گزارش ایسنا، آلاینده‌هایی مانند اکسیدهای نیتروژن و ترکیبات آلی فرار در حضور نور خورشید تولید «آلاینده ازن(O3)» می‌کنند. اکسیدهای نیتروژن محصول احتراق خودروها، موتورسیکلت‌ها و خودروهای دیزلی است. ترکیبات آلی فرار نیز از بخارات بنزین و از فعل و انفعالات سوخت‌رسانی تولید می‌شود. از این رو می‌توان گفت که خودروهای دیزلی، موتورسیکلت‌های فرسوده و بخارات بنزین پیش‌سازهای «آلاینده ازن» هستند که در حضور گرما و نور خورشید این آلاینده را تولید می‌کنند. ذرات معلق کمتر از 2.5 میکرون نیز به‌طور مستقیم از وسایل نقلیه موتوری، نیروگاه‌ها و فرایندهای صنعتی تولید می‌شود.
