به گزارش ایسنا، خسرو صالحی در نشست "در متن شهر یا در شورای شهر؟ " که با حضور لیلا ارشد، مددکار اجتماعی و موسس خانه خورشید، دکتر حسین راغفر اقتصاددان و مهناز عطاران متخصص شهرسازی در باشگاه هواداران جمعیت امام علی(ع) با بررسی امکان موفقیت برنامه‌های فرهیختگان و فعالان مدنی در شورای شهر برگزار شد، گفت: 25 سال است که در حوزه کودکان و مسائل آن‌ها فعال هستیم اما متاسفانه وضعیت کودکان بهتر نشده و نسل دوم و سوم این کودکان به دنیا آمده‌اند و این در حالی است که در سطح فعالیت‌های مدنی حتی اگر بتوانیم تعداد زیادی کودک را جذب کنیم باز هم نمی‌توان برای یک گروه زیادی از آن‌ها برنامه ریزی داشت.
وی ادامه داد: در حال حاضر شاهد ازدواج برخی از کودکان در سنین کودکی، شیوع کودک‌آزاری تا سطح خانواده‌ها، کولبری کودکان در کردستان، کار کودکان در تهران و کپرنشینی کودکان در سیستان و بلوچستان و ... هستیم. می‌توان با ارائه طرح و برنامه‌های منسجم نسبت به تغییر وضعیت آن‌ها تلاش کرد.
صالحی ادامه داد: وزیر بهداشت قول داده بود که سه بیمارستان برای کودکان کار و خیابان بسازد سوال ما این است که چه شد؟ آیا این کودکان جزو کودکان ایران نیستند؟
مدیر عامل شبکه یاری خاطرنشان کرد: متاسفانه کسانی که وارد شورای شهر می‌شوند دانش لازم در خصوص حقوق کودکان و زنان را ندارند این در حالی است که حداقل حضور جامعه مدنی در ترکیب شورای شهر باعث متقاعد کردن سایر اعضاء و اطلاع آن‌ها نسبت به اوضاع می‌شود.
وی در ادامه با بیان این‌که در برخی از حوزه‌ها با فقدان قوانین مواجه‌ایم و در برخی مواقع نیز قوانین نیاز به بروز رسانی و اصلاح دارند، گفت: این در حالی است که در بعضی حوزه‌ها نیز هم قوانین کافی داریم و هم قوانین به روز داریم اما این قوانین ضمانت اجرایی لازم را ندارند که باید نهادی همچون شورای شهر بر اجرای قوانین نظارت داشته باشد این در حالی است که نهادهای مدنی حتی در صورت داشتن ارتباط‌های قوی هم نمی‌توانند برخی از مطالبات خود را پیگیری کنند.
صالحی ادامه داد: نیاز است که سازمان‌های مردم‌نهاد در شورای شهر حضور داشته باشند و نمایندگانی از جنس مردم در ترکیب این شورا باشند که خود درد کشیده بوده و نسبت به حل مشکلات مردمی حساس باشند.
وی همچنین خاطرنشان کرد: تهران شهر ایمنی برای کودکان نیست به‌طوری که کودکان زیادی به علت کار در ساختمان‌ها دچار نقص عضو می‌شوند و یا پارک‌ها و محیط‌های شهری برای کودکان ایمن نیست.
وی در ادامه به زباله‌گردی اشاره کرد و گفـت: زباله‌گردی در تهران یک مساله مالی به شدت پیچیده دارد که در آن چندین میلیارد دخیل است به‌طوری که پیمانکاران با شهرداری تهران قرارداد می‌بندند و سپس کودکان را به زباله‌گردی می‌گمارند. این در حالی است که در برخی موقع شاهد این هستیم که در طول روز بیش از سی بار به یک کودک زباله‌گرد تجاوز می‌شود. سوال ما این است که چه چیزی می‌تواند جلوی این فساد را بگیرد؟ آیا شورای شهر نباید از توان نظارتی خود بر عملکرد شهرداری استفاده کند؟
مدیر عامل شبکه یاری در ادامه تاکید کرد: شورای شهر باید بتواند پاسخگو باشد و توان نظارتی بر مجموعه شهرداری را داشته باشد.
وی در پایان گفت: عدم مشارکت اجتماعی مردم و رای ندادن آن‌ها در انتخابات پیش رو، باعث ورود افراد غیرمتخصص و ناکارآمد به سیستم می‌شود به این ترتیب این بی‌تفاوتی‌ها و عدم مشارکت‌ها باعث دادن هزینه‌های گزاف خواهد شد.
