پس از چند ثانیه که روغن زیتون را بلعیدید، دو اتفاق باید بیفتد؛ یکی این‌که باید تلخ باشد و دیگری آن‌که 10 تا 50 ثانیه کام افراد را بسوزاند. این مقولات در کنار هم نشان‌دهنده روغن زیتون خالص است.
قاچاقچی‌ها روغن صنعتی را به جای روغن زیتون به خورد مردم می‌دهند. این موضوعی است که مهدی عباسی، رئیس شورای ملی زیتون ایران اعلام کرده و گفته است: «روغن‌های وارداتی بی‌کیفیت و از نوع پومیس بوده که غیرقابل مصرف انسانی و بیماری‌زاست، به همین دلیل قیمتی پایین‌تر از قیمت روغن زیتون داخلی دارد و این امر امکان رقابت را از ما گرفته است.»
احمد بلندنظر، رئیس سابق شورای ملی زیتون، در رابطه با این موضوع می‌گوید: «روغن زیتون به لحاظ گرانی قیمت باعث ایجاد انگیزه برای سودجویان می‌شود که راه‌های شناسایی روغن زیتون اصل از تقلبی هم دشوار نیست.
درصورتی که می‌خواهید تشخیص دهید کدام روغن زیتون تقلبی است، ابتدا باید از خالص‌بودن آن اطمینان پیدا کنید، در این صورت می‌توانید بفهمید که این روغن زیتون در چه درجه‌ای از آن قرار دارد، زیرا استاندارد جهانی روغن زیتون را به چند گروه دسته‌بندی می‌کنند: روغن زیتون فوق بکر، روغن زیتون بکر و معمولی که اگر افراد بتوانند این استاندارد‌ها را از بسته‌بندی روغن زیتون مشاهده کنند و تشخیص بدهند، جای نگرانی وجود ندارد.»
او در ادامه توضیح می‌دهد: «سرانه مصرف سالانه روغن زیتون در کشور ما 17-18هزار تن است. درصورتی که تولید روغن زیتون در ایران 3 تا 4هزار تن بیشتر نیست؛ بنابراین ما‌به‌التفاوت خود را باید از طریق واردات تأمین کنیم، که این واردات از طریق مبادی رسمی گمرک است که همگی ابتدای استانداردبودن آنالیزشده و کیفیت‌شان بررسی می‌شود و سپس وارد کشور می‌شود.»
بلندنظر با اشاره به این‌که واردات روغن زیتون به صورت رسمی جای نگرانی ندارد و باید به موضوع قاچاق آن رسیدگی کرد، در این زمینه توضیح داد: «روغن زیتون‌های تقلبی مربوط به واردات قاچاق است، که نیاز به کنترل دارد.
تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان و حتی صاحبان برند‌های روغن زیتون معمولا دست به چنین کاری نمی‌زنند و تنها افراد سودجو که همان قاچاقچیان هستند، از این موقعیت استفاده کرده و روغن زیتون‌های تقلبی را وارد می‌کنند.
همچنین با توجه به این‌که واردات ما به صورت قاچاق بوده است، نمی‌توان کنترلی روی این موضوع داشت که هم دولت را متضرر می‌کند و هم ملت را؛ زیرا از یک‌سو به دولت مالیات پرداخت نمی‌کند و از دیگر سو مردم نمی‌دانند و روغن بی‌کیفیت و تقلبی را گران می‌خرند.»
روغن زیتون خالص را چگونه شناسایی کنیم؟
اما چه راه‌هایی برای شناسایی روغن زیتون اصل از تقلبی وجود دارد. این‌طور که به نظر می‌رسد، راه‌هایی برای شناسایی روغن زیتون اصل وجود دارد. بلندنظر در این زمینه توضیح می‌دهد: «برای شناسایی این موضوع دو راه وجود دارد؛ یکی ارزیابی آزمایشگاهی، که دو مشکل گرانی و زمانبربودن را نیز دارد و دیگری ارزیابی حسی، که از طریق حواس بویایی، چشایی و بینایی است که از این طریق می‌توان به اصالت روغن زیتون پی برد.»
او توضیح می‌دهد: «برای تشخیص اصالت روغن زیتون یکی آن‌که رنگ روغن زیتون سبز مایل به زرد است، اما این مقوله به تنهایی دلیل بر اصل‌بودن نیست؛ چراکه باید ویژگی‌های دیگر را هم داشته باشد.
باید زمانی که روغن زیتون را بو می‌کنید، بوی چمن تازه یا بوته گوجه‌فرنگی تازه را بدهد، اما مهمترین تستی که از طریق چشایی است، ابتدا باید یک قاشق روغن زیتون در دهان خود بریزید و اجازه بلعیدن ندهید، پس از چند ثانیه که روغن زیتون را بلعیدید، دو اتفاق باید بیفتد؛ یکی این‌که باید تلخ باشد و دیگری آن‌که 10 تا 50 ثانیه کام افراد را بسوزاند. این مقولات در کنار هم نشان‌دهنده روغن زیتون خالص است.»
منبع: روزنامه شهروند
