گیربکس دو کلاچه جز سریع ترین گیربکس های جهان به شمار می رود اما به طور معمول در خودروهای مسابقه ای استفاده چندانی ندارد. در دهه گذشته میلادی گیربکس های دو کلاچه در اکثر خودروهای اسپرت شهری مورد استفاده قرار می گرفتند. این گیربکس ها در تمامی محصولات از هات هچ ها گرفته تا ابرخودروها حضور داشتند. گیربکس های دو کلاچه چه در رانندگی شهری و تعویض خودکار دنده ها و چه در حال رانندگی اسپرت و تعویض سریع دنده ها عملکرد عالی از خود به جای می گذارند اما زمانی که صحبت از دنیای اتومبیل رانی می شود قطعا جز اولین انتخاب ها نخواهند بود. در حال حاضر گیربکس سکوئنشال انتخاب اول در دنیای اتومبیل رانی است و تقریبا سری مسابقات رسمی و مهمی را پیدا نمی کنید که از این دست از گیربکس ها استفاده نکنند.
بزرگ ترین تفاوت گیربکس سکوئنشال با گیربکس دو کلاچه را باید در وزن آنها جست و جو کرد. این کاهش وزن به علت استفاده از دنده فلایول و کلاچ متفاوت رقم می خورد که در نتیجه باعث کاهش وزن 50 کیلوگرمی گیربکس های سکوئنشال به نسبت دو کلاچه ها می شود.
همچنین گیربکس سکوئنشال تعداد شفت دنده کمتری به نسبت گیربکس دو کلاچه دارد (2 در برابر 3). در کنار این موضوع وزن چرخشی کمتر دنده فلایول فشار کمتری به موتور خودرو برای چرخاندن آن می آورد. در گیربکس دو کلاچه شاهد استفاده از چرخ‌دنده های موسوم به مارپیچی هستیم در حالی که در سکوئنشال از چرخ‌دنده های صاف با برش مستقیم استفاده شده است که باعث کاهش هدر رفت قدرت درون گیربکس و انتقال آن به اکسل ها می شود.
همچنین به جای استفاده از هماهنگ کننده دنده ها با یکدیگر با هدف تعویض دنده نرم تر و راحت تر از اتصالات موسوم به دندانه سگی (dog teeth) در سکوئنشال ها استفاده می شود. در نهایت گیربکس های سکوئنشال به دلیل صدای بسیار زیاد، استهلاک بالا و تعویض دنده سخت تر به نسبت دیگر گیربکس ها جایی در خودروهای شهری ندارد و استفاده گسترده از آن در خودروهای مسابقه ای است.
در همین رابطه بخوانید:
مروری بر سیستم های انتقال قدرت امروزی؛ آیا گیربکس هایی که دنده های بیشتری دارند واقعا بهتر هستند؟
نگاهی به تکنولوژی اعجاب آور جعبه دنده هوشمند و 9 سرعته کوئنیگ زگ
