محمد عبداللهی: طبق آمارها در بین دولت‌های پس از انقلاب می‌توان دولت روحانی را ناکارآمدترین دولت جمهوری اسلامی ایران دانست؛ در اثبات این مطلب توجه به موارد زیر کافی است:
1. رشد اقتصادی منهای 12 درصد در سال 97 صورت گرفت که در طول 50 سال گذشته بی سابقه است.
2. طبق آمارها تورم در کالا‌های اساسی و مسکن به بالای 150 درصد رسید که رکورد 24 سال اخیر را شکست.
3. در دولت روحانی به راحتی به ذخایر طلا و منابع ارزی کشور با دلار 4200 چوب حراج زده شد که در نوع خود بی سابقه است.
4. تضعیف منافع ملی از راه زائل کردن قدرت هسته‌ای کشور
5. شرطی سازی دشمنان و گستاخ کردن آن‌ها که منجر به تحریم و فشار بی سابقه شد
6. گرانی عجیب و بی سابقه دلار و طلا و سکه و ارز که تا به امروز، نابسامانی بازار، عدم امنیت اقتصادی بازاریان و تورم ناشی از جهش نرخ دلار را به همراه داشته است.
7. آمار فقر در دولت تدبیر و امید تقریبا به بالای 50 درصد رسید که این نیز در بین دولت‌های پس از انقلاب بی سابقه است
8. رکورد بعدی آقای روحانی، دادن بیشترین وعده‌ها به مردم و کمترین عمل به آن‌ها است. او در بین رییس جمهور‌های پس از انقلاب بیشترین وعده‌ها (حدود 100) را داده که تنها درصد کمی، آن هم به طور ناقص محقق شده اند.
این‌ها تنها بخشی از کارکرد و خروجی این چند سال دولت روحانی است. اگر جمهوری اسلامی ایران همچنان پابرجاست، قطعا از حسن حکمرانی حسن روحانی نیست. اگر به جایی رسیدیم که سرباز متجاوز آمریکایی و انگلیسی را دستگیر کرده و نفتکش بزرگترین استعمارگر تاریخ را توقیف می‌کنیم در حالی که آن‌ها جرأت واکنش ندارند؛ این یعنی اقتدار که به برکت وجود، ولی فقیه مقتدر و عناصر مومن و حزب الهی به وجود آمده است. در صورتی که کشور فاقد این عناصر حیاتی بازدارنده بود؛ غربگرایان این ظرفیت را داشتند که کشور را به ورطه فروپاشی بکشانند.