خبرگزاری میزان: بازیگر سریال «بانوی سردار» گفت: مهم‌ترین اولویت من این روز‌ها برای پذیرش نقش تهیه مایحتاج زندگی‌ام است و دیگر برایم فرقی نمی‌کند چه نقشی باشد، نقش کوتاه باشد یا بلند و تنها برایم کار کردن مهم است.
کاظم هژیرآزاد بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون پیرامون آخرین فعالیت‌های خود در عرصه بازیگری گفت: اخیراً سریال «بانوی سردار» به کارگردانی پرویز شیخ طادی و تهیه‌کنندگی سعید مرادی را از شبکه سه سیما و سریال «وقت صبح» به کارگردانی جواد میرزاآقازاده را از شبکه یک سیما روی آنتن داشتم که به پایان رسید.
وی پیرامون حضور خود در سریال «مجلس حیرانی» بیان کرد: سریال ده‌قسمتی «مجلس حیرانی» به کارگردانی داریوش یاری و تهیه‌کنندگی داوود شاه بابایی در ماه صفر از شبکه یک سیما پخش خواهد شد و بنده در این سریال در کنار هنرمندانی، چون بیژن امکانیان، کاوه خداشناس، سیما خضرآبادی، عباس غزالی، مهدی فقیه، تبسم هاشمی، حدیث میرامینی، بهرام ابراهیمی و سایر عزیزان به ایفای نقش پرداخته‌ام.
بازیگر سریال «مجلس حیرانی» در خصوص مضمون این سریال اظهار کرد: این سریال داستانی از یک تکیه را روایت می‌کند که چالش‌هایی را میان دو برادر شکل می‌دهد و موضوع داستان این سریال از حسادت و مفاسد اقتصادی نشأت می‌گیرد.
هژیرآزاد در همین راستا بیان کرد: به واسطه شرایط حادی که برای جوان سریال رخ می‌دهد، بزرگ خانواده که انسان خیری است و در دهه محرم سنت‌های قدیمی را پاس می‌دارد در طی ماجرا‌های این مجموعه بی‌آبرو شده و برادرش در خارج از کشور فوت می‌کند در همین زمان پسر وی مدعی ارث و میراث عمویش می‌شود.
وی در خصوص اولویت‌های خود برای پذیرش نقش اظهار کرد: مهم‌ترین اولویت برای پذیرش نقش برای بنده تهیه مایحتاج زندگی است و برایم فرقی نمی‌کند چه نقشی باشد، نقش کوتاه باشد یا بلند و تنها برایم کار کردن مهم است.
بازیگر سریال «از یاد‌ها رفته» در پایان در خصوص وضعیت امروز سینمای ایران خاطرنشان کرد: در سینما خط قرمز‌ها متعادل‌تر شده است، اما ما این روز‌ها سینمایی دو وجهی داریم، یکی «سینمای صنعتی» که باید به دنبال کسب درآمد باشد و شاهد آن هستیم که تهیه‌کنندگان تنها به بازگشت پول و سود حاصل از فیلم توجه دارند و وجه دیگر آن «سینمای هنری» است که دچار مشکلاتی است و تعداد سینماگرانی که صرفاً به تفکر، ذوق و هنر می‌پردازند کم شده‌اند.
هژیرآزاد در همین راستا خاطرنشان کرد: اتفاقات امروز ناشی از آن است که در روزگار امروز به دلیل هزینه‌های سنگین سینما کمتر کسی تن به سرمایه‌گذاری می‌دهد و شرایط برای فیلم‌هایی که بخواهند انتقاد زیربنایی کنند بسیار محدود است و به‌سختی به حیات خود ادامه می‌دهد.
