روزنامه هفت صبح: علیرضا علیفر که محروم شد، در نامه روابط عمومی شبکه ورزش مدت‌زمان این محرومیت قید نشده بود. حداقل فایده‌اش این بود که شبکه ورزش در برابر انتقاد‌های فزاینده منفعل عمل نکرد و گاف علیفر را غیرقابل اغماض دانست.
می‌دانید که او در حین گزارش مسابقه رئال مادرید و لوانته، سید جلال حسینی را بازیکن لوانته عنوان کرد و ... تعابیر متعددی از این اشتباه شد.
برخی پای مسائل غیرفوتبالی را پیش کشیدند و برخی آن را گاف سهوی، اما وحشتناک سرهنگ دانستند. حالا مسئله هیچ‌کدام از این فرضیات نیست؛ علیفر از ابتدای هفته کارش را از سر گرفته، اما نمی‌خواهد دست از مصاحبه و توجیه بردارد.
مورد اول: 5 مصاحبه در یک ماه!
ایراد بزرگ علیرضا علیفر در گزارشگری اطاله کلام است. او اجازه نمی‌دهد صدای استادیوم به گوش بیننده برسد و روی هر صحنه، نظر و تحلیل دارد. این عیب محدود به گزارشگری‌اش نیست و در ماجرای اخیر خودش را بیشتر نشان داد. علیفر بلافاصله بعد از گاف، با خبرآنلاین مصاحبه‌ای انجام داد و از خودش دفاع کرد.
تا اینجا طبیعی است و علیفر حق دارد. بعد از آن، اما مصاحبه‌های او اضافه است. یک بار با ایسنا گفتگو کرد و از رفع محرومیت خود خبر داد و در همین مصاحبه درباره گاف و حواشی بعد از آن هم به‌طور مبسوط توضیح داد. پیش‌تر به تفصیل با روزنامه همشهری به گفتگو نشست.
کمی عقب‌تر مصاحبه او با سایت ورزش سه منتشر شد. روز گذشته هم شاهد گفتگوی او با روزنامه شهروند بودیم. این وسط شاید مصاحبه‌ای دیگر هم بوده که از چشم‌مان پنهان مانده! عجالتاً می‌شود پنج مصاحبه در کمتر از یک ماه!
مورد دوم: توجیه و توجیه
از همان گفتگوی اول تا همین مورد اخیر، نخ تسبیح صحبت‌های سرهنگ علیفر چند کلیدواژه است. مهم‌ترین رد گفته‌های او توجیه درباره گاف وحشتناکی است که داده. هر بار توضیح می‌دهد که: "من به انگلیسی در اینترنت سرچ کردم رئال مادرید - لوانته، لاین‌آپ، وقتی لاین‌آپ یا همان فهرست بازیکنان دو تیم آمد، نام بازیکن شماره 17 لوانته، جلال حسینی بود.
خب، در نگاه اول شک کردم، اما تا وقتی پنپجره نقل و انتقالات باز است، هر بازیکنی می‌تواند به تیم دیگری برود. " جناب سرهنگ یک بار گفتید و تمام؛ او که باید باور کند کرده. چرا در همه مصاحبه‌ها توضیح می‌دهید؟
مورد سوم: فرار رو به جلو
آنچه در مصاحبه‌های اخیر علیفر بیش از همه به چشم می‌آید، انتقاد تند و تیز به رسانه‌هاست. گویی آن‌ها مرتکب این گاف بوده‌اند و گویی بعد از این اشتباه باید از علیفر تشکر می‌کردند: "اشتباه کردن که ایرادی ندارد.
مگر آن‌ها که با من مشکل شخصی دارند، اشتباه نداشته‌اند؟ شما آدمی را می‌شناسید که اشتباه نکند؟ من که نباید به خاطر اشتباهاتم به برخی افراد خاص پاسخ بدهم... " بله؛ هر کس اشتباه کرد باید تاوانش را بدهد. نیاز به این همه توضیح و برچسب زدن هم نیست.
مورد چهارم: غلبه بر احساسات
یکی دیگر از آفت‌های مصاحبه زیاد حرف‌هایی است که نباید زده شوند. علیفر در حالی در مصاحبه اخیر، خود را "کارمند سازمان معظم و ابررسانه صداوسیما" معرفی کرده که همین یک ماه پیش عزم رفتن کرده بود. او می‌خواست از ایران برود و حرفه‌اش را در شبکه‌ای دیگر پی بگیرد!
آن‌ها که سرهنگ را می‌شناسند می‌دانند این تهدید یک واکنش تمام احساسی بود که دلیل آن مصاحبه‌های زیاد است. جمله معروف کتابی او هم نسبتی با تمجید از صداوسیما ندارد: "اگر بخواهیم به این شکل افراد را تعلیق کنیم، همه همکاران جوان من که در ابتدای راه هستند، تعلیق می‌شوند و از چند وقت دیگر باید جای گزارش، موسیقی پخش کنیم. "
مورد پنجم: و گاف‌ها ادامه دارد
درباره ویژگی‌های گزارشگری علیرضا علیفر پیش‌تر به تفصیل نوشتیم و نقاط ضعف و قوتش را برشمردیم. چیزی نمی‌ماند جز اینکه گاف همنشین علیفر است.
نمونه جدیدش را خبرآنلاین منتشر کرده: "نکته جالبی که در ترکیب نیوکاسل به چشم می‌خورد و در ماه‌های اخیر مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته است، حضور دو برادر یعنی شان و متئو لانگ‌استاف است، اما علیفر، در دقیقه 26 اعلام کرد که لانگ‌استاف‌های نیوکاسل نسبتی با هم ندارند؟! "
