خبرگزاری ایسنا: هجدهم ذی‌الحجه روزی است که رسول خدا(ص) پس از انجام حج در سال دهم هجری به هنگام مراجعت به مدینه، مردم را در وادی «غدیر» جمع کرد و فرمان خدا یعنی نصب حضرت علی(ع) به امامت و ولایت بر امت را به آنان ابلاغ کرد. و آن جا بود که آیه 3 سوره مائده (الْیوْمَ اکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُم، وَ اتْمَمْتُ عَلَیکُمْ نِعْمَتی، وَ رَضیتُ لَکُمُ الاسْلامَ دِینا) نازل شد و خداوند با برگزیدن حضرت علی(ع) به امامت امت، دین اسلام را کامل گردانید و دشمنان آن را ناامید و مایوس ساخت.
در ادامه بر اساس متون دینی، فضیلت و اعمالی که برای این روز وارد شده است را یادآور می‌شویم:
فضیلت روز عید غدیر
در روایتی از امام رضا (ع) می‌خوانیم که فرمود: «روز قیامت، چهار روز را که زینت بسته‌اند به نزد عرش الهی آورند: روز عید اضحی (قربان) روز عید فطر، روز جمعه و روز عید غدیر. ولی در آن میان، روز عید غدیر، از نظر زیبایی، مانند ماه است میان ستارگان.»
در همان روایت، از این روز، به عنوان «عید اکبر» یاد شده است، روزی که گناهان شیعیان (توبه کار) امیرمومنان(ع) بخشیده می‌شود و این روز، روز شادی و سرور است، روزی است که در آن تبسم بر چهره مومنان نقش می‌بندد.
در روایت دیگری آمده است که از امام صادق(ع) پرسیدند: آیا برای مسلمانان غیر از عید فطر و عید اضحی (قربان) عید دیگری نیز وجود دارد؟ فرمود: آری. عیدی که از آن دو روز، باعظمت‌تر و شریف‌تر است و آن روزی است که پیامبر اکرم(ص)، علی (ع) را برای امامت امت نصب فرمود و در روایت دیگر فرمود: آن روز هجدهم ذی‌الحجه است.
به هر حال، شایسته است در این روز مسلمانان با تشکیل مجالس جشن و سرور و مدیحه‌سرایی و سخنرانی درباره روز عید غدیر و مساله امامت امت و مناقب و فضایل امیر مومنان (ع)، آن را گرامی بدارند و فرزندان و جوانان و نوجوانان خود را با مساله ولایت امیرمومنان علی (ع) و منابع آن از کتاب و سنت و تاریخ آشناتر سازند.
اعمال روز عید غدیر
برای این روز اعمال متعددی روایت شده است:
1- روزه گرفتن است که در روایتی از امام صادق (ع) روزه در چنین روزی برابر روزه 60 ماه شمرده شده و در روایتی روزه روز غدیر خم کفاره 60 سال است.
2- مرحوم «شیخ کفعمی» در کتاب «بلدالامین» غسل این روز را مستحب دانسته است.
3- احسان و نیکی به برادران مومن.
در روایتی از امام صادق (ع) آمده است که فرمودند:
"این روز، روز عبادت است و روز اطعام و نیکی کردن و احسان به برادران دینی است".
در روایت دیگری امام رضا (ع) فرمود: کسی که در این روز، به خانواده و برادران مومن خود، توسعه در رزق و بخشش‌ها و انفاق‌ها دهد، خداوند روزی او را زیاد می‌گرداند.
4- زیارت امیرمومنان علی (ع) در این روز بسیار بافضیلت است.
در روایتی از ابن ابی‌نصر (یکی از یاران برجسته امام رضا (ع)) نقل شده است که حضرت به وی فرمود:
"هرجا که هستی سعی کن در روز عید غدیر، خود را به کنار قبر مطهر امیرمومنان علی (ع) برسانی، چراکه در این روز خداوند گناهان بسیاری از مردان و زنان مسلمان را می‌بخشد و دو برابر کسانی که خداوند آن‌ها را در ماه رمضان و شب قدر و شب عید فطر از دوزخ آزاد می‌کند، در چنین روزی از آتش جهنم رهایی می‌دهد".
برای امیرمومنان (ع) در این روز زیارت‌هایی نقل شده است که معروف‌ترین آن، زیارت معروف «امین‌الله» است که می‌توان آن را از نزدیک یا از راه دور، خطاب به امیرمومنان (ع) خواند و دیگری زیارت مخصوصه امیرمومنان در روز عید غدیر است.
زیارت امین‌الله را می‌توانید با مراجعه به این نشانی مطالعه کنید.
همچنین زیارت مخصوصه امیرمومنان را می‌توانید در این نشانی مشاهده کنید.
5- امام رضا (ع) فرمودند: در چنین روزی که روز عید و تبریک گفتن به یکدیگر است، مناسب است مومنان وقتی به یکدیگر می‌رسند این جملات را بگویند:
«الْحَمْدُ للهِ الَّذی جَعَلَنا مِنَ الْمُتَمَسِّکینَ بِوِلایةِ امیرِالْمُؤْمِنینَ وَالائِمَّةِ»
ستایش خاص خدایی است که قرار داد ما را از تمسک‌جویان به ولایت امیرمومنان و سایر امامان علیهم السلام.
6- در چنین روزی وقتی برادر مومنت را ملاقات کردی، بگو:
«الْحَمْدُ للهِ الَّذی اکْرَمَنا بِهذَا الْیوْمِ، وَجَعَلَنا مِنَ الْمُؤْمِنینَ،
ستایش خاص خدایی است که گرامی داشت ما را به این روز و قرارمان داد از ایمان آورندگان و
وَجَعَلَنا مِنَ‌الْمُوفینَ بِعَهْدِهِ الَینا، وَمیثاقِهِ الَّذی واثَقَنا بِهِ، مِنْ وِلایةِ وُلاةِ امْرِهِ،
قرارمان داد از وفاکنندگان به عهدی که با ما کرده بود و پیمانی که با ما بسته بود از ولایت سرپرستان امر دین او
وَالْقُوّامِ بِقِسْطِهِ، وَلَمْ یجْعَلْنا مِنَ الْجاحِدینَ وَالْمُکَذِّبینَ بِیوْمِ الدّینِ.
و برپادارندگان عدلش و قرارمان نداد از منکران و تکذیب کنندگان روز جزا.
7- دعای ندبه را در این روز بخواند که این دعا را نیز می‌توانید با مراجعه به به ادرس زیر قرائت کنید:
http://makarem.ir/prayer/?lid=0
8- مرحوم «سید بن طاووس» به سند صحیح از امام صادق (ع) نقل می‌کند که در روز غدیر، دو رکعت نماز بخوان، پس از نماز به سجده برو و 100 مرتبه خدا را شکر کن (مثلا بگو: شکرا لِلّه) و سر از سجده بردار و این دعا را بخوان:
اللّهُمَّ انِّی اسْئَلُکَ بِانَّ لَکَ الْحَمْدَ، وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ، وَانَّکَ واحِدٌ احَدٌ صَمَدٌ،
خدایا از تو درخواست کنم بدان که از برای توست ستایش یگانه‌ای که شریک نداری و تویی یکتای یگانه بی نیاز،
لَمْ تلِدْ وَلَمْ تُولَدْ، وَلَمْ یکُنْ لَکَ کُفُوا احَدٌ،
که فرزندی نداری و فرزند کسی نیستی و نیست برایت همتایی هیچ کس
وَانَّ مُحَمّدا عَبْدُکَ وَرَسُولُکَ صَلَواتُکَ عَلَیهِ وَالِهِ، یا مَنْ هُوَ کُلَّ یوْم فی شَان،
و براستی محمد بنده و رسول توست درودهای تو بر او و آلش باد، ای که هر روز در کاری هستی،
کَما کانَ مِنْ شَانِکَ انْ تَفَضَّلْتَ عَلَیَّ، بِانْ جَعَلْتَنی مِنْ اهْلِ اجابَتِکَ، وَاهْلِ دِینِکَ
چنانچه از شان تو بود که بر من تفضل فرمودی به این‌که مرا از اهل اجابتت و از اهل دینت
وَاهْلِ دَعْوَتِکَ، وَوَفَّقْتَنی لِذلِکَ فی مُبْتَدَءِ خَلْقی، تَفَضُّلا مِنْکَ وَکَرَما وَجُودا،
و اهل دعوتت قرار دادی و موفقم داشتی بدان در آغاز آفرینشم از روی تفضل و کرم و بخششت
ثُمَّ ارْدَفْتَ الْفَضْلَ فَضْلا، وَالْجُودَ جُودا، وَالْکَرَمَ کَرَما، رَافَةً مِنْکَ وَرَحْمَةً،
سپس دنبال آوردی این فضل را به فضلی دگر و این بخشش را به بخششی دگر و این کرم را به کرمی دگر که آن هم از روی مهر و رحمتت بود
الی انْ جَدَّدْتَ ذلِکَ الْعَهْدَ لی تَجْدیدا بَعْدَ تَجدیدِکَ خَلْقی،
تا بدان جا که تازه کردی این عهد را برایم از نو پس از تجدید آفرینشم
وَکُنْتُ نَسْیا مَنْسِیا ناسِیا ساهِیا غافِلا، فَاتْمَمْتَ نِعْمَتَکَ بِانْ ذَکَّرْتَنی ذلِکَ،
در صورتی که من در فراموشی بودم و فراموشکاری و بی خبری و غفلت پس تو نعمتت را بر من تمام کردی به این که آن را به یادم انداختی
وَمَنَنْتَ بِهِ عَلَیَّ، وَهَدَیتَنی لَهُ، فَلْیکُنْ مِنْ شَانِکَ یا الهی وَسَیدی وَمَولایَ
و بدان بر من منت نهادی و بر آن راهنماییم کردی پس همچنان باید از شان تو باشد ای معبود و آقا و مولای من
انْ تُتِمَّ لی ذلِکَ، وَلاتَسْلُبَنیهِ حَتّی تَتَوَفّانی عَلی ذلِکَ،
که تمام کنی برایم آن نعمت را و از من سلب نفرمایی آن را تا هنگامی که بمیرانیم بر آن
وَانتَ عَنّی راض، فَانَّکَ احَقُّ الْمُنعِمینَ انْ تُتِمَّ نِعمَتَکَ عَلَیَّ، اللّهُمَّ
در حالی که تو از من خشنود باشی که براستی تو سزاوارترین نعمت بخشانی که نعمتت را بر من به پایان رسانی خدایا
سَمِعْنا وَاطَعْنا وَاجَبْنا داعِیکَ بِمَنِّکَ، فَلَکَ الْحَمْدُ غُفْرانَکَ رَبَّنا وَالَیکَ
شنیدیم و پیروی کردیم و خواننده‌ات را اجابت کردیم به لطف تو پس از آن توست حمد و امرزشت را خواهانیم پروردگارا و به سوی توست
الْمَصیرُ، امَنّا بِاللهِ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، وَبِرَسُولِهِ مُحَمَّد صَلَّی اللهُ عَلَیهِ
بازگشت ایمان داریم به خدای یگانه‌ای که شریک ندارد و به رسولش محمّد صلی اللّه علیه و
وَ الِهِ، وَ صَدَّقْنا وَ اجَبْنا داعِیَ اللهِ، وَ اتَّبَعْنَاالرَّسُولَ فی مُوالاةِ مَوْلینا
اله و تصدیق کردیم و اجابت کردیم داعی خدا را و پیروی کردیم از رسول (او) در مورد دوستی و اطاعت مولایمان
وَمَوْلَی الْمُؤْمِنینَ، امیرِالْمُؤْمِنینَ عَلِیِّ بْنِ ابیطالِب، عَبْدِاللهِ وَاخی رَسُولِهِ،
و مولای مومنان امیر مومنان علی بن ابی طالب بنده خدا و برادر رسول او
وَ الصِّدِّیقِ الاکْبَرِ، وَالْحُجَّةِ عَلی بَرِیتِهِ، المُؤَیدِ بِهِ نَبِیهُ وَدینَهُ الْحَقَّ
و صدیق اکبر و حجت او بر آفریدگانش آن که خداوند پیامبرش و دین حق
الْمُبینَ، عَلَما لِدینِ اللهِ، وَخازِنا لِعِلْمِهِ، وَعَیبَةَ غَیبِ اللهِ، وَمَوْضِعَ سِرِّ اللهِ،
آشکارش را بوسیله او تایید کرد نشانه و پرچم دین خدا و خزینه دار دانش او و گنجینه غیب خدا و جایگاه راز خدا
وَ امینَ اللهِ عَلی خَلْقِهِ، وَشاهِدَهُ فی بَرِیتِهِ، اللّهُمَّ رَبَّنا انَّنا سَمِعْنا مُنادِیا
و امین خدا بر خلق او و گواه او در آفریدگانش خدایا ای پروردگار ما ما شنیدیم منادی
ینادی لِلایمانِ، انْ امِنُوا بِرَبِّکُمْ فَامَنّا، رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا، وَ کَفِّرْ عَنّا
را که ندا می‌کرد برای ایمان (و می‌گفت) ایمان آورید به پروردگارتان، پروردگارا ما هم ایمان آوردیم پس بیامرز گناهانمان را و بدی‌هامان
سَیئاتِنا، وَتَوَفَّنا مَعَ الابْرارِ، رَبَّنا وَ اتِنا ما وَعَدْتَنا عَلی رُسُلِکَ، وَلا
را پوشیده دار و ما را با نیکان بمیران پروردگارا عطا کن به ما چیزی را که بوسیله فرستادگانت به ما وعده دادی و
تُخْزِنا یوْمَ الْقِیمَةِ، انَّکَ لا تُخْلِفُ الْمیعادَ، فَانّا یا رَبَّنا بِمَنِّکَ وَلُطْفِکَ اجَبْنا
در روز رستاخیز رسوایمان مکن که براستی تو خلف وعده نمی‌کنی، پس ما ای پروردگار به احسان و لطف تو اجابت کردیم
داعِیکَ، وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ وَصَدَّقْناهُ، وَصَدَّقْنا مَوْلَی الْمُؤْمِنینَ، وَکَفَرْنا
داعی تو را و پیروی کردیم از رسول تو و تصدیقش کردیم و نیز تصدیق کردیم مولای مومنان را و کافر شدیم
بِالْجِبْتِ وَالطّاغُوتِ، فَوَلِّنا ما تَوَلَّینا، وَاحْشُرْنا مَعَ ائِمَّتِنا، فَانّا بِهِمْ
به جبت و طاغوت (غاصبان حقوق آن حضرت) پس والی ما گردان ان را که ما به ولایت برگزیدیم و با امامانمان محشورمان کن که براستی ما بدیشان
مُؤْمِنُونَ مُوقِنُونَ، وَلَهُمْ مُسَلِّمُونَ، امَنّا بِسِرِّهِمْ وَعَلانِیتِهِمْ، وَشاهِدِهِمْ
ایمان و اعتقاد داریم و تسلیم آنانیم ایمان داریم بر نهانشان و آشکارشان و حاضرشان
وَغائِبِهِمْ، وَحَیهِمْ وَمَیتِهِمْ، وَرَضینا بِهِمْ ائِمَّةً وَقادَةً وَسادَةً، وَ حَسْبُنا بِهِمْ
و غایبشان و زنده‌شان و مرده‌شان و خشنودیم به امامتشان و اقاییشان و همان‌ها ما را در
بَینَنا وَبَینَ اللهِ دُونَ خَلْقِهِ، لا نَبْتَغی بِهِمْ بَدَلا، وَلا نَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِمْ وَلیجَةً،
مابین خود و خدا از سایر خلق کافی هستند نجوییم بجای ایشان بدلی و نگیریم جز ایشان همدمی (یا معتمدی)
وَ بَرِئْنا الَی اللهِ مِنْ کُلِّ مَنْ نَصَبَ لَهُمْ حَرْبا مِنَ الْجِنِّ وَالانْسِ مِنَ الاوَّلینَ
و بیزاری جوییم به درگاه خدا از هر که برپا کند در برابرشان جنگی از جن و انس از اوّلین
وَ الاخِرینَ، وَ کَفَرْنا بِالْجِبْتِ وَ الطّاغُوتِ وَ الاوْثانِ الارْبَعَةِ، وَ اشْیاعِهِمْ
و آخرین و کافر شدیم به جبت و طاغوت و بت‌های چهارگانه و دنبال روندگان
وَ اتْباعِهِمْ، وَ کُلِّ مَنْ والاهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الانْسِ، مِنْ اوَّلِ الدَّهرِ الی اخِرِهِ،
و پیروانشان و هر که دوستشان دارد از جن و انس از آغاز روزگار تا پایان آن
اللّهُمَّ انّا نُشْهِدُکَ انّا نَدینُ بِما دانَ بِهِ مُحَمَّدٌ وَ الُ مُحَمَّد، صَلَّی اللهُ عَلَیهِ
خدایا تو را گواه می‌گیریم که ما متدین هستیم بدانچه متدین شد بدان محمّد و آل محمّد درود خدا بر او
وَعَلَیهِمْ، وَ قَوْلُنا ما قالُوا، وَ دینُنا ما دانُوا بِهِ، ما قالُوا بِهِ قُلْنا، وَ ما دانُوا بِهِ
و بر ایشان باد و گفتار ما همان است که آن‌ها گفتند و دین ما همان است که آن‌ها متدین بدان بودند هرچه را آنان گفتند ما هم گفتیم و هرچه را آنان متدین شدند
دِنّا، وَما انْکَرُوا انْکَرْنا، وَمَنْ والَوْا والَینا، وَمَنْ عادَوْا عادَینا، وَمَنْ لَعَنُوا
ما هم شدیم و هرچه را انکار کردند ما انکار کردیم و هرکه را دوست داشتند دوست داریم و هر که را دشمن دارند دشمن داریم و هر که را لعن کردند
لَعَنّا، وَمَنْ تَبَرَّؤُا مِنْهُ تَبَرَّانا مِنْهُ، وَمَنْ تَرَحَّمُوا عَلَیهِ تَرَحَّمْنا عَلَیهِ، امَنّا وَ
لعن کنیم و از هر که بیزاری جستند بیزاری جوئیم و بر هر که ترحم کردند ترحم کنیم ایمان آوردیم
سَلَّمْنا، وَ رَضینا وَ اتَّبَعْنا مَوالِینا صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِمْ، اللّهُمَّ فَتَمِّمْ لَنا ذلِکَ
و تسلیم و خشنود گشتیم و پیروی کردیم از سرورانمان درودهای خدا بر ایشان باد خدایا پس تو آن را برای ما تکمیل کن
وَلاتَسْلُبْناهُ، وَ اجْعَلْهُ مُسْتَقِرّا ثابِتا عِنْدَنا، وَلا تَجْعَلْهُ مُسْتَعارا، وَاحْینا
و از ما سلب مفرما و آن را پایگاهی ثابت در پیش ما قرار ده و پایگاه عاریت و موقتش قرار مده و زنده‌مان
ما احْییتَنا عَلَیهِ، وَامِتْنا اذا امَتَّنا عَلَیهِ، الُ مُحَمَّد ائِمَّتُنا، فَبِهِمْ نَاتَمُّ وَایاهُمْ
دار بر همان تا هرگاه که زنده‌مان داری و بمیرانمان بر آن هرگاه میراندی مان، آل محمّد پیشوایان مایند به آن‌ها اقتدا کنیم و آنان را
نُوالی، وَعَدُوَّهُمْ عَدُوَّ اللهِ نُعادی، فَاجْعَلْنا مَعَهُمْ فِی الدُّنْیا وَالاخِرَةِ وَمِنَ
دوست داریم و دشمنشان را که دشمن خداست دشمن داریم پس ما را در دنیا و آخرت با ایشان قرار ده و از
الْمُقَرَّبینَ، فَانّا بِذلِکَ راضُونَ، یا ارْحَمَ الرّاحِمینَ.
مقربان درگاهت گردان که براستی ما به همان خشنودیم ای مهربانترین مهربانان.
پس از پایان دعا، بار دیگر به سجده برو و 100 مرتبه الحمد لله و 100 مرتبه شکرا للهِ بگو.
امام (ع) در ادامه فرمود: هر کس که این عمل را بجا آورد، پاداش کسی را دارد که در روز غدیر، نزد رسول خدا(ص) بوده و با آن حضرت بیعت کرده است. (مرحوم محدّث قمی می‌گوید: بهتر است که این نماز نزدیک ظهر انجام شود که مقارن نصب حضرت علی (ع) به خلافت بوده است.)
9- از «شیخ مفید» (رحمة الله علیه) نقل شده است که این دعا را در روز «غدیر» می‌خوانی:
اللّهُمَّ انّی اسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّد نَبِیکَ، وَعَلِیٍّ وَلِیکَ، وَالشَّانِ وَالْقَدْرِ الَّذی
خدایا از تو درخواست کنم به حق محمّد پیامبرت و به حق علی ولی تو و بدان منزلت و مرتبه‌ای که بدان
خَصَصْتَهُما بِهِ دُونَ خَلْقِکَ، انْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّد وَعَلِیٍّ، وَانْ تَبْدَءَ بِهِما
وسیله ان دو را از سایر مخلوق خود اختصاص دادی که درود فرستی بر محمّد و علی و از آنان شروع کنی
فی کُلِّ خَیر عاجِل، اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد الائِمَّةِ الْقادَةِ،
در دادن هر خیری که فوری است خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد پیشوایان رهبر
وَ الدُّعاةِ السّادَةِ، وَ النُّجُومِ الزّاهِرَةِ، وَ الاعْلامِ الْباهِرَةِ، وَ ساسَةِ الْعِبادِ،
و خوانندگان بزرگ و سرور و ستارگان درخشان و نشانه‌های فروزان و تدبیرکنندگان کار بندگان
وَ ارْکانِ الْبِلادِ، وَ النّاقَةِ الْمُرْسَلَةِ، وَ السَّفینَةِ النّاجِیةِ، الْجارِیةِ فِی اللُّجَجِ
و پایه‌های جاهای آباد و ناقه فرستاده شده و کشتی نجات که روان است در دریاهای
الْغامِرَةِ، اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، خُزّانِ عِلْمِکَ، وَ ارْکانِ
ژرف پرآب خدایا درود فرست بر محمّد و ال محمّد گنجینه‌های دانشت و پایه‌های
تَوْحِیدِکَ، وَ دَعائِمِ دینِکَ، وَ مَعادِنِ کَرامَتِکَ، وَ صَفْوَتِکَ مِنْ بَرِیتِکَ،
محکم توحید تو و ستون‌های دین تو و معدن‌های کرامتت و برگزیدگان از خلقت
وَ خِیرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ، الاتْقِیاءِ النُّجَباءِ الابْرارِ، وَ الْبابِ الْمُبْتَلی بِهِ
و بهترین آفریدگانت ان پرهیزکاران و برگزیدگان نیکوکار و درگاهی که مورد ابتلای مردم است
النّاسُ، مَنْ اتاهُ نَجی، وَمَنْ اباهُ هَوی، اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ الِ
هر که بدان درگاه آمد نجات یافت و هرکه سرباز زد سقوط کرد خدایا درود فرست بر محمد و آل
مُحَمَّد، اهْلِ الذِّکْرِ الَّذینَ امَرْتَ بِمَسْئَلَتِهِمْ، وَ ذَوِی الْقُرْبَی الَّذینَ امَرْتَ
محمد اهل ذکری که دستور فرمودی بپرسش مسائل از ان‌ها و خویشاوندانی که دستور فرمودی
بِمَوَدَّتِهِمْ، وَفَرَضْتَ حَقَّهُمْ، وَجَعَلْتَ الْجَنَّةَ مَعادَ مَنِ اقْتَصَّ اثارَهُمْ، اللّهُمَّ
به دوست داشتنشان و حقشان را واجب کردی و بهشت را بازگشتگاه (و سرمنزل) کسی قرار دادی که آثارشان را پیروی کند خدایا
صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، کَما امَرُوا بِطاعَتِکَ، وَنَهَوْا عَنْ مَعْصِیتِکَ،
درود فرست بر محمد و آل محمد چنانچه دستور پیروی تو را دادند و از نافرمانیت نهی کردند
وَدَلُّوا عِبادَکَ عَلی وَحْدانِیتِکَ، اللّهُمَّ انّی اسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّد نَبِیکَ
و بندگانت را به یگانگی‌ات راهنمایی کردند خدایا من از تو می‌خواهم به حق محمد پیامبرت
وَ نَجیبِکَ، وَ صَفْوَتِکَ وَ امینِکَ، وَ رَسُولِکَ الی خَلْقِکَ، وَ بِحَقِّ
و گرامی و برگزیده و امین تو و فرستاده‌ات بسوی خلق و به حق
امیرِالْمُؤْمِنینَ، وَیعْسُوبِ الدّینِ، وَقائِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلینَ، الْوَصِیِّ الْوَفِیِّ،
امیرمومنان و پیشوای دین و رهبر سفیدرویان ان وصی با وفا
وَالصِّدّیقِ الاکْبَرِ، وَالْفارُوقِ بَینَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ، وَالشّاهِدِ لَکَ، وَالدّالِّ
و صدیق اکبر و جداکننده بین حق و باطل و گواه تو و راهنمایی کننده
عَلَیکَ، وَالصّادِعِ بِامْرِکَ، وَالْمُجاهِدِ فی سَبیلِکَ، لَمْ تَاخُذْهُ فیکَ لَوْمَةُ
بر تو و آشکار کننده دستورت و جهادکننده در راهت آن که نگیردش (و ناراحتش نکند) درباره تو ملامت
لائِم، انْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، وَانْ تَجْعَلَنی فی هذَا الْیوْمِ
ملامت کننده‌ای که درود فرستی بر محمّد و ال محمّد و مرا قرار دهی در این روزی
الَّذی عَقَدْتَ فیهِ لِوَلِیکَ الْعَهْدَ فی اعْناقِ خَلْقِکَ، وَاکْمَلْتَ لَهُمُ الدّینَ مِنَ
که بستی برای ولی خود پیمان (امامت) را در گردن خلق خود و کامل گرداندی برای آن‌ها دین را از
الْعارِفینَ بِحُرْمَتِهِ، وَالْمُقِرّینَ بِفَضْلِهِ، مِنْ عُتَقائِکَ وَطُلَقائِکَ مِنَ النّارِ،
عارفان به حرمتش و اقرارکنندگان به فضل او از آزادشدگان و رهاشدگانت از آتش
وَلا تُشْمِتْ بی حاسِدِی النِّعَمِ، اللّهُمَّ فَکَما جَعَلْتَهُ عیدَکَ الاکْبَرَ،
و شاد مکن نسبت به من حسودانم را در نعمت‌هایت خدایا چنانچه آن را عید بزرگ خود قرار داده‌ای
وَ سَمَّیتَهُ فِی السَّماءِ یوْمَ الْعَهْدِ الْمَعْهُودِ، وَ فِی الارْضِ یوْمَ الْمیثاقِ
و نامیدی آن را در آسمان روز عهد معهود و در زمین روز پیمان گرفتن
الْمَاخُوذِ، وَالْجَمْعِ الْمَسْئُولِ، صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، وَاقْرِرْ بِهِ
و انجمن بازخواست شده درود فرست بر محمد و آل محمد و روشن کن بوسیله‌اش دیدگان
عُیونَنا، وَاجْمَعْ بِهِ شَمْلَنا، وَلا تُضِلَّنا بَعْدَ اذْ هَدَیتَنا، وَاجْعَلْنا لانْعُمِکَ مِنَ
ما را و گرداور بدستش پراکندگی ما را و گمراهمان مکن پس از ان که هدایتمان کردی و قرارمان ده از سپاسگزاران
الشّاکِرینَ، یا ارْحَمَ الرّاحِمینَ، الْحَمْدُ للهِِ الَّذی عَرَّفَنا فَضْلَ هذَا الْیوْمِ،
نعمت‌هایت ای مهربانترین مهربانان ستایش خاص خدایی است که شناساند به ما فضیلت این روز را
وَبَصَّرَنا حُرْمَتَهُ، وَکَرَّمَنا بِهِ، وَشَرَّفَنا بِمَعْرِفَتِهِ، وَهَدانا بِنُورِهِ، یا رَسُولَ
و بینامان کرد به حرمت این روز و گرامی‌مان داشت بدان و شرافتمان داد به معرفتش و هدایتمان کرد به نورش ای رسول
اللهِ یا امیرَالْمُؤمِنینَ، عَلَیکُما وَعَلی عِتْرَتِکُما وَعَلی مُحِبِّیکُما مِنّی افْضَلُ
خدا ای امیرمومنان بر شما و بر عترت شما و بر دوستان شما بهترین
السَّلامِ ما بَقِیَ اللَّیلُ وَالنَّهارُ، وَبِکُما اتَوَجَّهُ الَی اللهِ رَبّی وَرَبِّکُما فی
سلام و درود من باد تا برپاست شب و روز و بوسیله او رو کنم بسوی خدا پروردگار من و پروردگارتان در
نَجاحِ طَلِبَتی، وَقَضاءِ حَوائِجی، وَتَیسیرِ امُوری، اللّهُمَّ انّی اسْئَلُکَ
موفق شدن به مقصودم و برآورده شدن حاجاتم و آسان شدن کارهایم خدایا از تو خواهم
بِحَقِّ مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، انْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، وَانْ تَلْعَنَ
به حق محمد و ال محمد که درود فرستی بر محمد و آل محمد و لعنت کنی
مَنْ جَحَدَ حَقَّ هذَا الْیوْمِ، وَانْکَرَ حُرْمَتَهُ، فَصَدَّ عَنْ سَبیلِکَ لاطْفاءِ نُورِکَ،
کسی را که انکار کند حق این روز را و انکار کند حرمتش را و جلوگیری کرد از راه تو برای خاموش کردن نورت
فَابَی اللهُ الا انْ یتِمَّ نُورَهُ، اللّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ اهْلِ بَیتِ مُحَمَّد نَبِیکَ، وَاکْشِفْ
ولی خدا هم نمی‌خواهد جز ان که نورش را اشکار کند خدایا گشایش ده به کار خاندان محمد پیامبرت و برطرف کن
عَنْهُمْ وَبِهِمْ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ الْکُرُباتِ، اللّهُمَّ امْلاءِ الارْضَ بِهِمْ عَدْلا،
از ایشان و بوسیله ایشان از اهل ایمان گرفتاری‌ها و محنت‌ها را خدایا پرکن زمین را بوسیله ایشان از عدل و داد
کَما مُلِئَتْ ظُلْما وَ جَوْرا، وَ انْجِزْلَهُمْ ما وَعَدْتَهُمْ، انَّکَ لا تُخْلِفُ الْمیعادَ.
چنانچه پر شده از ستم و بیداد و وفا کن برای آن‌ها انچه را وعده دادی به آن‌ها که براستی تو خلف وعده نمی‌کنی.
10- به سبب عظمت روز «غدیر» و مبارکی و میمنت آن، مناسب است که برادران مومن، با یکدیگر در این روز، عقد اخوت و برادری بخوانند و پیوند برادری و همکاری را میان خویش عمیق‌تر سازند.
مرحوم «حاجی نوری» در «مستدرک الوسائل» می‌گوید: دست راست خود را بر دست راست برادر مومن خود بگذار و بگو:
و اخَیتُکَ فِی اللهِ، وَ صافَیتُکَ فِی اللهِ، وَ صافَحْتُکَ فِی اللهِ، وَعاهَدْتُ اللهَ
برادر شدم با تو در راه خدا و دوست باصفایت شدم در راه خدا و مصافحه کردم با تو در راه خدا و عهد کردم با خدا
وَ مَلائِکَتَهُ وَکُتُبَهُ وَرُسُلَهُ وَانْبِیائَهُ، وَالائِمَّةَ الْمَعْصُومینَ عَلَیهِمُ السَّلامُ،
و فرشتگانش و کتاب‌هایش و رسولانش و پیمبرانش و امامان معصومین علیهم السلام
عَلی انّی انْ کُنْتُ مِنْ اهْلِ الْجَنَّةِ وَ الشَّفاعَةِ، وَاذِنَ لی بِانْ ادْخُلَ الْجَنَّةَ،
بر این که اگر من از اهل بهشت و اهل شفاعت بودم و اجازه‌ام دادند که
لا ادْخُلُها الا وَانْتَ مَعی
داخل بهشت گردم داخل نشوم جز با تو
آن‌گاه برادر مومن می‌گوید:
قَبِلْتُ.
قبول کردم
آن‌گاه بگو:
اسْقَطْتُ عَنْکَ جَمیعَ حُقُوقِ الاخُوَّةِ، ما خَلا الشَّفاعَةَ وَ الدُّعاءَ وَ الزِّیارَةَ.
و ساقط کردم از تو تمامی حقوق برادری را جز شفاعت و دعا و زیارت.
در این صورت، وقتی که طرف مقابل قبول کرد، برادر معنوی یکدیگر خواهند شد و چون وظیفه اخوت بسیار سنگین است، همه حقوق برادری را جز زیارت، دعا و شفاعت به یکدیگر می‌بخشند.
(البته باید دانست که جاری ساختن این عقد فقط برای ایجاد تعهدی عاطفی است و هیچ‌گونه حقوقی مانند بردن ارث از یکدیگر و... را شامل نشده و نمی‌تواند میان نامحرمان مثلا یک زن و مرد انجام پذیرد.)
منابع:
مفاتیح نوین، آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی و همکاران، نوبت و سال چاپ: بیست و دوم 1389، ناشر: انتشارات امام علی بن ابی طالب(ع)
پایگاه اینترنتی آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی
پایگاه اینترنتی حجت‌الاسلام والمسلمین حسین انصاریان
