سرویس ورزش مشرق – تیم فوتبال کشورمان در دیدار دوم خود در مقدماتی جام جهانی 2022 قطر مقابل کامبوج به برد 14 بر صفر دست یافت. از اتفاقات جالب توجه در این میان به ثمر رسیدن 4 گل توسط کریم انصاریفرد بود که پس از 15 سال بار دیگر یکی از بازیکنان تیم ملی این تعداد گل را در یک بازی به ثمر رساند. 15 سال قبل از چهارگانه شماره 10 فعلی تیم ملی، شماره 10 اسطوره‌ای فوتبال ایران و همشهری کریم انصاریفرد، علی دایی در یک بازی 4 بار دروازه حریف را باز کرده بود. در مقدماتی جام‌جهانی 2006، ایران با 7 گل لائوس را شکست داد که گلهای اول تا چهارم را علی دایی به ثمر رساند.
غیر از این دو بازیکن کریم باقری، علی اصغر مدیرروستا، ناصر محمدخانی، بهتاش فریبا نیز توانسته بودند در تیم ملی برابر حریفان 4 گل یا بیشتر بزنند و به اصطلاح پوکر کنند!
بهتاش فریبا مهاجم دهه 50 تیم ملی که در یک دیدار موفق به زدن 4 گل شده و در همان تورنمنت (جام ملتهای آسیا) آقای گل شد، در گفت و گو با مشرق، در این باره و وضعیت تیم ملی و البته استقلال حرف زد.
گزیده حرفهای بهتاش فریبا:
*نباید کی روش را با ویلموتس مقایسه کرد
*استقلال با سیستم امروز جهان بازی می کند
*نقطه تاریک برد تیم ملی رفتار بزرگترها با محبی بود
*کامبوج ضد فوتبال بازی نکرد
*تیم ملی هجومی بازی می کند
*دیر گل می زدیم کامبوج 14 تا نمی خورد
*برد 14 گله خطر بازی با بحرین را زیاد کرد!
*زرینچه می تواند دستیار استراماچونی شود
متن این پرسش و پاسخ در ادامه می آید:
* ظاهرا پیش از کریم انصاریفرد چند بازیکن دیگر هم در دیدارهای ملی 4 گله شده بودند که شما هم یکی از آنها هستید؟
- بله! مسابقات جام ملتهای سال 1980 در کویت بود. سالهایی که ایران درگیر جنگ ناخواسته و تحمیلی بود. روزهایی که ما در جام ملتهای آسیا بودیم ولی دل و فکرمان در تهران بود و دلشوره های خانواده های مان را داشتیم که زیر بمباران عراقی ها بودند.
* مقابل بنگلادش 4 گل زدید؟
- می توانستیم 5 گله شوم چون یک پنالتی هم بدست آمد که البته آن را به گل تبدیل نکردم ولی با زدن 4 گل به برد 7 بر صفر تیم ملی کمک کردم. روزهای سختی بود. ما در دیدار نیمه نهایی به کویت باختیم و در نهایت سوم شدیم و میزبان قهرمانی را از وضعیت بد روحی ما بدست آورد.
* بازی تیم ملی را دیدید؟
- همین که تیم کامبوج ضدفوتبال بازی نمی کرد به خودی خود نشان دهنده این بود که تفکر تیمی شان مثبت است. آنها با اینکه 10، 12 تا گل از ما خورده بودند ولی باز هم بازی را از دروازه شان شروع می کردند. کامبوج تا همین 10، 12 سال قبل درگیر جنگهای داخلی بود و تازه فوتبالش جانی دوباره گرفته و با سرمربی جوانش روزهای خوبی را در پیش دارد.
* برخی بر این باور بودند که اگر تیم ملی هنوز با هدایت کی روش بازی می کرد دفاعی به میان می رفت و با گلهای کمی از سد این تیم می گذشتیم! آیا سبک بازی تیم ملی تغییری کرده بود؟
- تا وقتی این بازی در شرایطی که کی روش سرمربی ایران باشد برگزار نشود نمی توان آن را قضاوت یا مقایسه کرد. البته سیستم تغییر کرده و در این شکی نیست. ولی نکته مهم در تیم ایران این است که تیم ملی ما مهاجمان بی رحمی دارد. طارمی، سردار و انصاریفرد را نمی توان مهار کرد. برای همین بود که کامبوجی ها این قدر گل خوردند.
* اما این تیم روبروی بحرین 0-1 باخت و با هنگ کنگی که عراق 0-2 شکستش داد مساوی کرده است؟
- ما بازی شان روبروی بحرین و هنگ کنگ را ندیده ایم. ولی اینکه آنها در دو بازی 2 گل خوردند و در یک بازی 14 گل نشان می دهد سبک بازی ایران به مراتب نسبت به قبل تهاجمی تر شده است. از طرفی باید این را هم در نظر گرفت که ما خیلی به موقع به گل رسیدیم. ممکن بود با تأخیر افتادن گل اول آنها خودشان را پیدا می کردند و کار برای ما سخت تر می شد. البته این را هم اضافه کنم که این برد از پاقدم زنان مان هم بود که پس از سالها به استادیوم رفته بودند.
* نقطه ضعف یا منفی در تیم ایران ندیدید؟
- نکته ای بود که دوست دارم آن را بگویم. من وقتی در تیم ملی حضور یافتم 20 یا 21 ساله بودم. وقتی گل می زدم از سوی بزرگترهای تیم مانند عمونصی(عبداللهی)، پروین، روشن، حجازی و امثالهم تشویق می شدم و اگر اشتباهی می کردم همان ها برایم دست می زدند و می گفتند اشکالی ندارد. ولی در دیدار با کامبوج که محمد محبی 20 ساله در زمین بود وقتی گل زد بزرگترهای تیم خیلی به او توجهی نکردند و حتی می دیدم که وقتی اشتباهی مرتکب می شد یکی دو نفر از بزرگترهای تیم سرش داد می زدند. من در آن زمان یاد گرفتم که وقتی بزرگتر شدم همان رفتارها را در قبال بازیکنان جوانتر انجام بدهم. به اعتقاد من این تنها نقطه تاریک بازی ایران – کامبوج بود.
* بازی با بحرین را چطور ارزیابی می کنید؟
- این برد می تواند خطر بزرگی برای تیم ملی در دیدار با بحرین باشد. ما سابقه زخم خوردن از بحرین را هم داریم و نباید در باد این برد بخوابیم.
* اوضاع استقلال را چطور می بینید؟
- به نظرم استقلال یواش یواش خودش را پیدا می کند. تفکرات استراماچونی آرام آرام در تیم نشسته و نمود پیدا کرده است. نکته مهم در استقلال این دوره این است که تیم در هیچ یک از 6 بازی لیگ و تک بازی حذفی اش همه نفراتش را در اختیار نداشته است. یا عده ای محروم بودند یا مصدوم یا هر دو! امیدوارم بعد از این تعطیلات تیم با نفرات کاملتری به میدان برود.
* سیستم 2-5-3 را چطور ارزیابی می کنید؟
- این سیستم روشی است که امروزه در خیلی از تیم های دنیا جا افتاده و به این سبک بازی می کنند. این نوع بازی برای عمق دادن به دفاع و تقویت دفاع های کناری روشی مطمئن تر است. در حرکات رو به جلو هم به جای اضافه شدن دو نفر به یک مهاجم نوک، دو نفر به دو مهاجم اضافه می شوند و پیستون های دونده و رونده کمک می کنند که تیم با توان بالاتری به خط دفاع حریف یورش ببرد.
* مشکل این روزهای استقلال چیست؟
- نبود یک مربی ایرانی کنار دست استراماچونی نمود دارد! ما همان زمان که در کمیته فنی استقلال مسئولیت داشتیم گفتیم که باید یک مربی ایرانی دم دست استراماچونی باشد. یکی مانند کریم باقری پرسپولیس که شکر خدا در استقلال هم از این طیف بچه ها که کار مربیگری را کرده اند و لایسنس آن را هم دارند کم نیستند. کالدرون با اینکه سالها در خاورمیانه کار کرده باز هم از وجود کریم باقری کمک می گیرد ولی استراماچونی که هیچ شناختی از فوتبال این منطقه و روحیات بازیکنان ایرانی ندارد باید یک نفر دم دستش باشد.
* چه کسی بهتر است؟
- اصلا بحث نفر را ندارم. حتی اگر برای باشگاه مشکل است همین جواد زرینچه که هم مربیگری کرده و هم بازیکن بزرگی در تیم استقلال بوده و زبان هم می داند، می تواند کمک حال تیم باشد. بطور مثال یک مربی ایرانی می تواند در این روزها که تبریزی دچار مشکل روحی شده و در دیدار دوستانه هم گل نمی زند با او حرف زده و کمکش کند.
