سرویس ورزش مشرق – قطعا در جمع فوتبالیست هایی که در پستی غیر از دروازه بانی مشغول هستند نیز نمونه های بی شمار داشته ایم که در برهه یا دوره ای درخشیده و سپس از مدار فوتبالی تیمهای بزرگ خارج شدند و اینقدر از دیده ها محو شدند که همه یادشان رفت چنین فوتبالیست هایی هم در ایران داشتیم، البته غیر از کتابهای آمار و تاریخ!
این موضوع با توجه به محدودیت تعداد دروازه بانان، درباره آنها بیشتر قابل بررسی و موشکافی است. آنهایی که با درخشش در تیم های سرشناس پایتخت یا لیگ، حتی دستکش های تیم ملی را نیز تحویل گرفتند ولی به یکباره رفتند و از تیمهایی سردرآوردند که شاید امروز برخی حتی وجود خارجی نداشته باشند!
واقعا چه اتفاقی رخ می دهد که اینچنین از بام ساختمان به طبقات اول و دوم و یا بعضا زیر هم کف نزول جایگاه ایجاد می شود؟ "انگیزه" چه تأثیری در این زمینه می تواند داشته باشد؟
**نیما نکیسا
یکی از این دست دروازه بانان نیما نکیساست. گلر تیم ملی در جام جهانی 1998 فرانسه که از پرسپولیس به تیم ملی رسید اما در ادامه به جای پیشرفت، راهی تیم پیام مشهد شد! البته بار دیگر به پرسپولیس برگشت ولی سپس راهی لیگ آلبانی و مقدونیه شد. برق شیراز، پاس تهران و در نهایت استقلال اهواز تیمهای بعدی دروازه بانی بودند که روبروی یوگسلاوی در جام جهانی ستاره های بزرگ آن دوران را مسخ مهارتش در دروازه بانی و مهار توپها کرده بود! کسی می داند امروز استقلال اهواز کجاست؟ لیگ دو، یا همان دسته سوم فوتبال ایران!
**پرویز برومند
از استقلال به تیم ملی رسید ولی بعد راهی راه آهن شد و در نهایت با پارسه از فوتبال خداحافظی کرد. تیمی که اصلا امروز وجود خارجی ندارد!
**حسن رودباریان
او نیز از پاس تهران به تیم ملی رفت. در جام ملتهای آسیا در سال 2007 حضور داشت و سپس به پرسپولیس پیوست. پیکان، تراکتورسازی، راه آهن، داماش گیلان و در نهایت مس کرمان تیم های بعدی اش بودند که سیر نزولی او را نمایان می کنند!
**ابراهیم میرزاپور
این دروازه بان جام جهانی رفته هم سرنوشتی مطلوب نداشت! از فولاد به تیم ملی دعوت شد و پس از رویارویی با پرتغال در آلمان 2006 به ایران که آمد با استقلال اهواز قرارداد بست. استیل آذین، سایپا، پیکان، شهرداری تبریز و سنگ آهن بافق یزد تیمهای بعدی اش تا روز خداحافظی بودند.
**وحید طالب لو
به گزارش مشرق، طالب لو هم یکی دیگر از آنهایی بود که البته سعی کرد در اوج بماند ولی شکستگی دست و مسایل دیگر او را نیز از مدار فوتبال محو کرد،خیلی زودتر از اینکه به سن بازنشستگی برسد! شاید او خیلی درگیر مسایل خانوادگی اش شد اما وقتی از استقلال راهی تیم ملی شد در ادامه به شاهین بوشهر پیوست، راه آهن، دوباره استقلال و فولاد خوزستان خط سیر افولی این دروازه بان توانا و پنالتی گیر بودند!
**علیرضا حقیقی
او نیز که در جام جهانی 2014 همه توجهات را به خود جلب کرده بود امروز با 31 سال سن کجاست؟ از پرسپولیس به تیم ملی رفت و سپس با روبین کازان قرارداد نوشت. بازگشت ناموفق به پرسپولیس (تنها با یک بازی)، ورود به لیگ پرتغال و در نهایت سوندس وال سوئد تیمی میانه جدولی در سوئد و بعد بدون تیم ماندن نشان می دهد او نیز نتوانسته در مدار باقی بماند!
**...و خیلی های دیگر
نگاهی سطحی بین اسامی دروازه بانان خوب داخلی که درخششی کوتاه و موقتی داشتند نشان می دهد هر یک به چه دلایلی افول کردند. اتفاقاتی مانند تحت تأثیر حواشی خطرناک در فوتبال قرار گرفتن، ترجیح دادن پول به اسم باشگاه، مسایل خانوادگی، مهاجرت به خارج و لجبازی با هواداران و یا بازنشسته شدن زودهنگام، همه و همه موجب شدند تا غیر از نفرات قبلی که درباره شان بیشتر توضیح داده شد اسامی دروازه بانانی مانند رحمان احمدی، سوشا مکانی، محسن فروزان، محمدرضا اخباری، حامد لک، داوود فنایی، مسعود قاسمی، فرشید کریمی، مهدی واعظی، شهاب گردان، میثاق معمارزاده، هادی طباطبایی و غیره حضوری کوتاه در اطراف قله دروازه بانی ایران داشته باشند.
**رحمتی نقض می کند
البته سید مهدی رحمتی در این چرخه اثبات کرده هرگز دست از بالا بودن برنداشته و هنوز با 38 سال سن می توان در سطح اول فوتبال کشوری که رنکینگ اول آسیا را از آن خود دارد، دروازه بانی کرد. او این فصل هم بنابه دلایلی شخصی از استقلال به تیمی رفت که سهمیه آسیایی دارد و نشان داد سن و سالش مانع از انتخاب شدنش نشده است تا به نوعی این موضوع که دروازه بانی تا 40 و حتی 41 سالگی هم ممکن است را اثبات کرده باشد. درست مثل بوفون در یوونتوس!
