فرقه بهائیت، از زمان استقرار در فلسطین اشغالی و راه انداختن ساز و کار تشکیلاتی، موسوم به «بیت العدل»، اقدام در چند حوزه را به صورت هدفمند، سازمان یافته و مدت دار در دستورکار قرار داده که تبلیغ، رسانه و اقتصاد، از آن جمله است. حوزه اقتصاد با عنایت به اثرگذاری بر جنبه های مختلف حیات اجتماعی، اهمیتی مضاعف داشته که ازقضا مورد توجه مدیران تشکیلات بهائی نیز بوده و برای پیشبرد منویات خویش در سایر حوزه ها –تبلیغ و نفوذ- این عرصه را مورد بهره برداری قرار داده اند. با عنایت به نبرد نابرابر اقتصادی امریکا علیه ایران، این موضوع با عمق و شدت بیشتری از سوی تشکیلات بهائی دنبال شده و با گماشتگان خود در عرصه های مختلف از احتکار و قاچاق کالا گرفته تا ایجاد اختلال در بازار ارز و سکه، در راستای اهداف امریکا و متحدانش گام برداشته اند.
اسناد زیادی در خصوص سوابق نفوذ بهائیان در عرصه های مختلف اقتصادی ایران در برهه های مختلف در دست است. به منظور تنویر افکار عمومی و آشنایی با این جنبه از منویات تشکیلانی فرقه بهائیت، دو مقاله –تحت عنوان «شرکت های بهائی، کانال های اقتصادی بیت العدل»- در این باب تقدیم مخاطبان محترم می گردد که با تشریح شرکت های بهائی در پوشش های مختلف، زوایایی پنهان از این پروژه نفوذ خزنده را آشکار می سازد.
در قبل، سیر تاریخی فعالیت های اقتصادی بهائیت در کشور مورد بررسی قرار گرفت و نهایتاً فعالیت اقتصادی به عنوان یکی از شریان های حیاتی بهائیت، محرز گردید. در این شماره با نظر به انتشار تعدادی دیگر از شرکت های بهائی، به تشریح دستورالعمل های بیت العدل و سردمداران بهائیت در رابطه با لزوم توسعه اقتصادی اشاره خواهیم نمود. این بخش شامل اهمیت توجه به نهادهای اقتصادی در منظر بهائیان و در بیان مسئولان بهائی، به علاوه ارائه راهکارهای سازمان های تشکیلاتی به جهت نفوذ حداکثری می باشد. در آغاز، بخشی از سخنان «شوقی افندی»، سومین سرکرده بهائیت را مورد بررسی قرار می دهیم که به نحوی با حاکمیت اقتصادی پیوند می یابد.
«دوره مجهولیت که اولین مرحله در نشو و نمای جامعه اهل بهاست و مرحله ثانیه مظلومیت و مقهوریت هر دو منقضی گردد؛ دوره ثالث که مرحله انفصال شریعه‌ا... از ادیان عتیقه، است چهره بگشاید و این انفصال بنفسه مقدّمه ارتفاع علم استقلال دین الله و اقرار و اعتراف به حقوق مسلوبه اهل بهاء و مساوات پیروان جمال ابهی با تابعان ادیان معتبره در انظار رؤسای جهان و این استقلال ممهّد سبیل از برای رسمیت آئین الهی و ظهور نصرتی عظیم، شبیه و نظیر فتح و فیروزی که در قرن رابع از میلاد حضرت روح در عهد قسطنطین کبیر، نصیب امّت مسیحیه گشت و این رسمیت به مرور ایام، مبدّل و منجر به تأسیس سلطنت الهیه و ظهور سلطه زمینه شارع این امر عظیم گردد. و این سلطنت الهیه مآلاً به تأسیس و استقرار سلطنت جهانی و جلوه سیطره محیطه ظاهری و روحانی مؤسس آئین بهائی و تشکیل محکمه کبری و اعلان صلح عمومی که مرحله سابع و اخیر است، منتهی گردد.»
مطابق با این گفتار، هدف اصلی بهائیت که تشکیل سلطنتی صرفاً بهائی است، آشکار می‌گردد؛ مقصودی که به صورت کد شده و طی نقشه ای بلندمدت، از طریق محافل بهائی، پیوسته به اعضای تشکیلات ابلاغ می گردد. در واقع، شوقی در پیام فوق صراحتاً اعلام نموده که غرض از تشکیل نظام اداری و فعالیت های مؤسسات بهائی، زمینه‌سازی جهت نیل به کسب مدیریت سیاسی جامعه است: «تأسیس و استقرار سلطنت جهانی و جلوه سیطره محیطه ظاهری» و به طور واضح به سلطنت مسیحیان در قرن چهارم اشاره نموده است، فلذا آمال و آرزوی بهائیان را رسیدن به سلطنت، حکومت و مدیریت سیاسی جامعه قلمداد می‌کند.
از آنجا که بهائیت طالب حکومت است، تشکیلاتش در هر کشوری به دنبال گرفتن حکومت آن کشور و ادغام سازمان کشوری با نظام بهائی است. این امر در پی رسیدن به مرحله رسمیت است که در یک کشور نیازمند اقبال جمعیت زیادی به تشکیلات می باشد. لذا بهائیان طبق نقشه های پنج ساله و 10 ساله طراحی شده توسط رأس تشکیلات، در پی «جذب نفوس مستعده» (تبلیغ مخاطبین برای عضویت در تشکیلات) هستند. در این راستا، بهائیان با بهره از ارائه خدمات مختلف عوام فریبانه (از جمله توضیع خوراکی در مناطق محروم، کمک های اقتصادی، فعالیت های زیست محیطی، کلاس درسی خصوصی و...) تشکیلات بهائی را به مخاطبین با علقه های مختلف معرفی کرده تا آنان را به عضویت در تشکیلات ترقیب نمایند. نکته قابل توجه کتمان هدف اصلی تشکیلات، مبنی بر گرفتن حکومت و ادغام سازمان کشوری با نظام بهائیت از جانب مبلغان بهائی است.
دلیل اصلی اینکه چرا تشکیلات بهائی علاقه ای به افشای واقعیت اهداف تبلیغی و جذبی خود به مخاطبینش ندارد را به طور اختصار می توان این طور بیان نمود که مدل حکومت و ساختار اداری مورد نظر بهائیت به تفصیل و با جزئیات، توسط سران تشکیلات بهائی از جمله «حسنعلی نوری»، عباس و شوقی افندی از پیش طراحی شده و بنا بر منابع بهائی، تا هزار سال غیر قابل تغییر است. با این اوصاف، اگر نقاط ضعف و مصادیق تنش زای ساختار تشکیلات مشخص شود، مرحله پنجم که «رسمیت» است به نتیجه نمی رسد، چراکه مخاطبینی که مورد تبلیغ قرار می گیرند، به نقصان های مهلک و غیر قابل تغییر تشکیلات پی برده و از آنجا که عقلاً و منطقاً حکومت کشور بر اساس این ساختار‌های موجود و ثابت، غیرقابل اداره می باشد، از آن اعراض می کنند. در نتیجه با روشن کردن اهداف، مخاطبان به این سیستم معیوب و تغییر ناپذیر اقبال نکرده و مرحله پنجم عملی نخواهد شد که در نتیجه عدم دستیابی به مرحله پنجم، مرحله ششم که گرفتن حکومت کشوری است نیز به نتیجه نخواهد رسید.
با وجود خیال خام حکومت بر جهان، اگر تاکنون اسمی هم از بهائیت باقی مانده، تنها به مدد پشتیبانی خارجی و توان اقتصادی حاصل شده است. همین قدرت مالی است که برای آنان توان تشکیل مراکز آموزشی خصوصی، امکان برگزاری اردوهای تفریحی، کمپین های تبلیغی را فراهم می‌آورد و به طور کلی تشکیلات را قادر به فعالیت در امور اجتماعی و سازماندهی می سازد، تا بدین وسیله نیروی لازم برای ایجاد مشکلات امنیتی را تجمیع نمایند.
هدف سازمانی و تشکیلاتی بهائیت از فعالیت اقتصادی، به وضوح و به کرّات در بیانیه های مرکز جهانی فرقه -مستقر در اسرائیل- آمده‌است: «باید فعالیت های فزونی یافته ما در زمینه توسعه اجتماعی و اقتصادی، به عنوان وسیله ای جهت تقویت و تعمیم امر تبلیغ، به عنوان ظهور عظیم تر ایمان در صحنه عمل مشاهده گردد. زیرا اگر توسعه امر تبلیغ تداوم نیابد نمی توان به حصول موفقیت برای این بعد توسعه یافته فرایند تحکیم، امید داشت.» همان گونه که ملاحظه می شود، این پیام هدف فعالیت اقتصادی بهائیان را صرفاً تحقق آرمان های بهائیت ذکر می کند. برای تحقق این امر، مرکز جهانی بهائیت طی سال های اخیر، سازمانی را تحت عنوان «OSED» (دفتر توسعه فعالیت های اقتصادی و اجتماعی) به سرپرستی همسر یکی از سران 9 نفره مرکز جهانی فرقه، راه‌اندازی کرده است. این شرکت با صرف هزینه های هنگفت و به کارگیری مشاوران قاره ای خود، به برگزاری سمینارها و کمپین های آموزشی در اقصی نقاط جهان اقدام نموده، اقداماتی که با هدف شناسایی و امکان یابی شیوه های نوین تبلیغ صورت پذیرفته و در آن ابزار و انجام فعالیت های اقتصادی، سازمانی و تشکیلاتی برای انحصار برخی از کالاها و همچنین ورود در حوزه کالاهای استراتژیک مانند دارو مد نظر می باشد.
به طور مثال، در نوشتار راهبردی دیگری از مرکز جهانی تشکیلات، به گوشه هایی از اهداف خود، ذیل برپایی مراکز اقتصادی-اجتماعی در دیگر کشورها اشاره شده است: «فرایند جامعه سازی در تعداد زیادی از محدوده های جغرافیایی در سراسر عالم از طریق فعالیت های اصلی سلسله نقشه های جهانیِ کنونی در جریان است ... مشارکت و همکاری جامعه بهائی با اجتماع می تواند و در واقع می باید افزایش یابد ... هر نوع اقدام صرف نظر از دامنه و مقیاس آن، کوششی برای به کارگیری تعالیم و اصول امر الهی به منظور اصلاح یک و یا بعضی از جنبه های حیات اجتماعی یا اقتصادی گروهی از مردم می باشد.» «از جمله مسائلی که در سال های آینده مطمح نظر خواهد بود، آنکه چگونه اولین حرکت در عرصه اقدام اجتماعی در محدوده هایی با فرایند قوی دوگانه، ترویج و تحکیم پدید خواهد آمد.»
از این مطالب برمی آید که تمامی تحرکات اعم از رفتارهای به ظاهر اقتصادی، تنها با هدف نشر و به کار بستن توأمان دستورالعمل های بهائیت در لایه های مختلف اجتماع صورت گرفته است که برای این تشکیلات قابل قبول می باشد. حرکتی که به قول خود بهائیت «تحت هدایت بیت العدل به طور مستمر به پیشرفت خود ادامه داده، دامنه نفوذ آن به تدریج گسترش یافته و ابعاد جدیدی به عملیات آن اضافه شده است.» که از جمله این ابعاد جدید «توجه سیستماتیک به فعالیت های توسعه اجتماعی و اقتصادی»است. از آنجایی که توسعه به زیربنای اولیه نیاز دارد، «محوری ترین نکته در این بینش، ایجاد توانمندی بود» که در واقع به وسیله سرمایه‌گذاری ها و بعضاً اقدامات اقتصادی غیر قانونی که در مقاله قبلی ذکر گردید، صورت می پذیرفت. همان طور که در دستورالعمل های متعدد به کسب مهارت و مشخصاً «توانمندی تشکیلاتی» توسط بهائیان توصیه شده تا به وسیله این توانایی ها توجه کارآموزان یا کارمندان را در عین نشر و پیاده سازی اندیشه های تشکیلاتی، جذب نمایند. «در سطح فردی، نفوذ و و اثرات آموزشی، جنبه حیاتی دارد. این مؤسسه با مجهز ساختن افراد به بینش و دانش روحانی [بخوانید ذهن تشکیلاتی-بهائی] خصایص و گرایش ها و مهارت ها و توانایی‌های لازم را برای ایفای خدمت که جزء ضروری حیات جامعه بهائی است، گنجینه ای از منابع انسانی ایجاد می کند و امکان شکوفا شدن مجهودات توسعه اجتماعی و اقتصادی را فراهم می سازد. شرکت کنندگان در اینچنین مجهوداتی قادرند که دانش و مهارت های مربوط به زمینه خاصی از اقدام را که به آن اشتغال دارند، کسب نمایند و به تحکیم توانمندی هایی که قبلاً توسط مؤسسه [مؤسسه آموزه‌های بهائی نظیر روحی] در آنان پرورش یافته، ادامه دهند.»
گسترش چنین برنامه‌ای، مضاف بر هزینه بر بودن نیازمند پایگاهی مشخص در جامعه است که شرکت های بهائی در کشورهای مختلف، چنین نقشی ایفا می‌کنند، به این امید که «این سازمان ها طی چندین سال به صورت سازمان های توسعه تمام عیار با توانمندی اشتغال به فعالیت در عرصه های نسبتاً پیچیده و پیشرفته و برقرار کردن روابط کاری با دوایر دولتی و جامعه مدنی، تکامل یابد.» از جمله نکاتی که در توانمند سازی مراکز اقتصادی به اعضا آموزش داده می‌شود، «روش شناسی توسعه اجتماعی اقتصادی بهائی» و «قرائت اجتماع و تنظیم بینش» است که به صورت جزئی به نحوه اثرگذاری، لزوم شناخت محیط و جامعه، تحدید مشارکت کارمندان در حوزه های اصلی کار و دخالت حداقلی آنان در تصمیم‌گیری ها پرداخته می شود.
در نهایت هم به ضرورت بازنگری دائم تأکید می گردد که کار با قطعیت در جهت نیل به اهداف پیش رود! اهدافی که کاملاً مغایر با نقاب عوام فریب بهائیت مبنی بر پذیرش و همبستگی تمام ادیان است. «باید مراقب باشند که مبادا اجازه دهند تعالیم امری به خاطر همسویی با ایدئولوژی های گوناگون، عقاید روشنفکر مآبانه و رسوم مد روز، از واقعیت خود دور شوند.»
اگر هنوز کُنه سلطه جویی این تشکیلات برای تان تصریح نگردیده، در ادامه جملاتی از منبع معتبر بهائی جای هیچ شبهه ای باقی نخواهد گذاشت. برای مثال، در یکی از کتب مهم تشکیلات به قلم شوقی افندی، حین توضیح رویکرد بهائیت در رابطه با دیگر کشورها، ضمن اشاره به ایجاد جامعه جهانی و بهائیت محور به عنوان غایت، بیان شده: «این جامعه باید مرکب از یک هیئت تقنینیه جهانی باشد که اعضای آن به عنوان امنای کافه نوع انسان، کلیه منابع ثروت عالم را تحت اختیار خود گرفته ...[که در پی سلطه بر جهانیان] منابع اقتصادی عالم تحت انتظام درخواهد آمد.» «یک نظام جهانی که بر سراسر عالم استیلا یابد و قدرت فائقه خود را بر منابع وسیع و غیرقابل تصور ارض اعمال کند.» همان طور که مشاهده می شود شوقی که به نوعی مبین آثار پدران خود نیز بوده، آشکارا غایت اصلی تشکیلات را سلطه بر جهان و تمام منابع موجود در آن شرح می دهد. با مد نظر قراردادن چنین مطالباتی در بهائیان و قرار دادن آن در کنار پیام‌ها و فرامین صادره از مرکز جهانی بهائیت، روشن است مراکز اقتصادی این تشکیلات، جز نفوذ سازمانی و فراهم ساختن زمینه حضور در کشور، مطلوبی ندارند.
با توجه به برنامه ریزی‌های تشکیلاتی، حرفه مربوط به عینک و اپتیک از سال ها قبل، به طور خاص مورد توجه سازمان های بهائی قرار گرفته بود به نحوی که تشکیلات برای توانمند سازی اعضا در این حیطه، کلاس‌هایی آموزشی به صورت حرفه ای برگزار کرده و با تدوین جزوات تخصصی، به مسائل اقتصادی و تعلیم اپتیک و صنعت عینک سازی می پردازد. اگرچه نفس به طور کلی، فعالیت اقتصادی بهائیت با توجه به استدلال های موجود در این مقاله و مقالات پیشین جای اشکال است. تخلفاتی چون قاچاق یا داد و ستد پنهانی با کشورهای متخاصم نیز می تواند از دیگر موارد دردسر ساز بهائیت برای کشور می باشد. برای نمونه، می توان به پرونده شخصی بهائی به نام «منصور.م» اشاره کرد که با وجود ممنوعیت هرگونه داد و ستد با رژیم اشغال گر قدس –که از هم پیمانان خاص بهائیت است- مرتکب قاچاق عدسی ساخت اسرائیل، امریکا و چکسلواکی بدون مجوز گمرک گردیده که پس از برگزاری جلسه دادگاه در «دادگاه انقلاب آران و بیدگل» مورخ 30/5/85، حکم قضایی وی در این زمینه صادر شده و نامبرده به تحمل یک سال حبس تعزیری، ضبط کالای قاچاق و پرداخت جریمه نقدی محکوم شده است.
