سرویس ورزش مشرق - به لطف اشراف مسئولان به امر مهم درآمدزایی، استیج مراسم زیبا بود و به نظر باشکوه می آمد اما در دنیای فوتبال و با جستجویی ساده می توان به همین میزان از شکوه به توان صد دست پیدا کرد.
اشتباه نکنید، قرار نیست به سرعت به سراغ فوتبال انگلیس، اسپانیا با ایتالیا برویم، از همسایه خود یعنی ترکیه آغاز می کنیم، جایی که مراسم برترین های فوتبالش سطح درآمدزایی خود را به سطح درآمدزایی افتتاحیه فینال لیگ اروپا به میزبانی این کشور نزدیک می کند.
حداقل از 4 کانال تلویزیونی مستقل و دولتی به صورت زنده پخش می شود و بیش از 40 حامی مالی در آن حضوری فعال دارد. همه مربیان حتی مربیان سفر کرده و خارجی به هزینه فدراسیون فوتبال ترکیه به مراسم دعوت می شوند و این مراسم به بهانه ای زیبا برای همدلی در فوتبال و تقویت اتحاد ملی در این ورزش تبدیل می شود. چنین مراسمی معمولا بهترین بهانه برای یادکردن از گذشتگان و پیشکسوتان است، آنها که در قید حیات باشند در ردیف اول نشسته و مورد احترام قرار می گیرند و ستارگانی که دیگر در میان اهالی فوتبال نیستند، در سالن می درخشند.
این درخشش حساب شده و تحسین برانگیز است، بر روی هر کدام از جوایز به بهانه های مختلف از نام بزرگان استفاده می شود، بهترین جایزه برای دروازه بانان که معمولا نمادی از دستکش دروازه بانی است، در روسیه به نام عنکبوت سیاه، لو یاشین بزرگ نامگذاری می شود و این برای هر دروازه بانی در روسیه یک افتخار بزرگ است که بهترین جایزه مخصوص دروازه بان ها را در هر فصل از آن خودش کند.
بیشتر بخوانید:
همین دستکش رویایی در اسپانیا به نام سوبیسارتا و اخیرا به نام ایکر کاسیاس نامگذاری می شود. بهترین گلزن هر فصل فوتبال لالیگا لقب ال پی چی چی بازیکن عاشق پیشه اتلتیک بیلبائو را یدک می کشد و خلاصه هر جایزه ای به نام یکی از اسطوره ها در همان پست مخصوص نامگذاری می شود.
چه اشکالی دارد بهترین دروازه بان فوتبال باشگاهی ایران جایزه ای را به نام عابدزاده یا مرحوم حجازی دریافت کند؟ چه ایرادی دارد بهترین هافبک جایزه ای به نام سیروس قایقران و بهترین مهاجم، جایزه ای به نام علی دایی را در کارنامه خود داشته باشند؟ یا جایزه اخلاق به نام مرحوم دهداری معلم اخلاق فوتبال ایران نام بگیرد؟ جایزه بهترین مربی سال نیز می تواند به نام حشمت مهاجرانی یا مرحوم منصور پورحیدری نام بگیرد.
اصولا این توقع زیادی از مقامات فوتبال ایران نیست که مراسمی در شان مردم ایران برگزار کنند، به موقع شروع شود و به موقع خاتمه پیدا کند. نیمی از سالن خالی نباشد و به جای میهمانانی که نیامده اند، افرادی که ربطی به فوتبال ندارند در سالن موج نزنند. در هر حال می توانیم امیدوار باشیم که سال به سال شاهد بالا رفتن کیفیت این مراسم باشیم و برای تحقق این آرزو تلاش کنیم، تلاشی که مسئولیت به بار نشستن آن بر دوش رسانه، فدراسیون فوتبال، واحد بازرگانی و روابط عمومی است.
