۵ پیشنهاد برای تعطیلات آخر هفته &#۸۲۱۱; سه شنبه بریم سینما

برای ما عشق فیلم‌ها فرقی نمی‌کند کجا باشیم و در چه حالی باشیم، ما همیشه فرصتی برای فیلم دیدن پیدا می‌کنیم. دیگر یک تعطیلات چندروزه هم که در پیش باشد، بهترین فرصت است.
برای ساکنان شهرهای بزرگ تعطیلات نعمتی است. شهر خلوت می‌شود. خیلی‌ها به سفر می‌روند و خیلی‌ها هم از خیابان‌های خالی شهر استفاده می‌کنند. در چنین تعطیلاتی است که می‌توان با خیال راحت سالن‌های سینمایی که خیلی به خانه‌مان نزدیک نیست را انتخاب کنیم و نگران سانس¬های دیروقت هم نباشیم.
برای شهرستانی‌ها هم تعطیلات نعمت بزرگی است. همین‌که مجبور نباشی بروی سرکار یا صبح کله سر در صف نانوایی، چرت بزنی، یعنی خوشبختی. می‌توانی با خیال راحت جلوی باد کولر بنشینی و یک فیلم ناب ببینی و اصلاً هم به چند روز بعد و پایان تعطیلات فکر نکنی. این یعنی خوشبختی.
به همین دلیل تصمیم گرفتیم برای تعطیلات آخر هفته، یک لیست پیشنهادی به دوستان عشق فیلم معرفی کنیم. اگر دلتان خواست بروید سینما و آن فیلمی که را خیلی وقت است تعریفش را می‌شنوید ببینید. یا اگر دلتان می‌خواهد فیلم متفاوتی ببیند و تجربه جدیدی کسب کنید، یا حتی اگر در سفر هستید و بعدازظهرهای ملال‌آور رهایتان نمی‌کند، پیشنهاد می‌کنیم به لیست تعطیلات سینمایی ما سری بزنید.
اولین روز تعطیلات سه‌شنبه است. یک روز تعطیل که بدون نگرانی ترافیک می‌توانید به هر سینمایی که دلتان می‌خواهد بروید. می‌توانید به یک پردیس سینمایی بروید و بعد از دیدن فیلم خودتان را به یک غذای خوشمزه در فودکورت آن مجتمع مهمان کنید. یا می‌توانید به یکی از سینمای قدیمی مرکز شهر بروید و حس و حال فیلم دیدن در دهه شصت را برای خودتان زنده کنید.
پیشنهاد ما به شما برای اولین روز تعطیلات یک روز سینمایی است.

1- تپلی و من

آخرین ساخته حسین قناعت، مثل بقیه کارهای او در حوزه کودک و نوجوان قرار می‌گیرد. اما همه ما هم گاهی لازم است با کودک درونمان گپی بزنیم و کمی سرگرمش کنیم. مخصوصاً که «تپلی و من» با رویکرد روان‌شناختی که دارد می‌تواند بزرگ‌سال‌ها را هم راضی کند. تصمیمات پدر و مادرها و اتفاق‌های ناخوشایند در کودکی، شخصیت ما را شکل می‌دهد خیلی وقت‌ها بدون آنکه بدانیم دربند اشتباهات گذشته باقی می‌مانیم. «تپلی و من» نگاه نوینی به آنچه در کودکی‌مان اتفاق می‌افتد و بزرگ‌سالی ما را می‌سازد دارد.
«تپلی و من» با بازی میترا حجار و حسن معجونی، انتخاب خوبی است تا هم خودتان سرگرم شوید و کمی فکر کنید و هم کمی برای کودکتان وقت بگذارید. مخصوصاً که سینمای ما در بخش کودک و نوجوان بسیار محروم است و با حمایت از همین معدود آثار کودک، می‌توان به گسترش هرچه بیشتر این سینما کمک کرد.

2- جانان

یک فیلم بی‌ادعا که فقط قصد قصه‌گویی دارد. فیلمی عاشقانه به کارگردانی کامران قدکچیان و نویسندگی فرهاد توحیدی که بر طبق ادعای عوامل فیلم به سبک عاشقانه‌های دهه شصت ساخته‌شده است. در «جانان» خبری از بزنگاه‌های اخلاقی و کشمش بین صداقت و دروغ نیست. می‌توانید بیشتر فیلم را پیش‌بینی کنید و با جریان آن همراه شوید. «جانان» فیلم یکدستی است که فقط قصد سرگرم کردن مخاطب را دارد و در این راه از شوخی‌های جنسی و دیالوگ‌های رکیک استفاده نمی‌کند. «جانان» سعی نمی‌کند بیننده‌اش را هیجان‌زده کند، فقط می‌خواهد برایش قصه‌ای تعریف کند.
امین حیایی، مژگان بیات و پروانه معصومی بازیگران اصلی «جانان» هستند و موسیقی این فیلم هم توسط آریا عظیمی نژاد ساخته‌شده است. شاید بد نباشد این عاشقانه دهه شصتی را دریکی از سینماهای دهه شصت، حوالی میدان انقلاب تماشا کنید و بعدش هم خود را به یکی از دکه‌های اغذیه‌فروشی برسانید و به یاد روزهای دانشجویی، سه‌شنبه خود را سپری کنید.

3- قسم

دومین تجربه کارگردانی محسن تنابنده، از تصویری که از او دارید خیلی متفاوت است. «قسم» یک فیلم جاده‌ای است که ماجرای قتل زنی توسط شوهرش را بررسی می‌کند. خانواده قربانی در یک اتوبوس عازم مشهد هستند و در بین راه اتفاقاتی می افتد که همه‌چیز را عوض می‌کند.
تنابنده در دومین فیلمش، ریسک بزرگی انجام داده است. تنابنده، برای مخاطب ایرانی با کاراکتر تقی معمولی شناخته می‌شود. کاراکتری که می‌تواند تضمین به سینما کشاندن مخاطب باشد. اما تنابنده در فیلم حضور ندارد و فقط به کارگردانی و نویسندگی بسنده کرده است. از سوی دیگر، برای همان مخاطبی که تنابنده را با «پایتخت» می‌شناسد، تنابنده یعنی طنز و کمدی و خندیدن. حال‌آنکه «قسم» یک فیلم کاملاً جدی است.
تجربه تنابنده در دومین کارش، یک قصه‌گویی متفاوت است. تنابنده سعی کرده نه از فرمت فیلم غافل شود و نه از جریان روایت. فیلم گاهی به خشکی میزند و گاهی حوصله بیننده را سر می‌برد. اما جسارت تنابنده و کار بلدی‌اش «قسم» را به فیلم قابل قبولی تبدیل کرده است.

4- قصر شیرین

آخرین ساخته رضا میر کریمی، از آن دسته فیلم‌هایی است که حالتان را خوب می‌کند. نه آنکه قصه شاد و مفرحی داشته باشد. خیر اتفاقاً همه‌چیز تلخ و گزنده است. «قصر شیرین» قصه مرگ وزندگی، عشق و جدایی و فقر است. اما میر کریمی از همه این‌ها یک تراژدی نمی‌سازد، آوایی شبیه زندگی می‌سازد.
«قصر شیرین» هم یک درام جاده‌ای دیگر است. این بار مسافران این ماشین کوچک که بچه‌ها به آن لقب قصر شیرین داده‌اند، پدر و فرزندانی هستند که سال‌هاست آن‌ها را ندیده است. پدری که زندگی تلخش کرده و کودکانی که در دنیای کودکی‌شان به‌عنوان یک غریبه به او نگاه می‌کنند، در این سفر بار دیگر یکدیگر را می‌شناسند و در غیاب مادر، قصر کوچک دیگری می‌سازند.
حامد بهداد، در «قصر شیرین» بازی درخشانی ارائه کرده است. اما ستاره‌های بی‌چون‌وچرای این فیلم، یونا تدین و نیوشا علی پور هستند. دو کودکی که از مجموعه «بچه مهندس» باهم همبازی شدند و با شیرین‌زبانی‌شان جای خود را میان مخاطبان باز کردند. فیلم‌نامه «قصر شیرین» به قلم محسن قرایی است و ژیلا شاهی در نقش زن دوم هم بسیار خوب و روان بازی می‌کند.

5- ریکاوری

این پیشنهاد از بقیه متفاوت است. اگر حال و حوصله سینما رفتن را ندارید و ترجیح میدهید در خانه بمانید، به شما پیشنهاد می کنیم، مجموعه نمایش خانگی «ریکاوری» را تماشا کنید.
اگر تاکنون موفق به تماشای این سریال نشده‌اید، این تعطیلات فرصت خوبی است تا پنج قسمت پخش‌شده از این سریال را ببینید. «ریکاوری» قصه‌ای عاشقانه دارد و حول مسائل زناشویی می‌گذرد. پوریا پورسرخ، شبنم قلی خانی، هومن برق‌نورد و مریم معصومی از بازیگران «ریکاوری» هستند.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.