دوست The Friend &#۸۲۱۱; جدیدترین ساخته گابریلا کوپرت‌ویت در جشنواره تورنتو

نمایش تماشای دست و پنجه نرم کردن یکی از اعضای خانواده یا دوستی نزدیک با یک بیماری کشنده، از زمان شروع آن تا زمانی که به بدترین حالت خود می‌رسد، در یک فیلم و بدون تبدیل کردن آن به فیلمی که فقط برای درآوردن اشک مخاطب ساخته شده باشد، کار مشکلی است. که البته «دوست» The Friend نیز به درستی از پس آن برنیامده است، حتی با وجود بازیگرهای خوبی مانند جیسون سیگل، داکوتا جانسون و کیسی افلک.

همچنین بخوانید:
افسر و جاسوس An Officer and a Spy – داستان تاریخی تاثیرگذار ساخته رومن پولانسکی

«دوست» با داشتن موسیقی شاد و حس شوخ‌طبعی آن، باز هم به دلیل احساسات زیادی که سعی دارد با آن مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد، کمی مصنوعی به نظر می‌رسد. «دوست» را می‌توان چیزی بین داستانی صرفا گریه‌دار و فیلمی متاثرکننده دانست.
گابریلا کوپرت‌ویت، که فیلم قبلیش «مگان لیوی»، را بر‌اساس داستان واقعی دوستی یک سرجوخه نیروی دریایی و یک سگ ارتش در عراق ساخته بود، به ساخت داستان‌های درام واقعی علاقه دارد.
«دوست» نیز بر‌اساس داستانی واقعی ساخته شده است، این داستان را روزنامه‌نویس متیو تیگیو در مورد همسر 36 ساله‌اش که بر اثر سرطان درگذشت، برای اولین‌بار در سال 2015 در مجله Esquire با عنوان «دوست: عشق کلمه‌ای کافی برای توصیف آن نیست.»، چاپ کرد. دوست صمیمی مت، دین، به خانه آن‌ها در آلاباما آمد تا در نگهداری از همسرش و نگهداری از دو دخترشان به آن‌ها کمک کند.

از خودگذشتگی دین و دوستی او قرار بود موضوع اصلی داستان «دوست» باشد، اما گاهی موضوع داستان از راه اصلیش منحرف می‌شود. داستان در زمان جابه‌جا می‌شود و به دو بازه قبل از بیماری نیکول و بعد از آن تبدیل شده است. نیکول (با بازی جانسون) یک خواننده و بازیگر است که با روزنامه‌نگاری به نام مت (با بازی افلک) ازدواج می‌کند. جاه‌طلبی مت خیلی بیشتر از آن است که شغل فعلیش در روزنامه Fairhope بتواند عطش درونیش برای موفقیت را سیراب کند. با تماسی از روزنامه نیویورک تایمز، به او پیشنهاد کار به عنوان یک خبرنگار جنگی داده می‌شود.
نیکول همسرش را با دین (با بازی سیگل) آشنا می‌کند، او که در پشت صحنه تئاتر کار می‌کند بدون این‌که بداند نیکول ازدواج کرده است، قبلا به او ابراز علاقه کرده بود. با این‌که مت در ابتدا به دین حسودی می‌کرد، اما پس از آشنا شدن بیشتر با او می‌فهمد که دین رقیبی برای او نیست و به این ترتیب دین دوست صمیمی نیکول و مت شد.
فاجعه اتفاق می‌افتد و نیکول متوجه می‌شود که به سرطان مبتلاست. مراحل درمان آغاز می‌شود. حال او بهتر می‌شود و به خانه برمی‌گردد، اما سرطان دوباره در بدن او ظاهر می‌شود و دکتر به مت خبر می‌دهد که همسرش فقط شش ماه دیگر زنده خواهد بود.

این بازیگر جوان و زیبا به زنی نحیف و رنگ‌پریده با روسری‌ای به سر، تبدیل می‌شود. در چندین صحنه اصلا اثری از دین دیده نمی‌شود. نیکول و مت تصمیم می‌گیرند تا وقتی که دیگر پنهان کردن حقیقت از دختر‌هایشان ممکن نیست، چیزی در مورد تشخیص بیماری مادرشان به آن‌ها نگویند. دوست‌های نیکول حمایت خود را از او نشان می‌دهند و همیشه با غذایی گرم به خانه آن‌ها می‌آیند. اما کم‌کم این سر زدن‌ها نیز قطع می‌شود.
تنها دوست باوفای آن‌ها دین است که وقتی می‌فهمد نیکول در بیمارستان است و وضعیت بد خانه آن‌ها را می‌بیند، به آن‌ها پیشنهاد می‌کند که برای چند هفته به خانه آن‌ها بیاید تا به آن‌ها کمک کند. اما این چند هفته به چند ماه تبدیل می‌شود و دین کارش را در نیواورلینز رها می‌کند و رابطه‌اش را با نامزدش کیت، که تحمل یک رابطه از راه دور را ندارد، به هم می‌زند.
آن حس شوخ‌طبعی و سرزندگی سیگل در طول فیلم «دوست»، کم‌کم یک وجهه تاریک و غم‌انگیز به خود می‌گیرد. دین شخصیت آزادی دارد و ممکن است بی‌خبر یک ماه با ماشینش به این‌ور و آن‌ور برود و یا برای کوه‌نوردی به گرند کنیون برود.

او هرموقع به هرجا که دلش بخواهد می‌رود تا این‌که اتفاقی او را به واقعیت برگرداند. با این‌حال چشم‌انداز داشتن یک خانواده، حتی اگر خانواده خودش نباشد، یکی از جاذبه‌های زندگی در خانه مت برای او است. او چیزهای زیادی را برای کمک به دوستانش فدا کرده است و همین فداکاری بیننده را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.
اما رابطه افلک و جانسون در نقش نیکول و مت خیلی باو‌رپذیر نیست. سایه‌ای از شک و خیانت بر رابطه عاشقانه‌ آن‌ها وجود دارد. مت خودخواه و بداخلاق است. نیکول به دلیل بیماریش رفتارهایش همیشه در حال تغییر است. او از مت برای این‌که مدت زیادی را برای کارش در لاهور و لیبی می‌گذارند، عصبانی است.
مت هم از نیکول برای این‌که علاقه‌ای پنهانی به یکی از همکارانش دارد، دلخور است. اما شخصیت هیچ‌کدام آن‌ها به باورپذیری شخصیت دین با بازی سگل نیست.
با این‌که صحنه‌های زیادی برای درک بهتر وضعیت آن‌ها، از جمله نماهای بسته از محیط خانه و راهروهای طولانی بیمارستان، در «دوست» وجود دارد، اما این صحنه‌های بیشتر نشان‌دهنده وضعیت یک خانواده درگیر بحران است. موسیقی بیش از حدی که در صحنه‌های فیلم به گوش می‌خورد، به نظر می‌رسد بیشتر برای جبران کمبودهای داستان به کار برده شده است.
این مطلب از نوشته دبورا یانگ در سایت هالیوود ریپورتر گرفته شده است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.