مروری بر زندگی‌نامه پیتر سلرز &#۸۲۱۱; مرد پنجاه‌ چهره سینما

امپرسیونیست برجسته، پیتر سلرز (با نام اصلی ریچارد هنری سلرز)، متولد 8 سپتامبر 1925 در شهر ساوت‌سی منطقه پورتسموث انگلستان است. والدینش، اگنس (پگی) و بیل سلرز، او را به یاد برادر بزرگ‌تر از دست رفته‌اش، پیتر می‌نامیدند. والدین سلرز اجراکنندگان وودویل (نوعی نمایش چندگانه شامل رقص و آواز و عملیات آکروباتیک) بودند و زمانی که تنها دو روز از تولد پیتر می‌گذشت؛ او را به صحنه تئاتر کینگ بردند. دوران کودکی سلرز با سفر کردن و اجراهای نمایشی دوره‌ای می‌گذشت. همه این‌ها باعث شد او به اجراهای نمایشی علاقه پیدا کند و یک شوق و ذوق برای رسیدن به موفقیتی ورای قلمرو وودویل به دست آورد.

همچنین بخوانید:
نگاهی به زندگی‌نامه و آثار برجسته الیا کازان کارگردان بزرگ سینما آمریکا

او در زمان جوانی به مدرسه رقص خانم ویتنی در ساوت‌سی رفت و پیش از آن که در مدرسه شبانه‌روزی پسرانه سنت آلویسیوس ثبت نام کند، در کلاس‌های رقص مادام واکانی در لندن شرکت می‌کرد. در اوایل دهه 1940، سلرز در تورهای بندهای جاز، درامز می‌نواخت. او همچنین نواختن بانجو و یوکه‌لیلی را هم فراگرفت. درست بعد از تولید 18 سالگی، سلرز به نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا اعزام شد و به یک افسر اجراکننده کنسرت نیرو هوایی بریتانیا مبدل گشت. در سال‌های بین 1943 و 1946،‌ سلرز اوقات فراغتش را با اجرای طرح‌های کمدی و نواختن درامز برای دیگر افسران و کارکنان می‌گذارند.

شروع فعالیت سلرز در BBC

پس از بازگشت به خانه، سلرز یک موقعیت شغلی را در BBC دنبال کرد. تا سال 1948،‌ او در آزمون‌های هنری کمی شرکت کرده بود و موفقیت‌های اندکی به دست آورده بود که هیچ‌کدام از آن‌ها منجر به دعوتش برای پیوستن به BBC نشد. سلرز برای ستاره شدن بی‌تاب بود، بنابراین تصمیم گرفت امور را به دست خودش بگیرد. این کمدین با روی اسپیر، تهیه‌کننده یک برنامه رادیویی BBC به نام شوتایم، تماس گرفت. سلرز خودش را به عنوان یک ستاره رادیویی محبوب مطرح کرد و به اسپیر پیشنهاد همکاری داد. این تهیه‌کننده تحت تاثیر بازی او قرار گرفت و برای او جایگاهی در آنتن برنامه‌ها در نظر دید. به دنبال حضورهای اولیه او در شوتایم، سلرز به یکی از شخصیت‌های پرطرفدار رادیویی تبدیل شد.

از درخشش در «نمایش احمق‌ها» تا «موشی که غرش کرد»

در این نمایش رادیویی طولانی‌مدت BBC، «مردم دیوانه» (که بعدها «نمایش احمق‌ها» The Goon Show نامیده شد)، سلرز خودش را تحت عنوان یک امپرسیونیست برجسته بنا نهاد. این نمایش دلقک مجموعه‌ای از شادمایش‌های‌ کوتاه و کاراکترهای خشونت‌آمیز سلرز مانند Major Bloodnok، Bluebottle و Henry Crun بود، که همه آن‌ها به عنوان ریشه‌های اولیه سریال «سیرک پرنده مانتی پایتان» Monty Python’s Flying Circus شناخته می‌شوند. «نمایش احمق‌ها» برای سلرز ویترینی از مهارت‌های بداهه گرایانه‌اش فراهم آورد و البته یک راه خروج برای ناکامی‌های زندگی‌اش.

تا زمان لغو شدن «نمایش احمق‌ها» در ژانویه 1960، سلرز تجربه عملی لازم برای شروع یک حرفه در فیلم‌سازی را به دست آورده بود. پس از ظاهر شدن در چندین نمایش بریتانیایی، او با فیلم «موشی که غرش کرد» 1959 The Mouse That Roared در آمریکا به موفقیت رسید. در سال 1960، او توجهات بین‌المللی را برای نقشش در فیلم «میلیونر» The Millionairess به دست آورد که در این فیلم همراه با سوفیا لورن خوش درخشید.

سلرز، کمدین نقش‌های متنوع و ماندگار

سلرز به طرز باورنکردنی‌ای همه‌فن‌حریف ظاهر شد و به طور شوکه کننده‌ای کاراکترهایش را بازی می‌کرد. نبوغ او در بازیگری با به تصویر کشیدن کاراکترهای گوناگون و چندلایه نشان داده می‌شد؛ هم در «موش» و هم در چندین فیلم دیگر در سراسر فعالیت حرفه‌ای خود. «دکتر استرنجلاو» 1964 Dr. Strangelove، که بهترین فیلم سلرز در نظر گرفته می‌شود، نخستین نامزدی اسکار را برای او در سال 1965 به ارمغان آورد. این فیلم به موضوع جنگ سرد و تهدیدات هسته‌ای با نگاهی طنز می‌پردازد و سلرز در یک اجرای سه گانه تصویر ماندگاری را از خود به نمایش می‌گذارد. او به دلیل بازی‌ها و گریم‌های متفاوت در فیلم‌های گوناگون به مرد پنجاه چهره سینما مشهور بوده است. سلرز با مشهور‌ترین کاراکترش، بازرس کلوزو، در سال 1963 به جهانیان معرفی شد. بازرس کلوزو، یک کاراکتر همیشه سردرگم، دست‌وپا چلفتی و استاد تغییر قیافه در مجموعه‌های «پلنگ صورتی» است.

چهار دنباله برای این فیلم کمدی موفق وجود دارد: «تیری در تاریکی» 1964 A Shot in the Dark، «بازگشت پلنگ صورتی» 1974 The Return of the Pink Panther، «پلنگ صورتی دوباره ضربه می‌زند» 1976 The Pink Panther Strikes Again و «انتقام پلنگ صورتی» 1978 Revenge of the Pink Panther. فیلم 1982 «ردپای پلنگ صورتی» Trail of the Pink Panther پس از مرگ پیتر سلرز، و با استفاده از سکانس‌های استفاده نشده در قسمت‌های قبل و تکنیک‌های تدوین با کمک تیم بازیگران دیگری ساخته شده است.
سلرز دومین نامزدی اسکارش را برای فیلمی تحسین شده از جانب منتقدان به نام «حضور» 1979 Being There به دست آورد. او در این فیلم نقش چنس، یک باغبان با رفتارهای کودکانه که حالا از اربابش جدا شده، را ایفا می‌کند. اجرای کنترل‌شده سلرز کلید موفقیت او در این کمدی ظریف و ماهرانه بود. حرفه بازیگری این کمدین، درست قبل از مرگش در سال 1980 با فیلم «نقشه شیطانی دکتر فومانچو» The Fiendish Plot of Fu Manchu به پایان رسید.

زندگی خصوصی پیتر سلرز

اگرچه سلرز به لحاظ حرفه‌ای موفقیت‌های زیادی داشت؛ اما او به این خوبی در حوزه زندگی شخصی عمل نکرد. او در کودکی تحت مراقبت بیش از حد مادرش قرار گرفته بود. سلرز معمولاً شبیه بچه‌ها رفتار می‌کرد، کج خلقی می‌کرد و از همسرش درخواست توجه کامل داشت. سلرز چهار بار ازدواج کرد: آن هاوو (15 سپتامبر 1951)، بریت اکلاند (19 فوریه 1964)، میراندا کواری (24 اوت 1970) و لین فردریک (18 فوریه 1977). او همچنین پدر سه فرزند بود: مایکل (2 آوریل 1954)،‌ سارا (16 اکتبر 1957) و ویکتوریا (20 ژانویه 1965). همسران و فرزندان سلرز مجبور به رنج بردن از اثرات زندگی با یک عقده‌ای کمال‌گرا بودند کسی که تمام توجهاتش عمدتاً بر خودش و فعالیت شغلی‌اش متمرکز بود.
پس از ظاهر شدن در بیش از 60 فیلم و البته برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی متعدد در سراسر دوران کاری‌، سلرز در نهایت در 24 ژوئیه 1980 بر اثر سکته قلبی درگذشت. نمایش بی‌پایان شوخ‌طبعی این کمدین با یک خداحافظی طنزآمیز همراه بود. بنا به درخواست سلرز، آهنگ In The Mood در مراسم تدفین وی نواخته شد، آوازی که او از آن متنفر بود. براساس اظهارات زندگی‌نامه نویسی به نام راجر لوئیس، سلرز به پسرش، مایکل، گفته بود که این آهنگ “فوق‌العاده نامناسب است- از این رو فوق‌العاده مناسب است- بهتر است برای موقعیت‌های تشریفاتی” باشد.
در سال 2004 فیلم «زندگی و مرگ پیتر سلرز» The Life and Death of Peter Sellers درباره زندگی این کمدین برجسته ساخته شد و جفری راش نقش پیتر سلرز را در آن ایفا کرد. کارگردانی این اثر را نیز استفان هاپکینز عهده‌دار بود. این فیلم،‌ جایزه بهترین فیلم تلویزیونی و جفری راش نیز جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره گلدن گلوب برنده شد.
منبع: www.petersellers.com

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.