این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ضرورت و چگونگی پرداختن به مسئله جنگ برای کودکان و نوجوانان اظهار کرد: با نوشتن قصه یا رمان برای مخاطبان کودک و نوجوان در زمینه جنگ، البته جنگ خاصی که ما داشتیم و نه هر جنگی، کاملا موافق هستم، زیرا هشت سال جنگ سخت ما دفاعی مقدس بود و بچه‌ها و نسل‌های آینده ما باید در جریان وقایع آن روزها قرار بگیرند و بدانند زمانی 35 تا 40 کشور در برابر کشور مظلوم ایران ایستاده بودند و ما درگیر جنگ با آن‌ها شده بودیم، اما بچه‌های ما رفتند و شجاعانه جلو آن‌ها ایستادند. بنابراین لازم است همه اتفاق‌ها، فداکاری‌ها و شجاعت‌هایی که بچه‌ها از خودشان نشان دادند به شکل قصه و نه شعاری برای بچه‌ها نوشته شود.
او با تأکید بر این‌که نوشتن درباره جنگ را ضروری می‌داند، افزود: البته در سال‌های گذشته و در زمینه دفاع مقدس کار شده، اما هنوز رمانی که مانند «جنگ و صلح» ماندگار شود، نداریم. شاید لازم است که نویسنده‌های ما تجربه کسب کنند و بعدها در ارتباط با آن هشت سال، رمان، داستان کوتاه یا داستان بلند بنویسند. تعدادی از کتاب‌های موجود در بازار واقعا رمان‌های خواندنی و دلنشینی هستند، ولی برخی از آن‌ها مخصوصا آن‌هایی که در سال‌های دورتر نوشته شده پر از شعار و مستقیم‌گویی است. البته بین کتاب‌هایی که در بازار در زمینه دفاع مقدس وجود دارد، همه‌جوره کار هست، کارهایی هم نوشته شده که واقعا دور از شعار، مستقیم‌گویی، نصیحت و پند و اندرز است.
احمدی سپس بیان کرد: من با شعار و مستقیم‌گویی به هیچ وجه رابطه خوبی ندارم، خودم هم اگر کاری نوشته‌ام یا می‌نویسم سعی می‌کنم جنبه‌های تخیلی و فانتزی کارم بیشتر باشد تا خواننده با علاقه آن را بخواند. باید بتوانیم قصه‌هایی بنویسم که مخاطب بتواند با آن‌ها ارتباط برقرار کند.
او با اشاره به آسیب دیدن خود در دوران جنگ تحمیلی خاطرنشان کرد: جنگ ذاتا چیز بدی است، خودِ من از جنگ متنفرم، ولی وقتی اتفاق می‌افتد و تحمیل می‌شود چاره‌ای نیست. الان آمریکا مدام دارد کشور ما را تهدید می‌کند یا عربستان را وسوسه می‌کند تا در منطقه ما جنگ جدیدی اتفاق بیفتد، اما ما باید خیلی هوشیار و آگاه باشیم که به نحوی این‌ها را به بچه‌ها منتقل کنیم که آن‌ها بفهمند برخی از این‌ها بازی است و ما در مقابل بازی باید بازی کنیم. خیلی وقت‌ها نمی‌شود جلو اتفاق‌ها را گرفت و باید عکس‌العمل نشان داد. اما من می‌گویم از جنگ متنفرم و خودم آسیب‌دیده و شیمیایی شدم، همه این‌ها نتیجه اذیت و آزار کشورهایی مانند آمریکا بود و ما مجبور شدیم برویم و مقاومت کنیم. من برای جنگ نمی‌رفتم، می‌رفتم تا ببینم چه اتفاقی دارد می‌افتد و بعد آن‌ها را برای نسل‌های بعدی در کتاب‌ها و مطبوعات منعکس کنم. فکر می‌کنم آسیب‌های جنگ را به شکلی برای بچه‌های این مملکت به تصویر بکشم.
این نویسنده درباره مطرح کردن جنگ برای کودکان بیان کرد: من از خشونت استفاده نمی‌کنم و توصیه هم نمی‌کنم تا برای بچه‌ها از خشونت استفاده شود، ولی خب دیگرانی را دیده‌ام که از خشونت استفاده کرده‌اند؛ در فیلم‌ها حتی صحنه‌های خیلی دلخراشی را به تصویر کشیده‌اند که من موافق این‌ها نیستم، زیرا روح بچه‌ها واقعا لطیف است و نباید آزرده شود. ما باید روش‌هایی را پیدا کنیم و تکنیک‌هایی را استفاده کنیم که هم بتوانیم روی بچه‌ها تأثیر بگذاریم و هم روح آن‌ها را آزرده نکنیم.
حسن احمدی با اشاره به کتاب جدیدی که در دست چاپ دارد، گفت: جدیدا کاری نوشته‌ام که دلم می‌خواهد این کار به زبان‌های دیگر ترجمه شود. در این اثر نشان داده‌ام که ما ایرانی‌ها نه اهل جنگ هستیم و نه به دنیال جنگیم، ما همیشه به دنبال صلح بوده و هستیم. نام موقت کتاب «ما را رها کنید» است که مانند «تیستوی سبزانگشتی» طرف هرچه شلیک می‌کند به جای گلوله گل است. اگر گلوله‌ای از طرف ما شلیک شود گل و نشانه‌ای از صلح است. منتها من نه شعاری نوشته‌ام و نه مستقیم گفته‌ام بلکه به زبان کودکانه خواستم پیامی را به آن‌ها منتقل کنم.
