بازیگران نقش آلفرد همراه همیشگی بتمن از بدترین تا بهترین

بااینکه آلفرد پنی‌ورث Alfred Pennyworth در اصل به‌عنوان شخصیت‌ کمیک فرعی معرفی‌شده بود، در تمام این سال‌ها به یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های مجموعه داستان‌های بتمن تبدیل‌شده است. او محرم راز، الگو و مربی بتمن است و کسی است که زخم‌های این شوالیه سیاه را وقتی با تفنگی که شکل علامت سؤال است تیر می‌خورد، التیام می‌بخشد، او حتی بعضی‌اوقات درگیر هم می‌شود.

به همچنین بخوانید: 
ده ابرقهرمان محبوب تاریخ سینما

در حقیقت نقش او آن‌چنان تأثیرگذار است که موفق شده است در فیلم‌های غیر انیمیشنی بتمن، بیش از هر شخصیت دیگری، البته به‌جز خود بتمن، در کنار شخصیت‌هایی مثل رابین و جوکر حضورداشته باشد.
آلفرد شخصیت مهمی بوده است اما به این معنا نیست که همیشه خوب ظاهرشده است. باوجود بیش از 75 آلفرد در فیلم‌های مختلف، قطعاً چندتایی هستند که بد از آب درآمده‌اند. برایتان فهرستی از آلفرد‌های مختلف از بدترین به بهترین را نوشته‌ایم.

اریک ویلتون (Batman and Robin-1949)

«بتمن و رابین» Batman and Robin ساخته سال 1949 اولین فیلم دنباله‌داری است که بر اساس کتاب‌های کمیک ساخته‌شده است، علاوه بر این عنوان اولین فیلم دنباله‌دار افتضاح کتاب‌های کمیک را نیز یدک می‌کشد.
در این فیلم حتی خدمتکار بتمن هم خوب ظاهرنشده است. بااینکه آلفردهای قبل از او به معنای واقعی مجموعه فیلم‌های بتمن را متحول کردند، بودونبود اریک ویلتون Eric Wilton تأثیر آن‌چنانی ندارد. او کت‌شلواری به تن دارد، با لهجه‌ی انگلیسی صحبت می‌کند و در عمارت خاندان وین Wayne تلفن‌ها را جواب می‌دهد. چیز بیشتری نمی‌توانیم درباره او بگوییم.
امتیاز دادن به آلفرد با بازی ویلتون کار سختی است، چراکه او نه آن‌قدر خوب است که در یاد بماند و نه آن‌قدر بد است که لیاقت ته جدول بودن را داشته باشد. ویلتون کم‌اهمیت‌ترین نقش یکی از افتضاح‌ترین فیلم‌های بتمن را به خود اختصاص داده است.

ایان ابرکرامبی (Birds of Prey)

وقتی به عقب نگاه می‌کنیم، متوجه تلاش تهیه‌کنندگان سریال تلویزیونی Birds of Prey در سال 2002 برای ساخت سریالی بر پایه فیلم‌های بتمن ساخته تیم‌ برتون Tim Burton می‌شویم. انتخاب ایان ابرکرومبی Ian Abercrombie هم قطعاً با همین هدف بوده است. او بیشتر از اینکه سعی کند نقش آلفرد را بازی کند سعی کرده است آلفردی را که مایکل گاف Michael Gough بازی کرده است را به تصویر بکشد. بااینکه در این نقش خیلی هم بد ظاهرنشده است، اما غیرممکن است به تماشای این فیلم بنشینید و این دو آلفرد را باهم مقایسه نکنید. مقایسه‌ای که قطعاً گاف برنده آن است. ابرکرامبی قطعاً می‌توانست آلفرد فوق‌العاده‌ای باشد اما متأسفانه فاصله زیادی بین آنچه می‌توانست و آنچه در این فیلم ارائه کرده است، وجود دارد.

ویلیام آستین (Batman، 1943)

هیچ‌کس نباید «بتمن» 1943 را تماشا کند. واقعاً افتضاح است، فیلمی چهار ساعت و نیمه با فیلم‌نامه‌ای ضعیف که به‌شدت خسته‌کننده است؛ اما اگر خواستید به تماشا آن بنشینید می‌توانید دلتان را به بهترین نکته آن یعنی بازی ویلیام آستین William Austin در نقش آلفرد خوش کنید. چیزی که آستین را از بقیه‌ی آلفرد‌ها متمایز می‌کند این است که او احتمالاً تأثیرگذارترین آلفرد کل مجموعه فیلم‌هاست.

شان پرتوی (Gotham، 2014)

آلفرد شان پرتوی Sean Pertwee واقعاً تماشایی است. در یکی از عجیب‌ترین نسخه‌های کودکی بروس وین Bruce Wayn، پرتوی در مرز باریک‌بین نقشی پدرانه و یک خدمت گذار قدم برمی‌دارد و طوری این نقش را خوب از آب درمی‌آورد که درعین‌حال متقاعد‌کننده و باورپذیر هم هست. بااینکه خود Gotham آن‌چنان چنگی به دل نمی‌زند اما بازی فوق‌العاده پرتوی عمق علاقه آلفرد به بروس را به‌خوبی نشان می‌دهد.

جرمی آیرونز (Batman v Superman: Dawn of Justice، 2016)

انتخاب جرمی آیرونز Jeremy Irons برای نقش آلفرد پنی‌ورث آن‌‌چنان انتخاب واضحی به نظر می‌رسد که عجیب است تا سال 2016 این انتخاب به تأخیر افتاده است.
یکی از بهترین چیزها در مورد آلفرد این است که او جز معدود شخصیت‌هایی است که می‌تواند به همان اندازه که از بتمن حمایت می‌کند او را دست بی اندازد، او تنها کسی است که می‌تواند بدون اینکه بتمن را احمق جلوه دهد، اوج مسخره بودن هر چیزی را گوشزد کند.
آیرونز صدا و رفتاری مطابق این شخصیت دارد و وقتی‌که در «بتمن در برابر سوپرمن» Batman v Superman این نقش را جلوی دوربین می‌برد، آن را به یکی از بهترین ایفای نقش‌های این فیلم تبدیل می‌کند.

مایکل گاف (Batman، 1989)

بااینکه گاف مانند آیرونز و کین Michael Caine موفق به دریافت جایزه اسکار نشده است، اما افتخار دیگری را به نام خود ثبت کرده است که هیچ آلفرد دیگری موفق به دریافت آن نشده است: او موفق شد با سه بتمن مختلف هم‌بازی شود. او در نقش آلفرد در چهار فیلم، یک درام صوتی، چندین کمپین تبلیغاتی حضورداشته است.
دلیل ماندگاری او در این نقش واضح است. با صدا و رفتار محکمش، گاف بهترین انتخاب برای نقش آلفرد در بتمن ساخته‌ی تیم برتون بوده است.

مایکل کین (Dark Knight Trilogy، 2005)

اگر انتخاب آیرونز برای این نقش انتخاب واضحی به شمار می‌آید، انتخاب کین انتخابی آن‌چنان بی‌‌‌عیب‌ و نقص است که اگر یک روز بدون اینکه از او خواسته باشید، سر صحنه فیلم‌برداری بیاید، تعجب نخواهید کرد. او برای این نقش ساخته‌شده است. بااینکه سه فیلم بتمن ساخته کریستوفر نولان Christopher Nolan پر از بازی‌های چشم‌گیر است، این بازی اوست که بدون آن فیلم چیزی کم دارد. آلفردی که کین بازی می‌کند نقش سختی است. مردی که در امیدش به اینکه بتمن، بتمن بودن را کنار بگذارد تعریف می‌شود. کار سختی است، چراکه کسی که به تماشای فیلم بتمن می‌آید یا عاشق اوست و یا آمده است تا با تماشای فیلم، عاشق او شود.

آلن نیپی‌یر (Batman، 1966)

هر از گاهی آلفرد نیپی‌یر فرصتی برای درخشیدن به دست می‌آورد. در طول سریال او یک بار درحالی‌که لباس بتمن را پوشیده است شجاعانه فردی را نجات می‌دهد و تنها کسی از گروه است که از هویت مخفی بت‌گرل Batgirl اطلاع دارد و این به این معنی است که او تنها دستیاری است که از هویت این سه قهرمان خبر دارد، بدون این‌که چیزی به دیگران لو بدهد. هیچ‌کدام از دیگر آلفردها موفق به دریافت ‌چنین مقامی نبوده‌اند؛ و صحنه فوق‌العاده‌ای در فصل دوم که او با جوکر مواجه می‌شود یکی از بهترین صحنه‌های این شخصیت در تمام فیلم‌هاست. همه‌ی این‌ها در کنار هم او را به بهترین آلفرد تمام مجموعه فیلم‌ها تبدیل می‌کند.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.