به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، این نمایشگاه بزرگ که بازدید از آن برای عموم مردم آزاد خواهد بود مجموعه‌ای از اموال شخصی و آثار ادبی این نویسنده، از نسخه اصلی تایپ‌شده «ناتور دشت» تا قفسه‌ای از کتاب‌های کتابخانه شخصی او را به نمایش خواهد گذاشت.
این نمایشگاه که به همت پسر و همسر سلینجر برگزار می‌شود از هجدهم اکتبر آغاز به کار می‌کند. عکس‌هایی از دوران کودکی، جوانی و میانسالی این نویسنده، مکاتبات میان «سلینجر» و برخی از دوستان و نویسندگان هم‌دوره‌اش همچون «ارنست همینگوی»، لوازم دوران کودکی این نویسنده از جمله کاسه‌ای که در سن 10 سالگی در یک کمپ تابستانی ساخت و سپس تمام عمر از آن نگهداری کرد، دفترهای یادداشت، پاسپورت، پیپ، عینک و ساعت‌مچی از جمله آثاری هستند که در این نمایشگاه به نمایش گذاشته می‌شوند.
این نمایشگاه شامل برخی از توصیف‌های این نویسنده از خودش نیز می‌شود که تاکنون هیچ‌گاه منتشر نشده‌اند.
«جروم دیوید سلینجر» متولد اول ژانویه 1919 در منهتن نیویورک، با انتشار رمان «ناتور دشت» در سال 1951 و به فروش رساندن میلیون‌ها نسخه از آن به شهرت جهانی رسید. هرچند موفقیت «ناتور دشت» موجب شهرت فراوان «سلینجر» شد، اما او با گوشه‌نشینی، از مردم دوری می‌کرد و به ندرت داستان یا کتابی از او منتشر می‌شد. انزوای سلینجر به اندازه‌ای بود که طی سه دهه گذشته هیچ مصاحبه‌ای از او در رسانه‌های جهان منتشر نشد.
سلینجر که مجموعه داستان کوتاه «9 داستان» را در سال 1953 بعد از «ناتور دشت» نوشت، در سال 1961 «فرانی و زویی» را منتشر کرد و دو سال بعد «تیرهای سقف را بالا بگذارید نجاران» را که متشکل از دو رمان کوتاه بود به چاپ رساند.
آخرین اثر به چاپ‌رسیده از این نویسنده سرشناس به ژوئن سال 1965 برمی‌گردد که «شانزدهم هپ‌ورث 1924» را در مجله «نیویورکر» منتشر کرد.
«یادداشت‌های شخصی یک سرباز»، «هفته‌ای یک‌بار آدمو نمی‌کشه»، «نغمه غمگین»، «دلتنگی‌های نقاش خیابان چهل و هشتم»، «بالابلندتر از هر بلندبالایی»، «جنگل واژگون» و «درست قبل از جنگ با اسکیموها» از معروف‌ترین آثار «جی. دی. سلینجر» هستند.
بنیاد «سلینجر» در ماه فوریه نیز اعلام کرد قرار است مجموعه‌ای از آثار چاپ‌نشده این نویسنده فقید را برای اولین‌بار منتشر کند.
