به گزارش ایسنا، سالیان متمادی است که برگزاری شایسته رویدادهای ورزشی در ایران از افتتاحیه تا اختتامیه به عنوان یکی از دغدغههای اصلی مدیران اجرایی مسابقات تبدیل شده است، مسئلهای که سالها قبل در کشورهای توسعهیافته با فرهنگسازی، آگاهی بخشی، تدابیر مناسب اجرایی و لحاظ الزامات قانونی حل شده است و شاهد برگزاری رویدادهای ورزشی در بالاترین سطح ممکن هستیم. حتی کشورهای عربی حوزه خلیج فارس نیز در سالهای اخیر با قبول میزبانی مسابقات بینالمللی و نزدیک شدن به استانداردهای جهانی اجرا، در حوزه برگزاری رویدادهای ورزشی شاهد تحول هستند و با سرمایهگذاری و برنامهریزی مناسب، مسابقات ورزشی داخلی و خارجی را به بهترین شکل ممکن از نقطه آغاز به پایان می رسانند.
موضوع اما در کشور ما بغرنج تر از این حرفهاست، برگزاری عجیب و غریب مسابقات صرفا مربوط به یک رشته نیست و در مسابقات مختلف از جمله فوتبال، والیبال، کشتی و ... همچنان به چشم می خورد، از جمله قطع شدن برق تا برقگرفتگی، نبود امکانات و تجهیزات مناسب، کیفیت پایین پخش تلویزیونی، نبود نوآوری، الگوبرداری ضعیف از نمونههای خارجی برگزاری مسابقات.
همواره یک جای کار بویژه مراسم توزیع مدال و اهدای جام قهرمانی روی سکو، بیش از سایر کارهای اجرایی آن رویداد ورزشی توی ذوق میزند. افرادی که با حضورشان مقابل سکوی قهرمانی حتی مانع از نمایش قهرمانان میشوند تا به سختی بتوان ورزشکارانی را که پس از تلاش فراوان روی سکو رفته و مدال خود را به گردن آویختهاند، مشاهده کرد!
فوتبال اما به دلیل تعداد مخاطبانش، بیشتر از سایر رشتههای ورزشی توجهات را به خود معطوف کرده است. به خوبی به یاد داریم که طی سالهای گذشته چه اتفاقهای نامناسبی حتی در اهدام جام قهرمانی لیگ برتر نیز رخ میداد. از حضور افراد مختلف و ناشناس روی سکوی قهرمانی گرفته تا مسئولانی که حضور آنها هیچ دلیل قانعکنندهای نداشت. همان افرادی که حتی کسی نام آنها را نشنیده و نشانی از آنها ندارد اما به یکباره روی سکو ظاهر میشوند و همان لحظه که میلیونها بیننده برای تماشای آخرین سکانس که ماحصل زحمات ورزشکاران و دست اندرکاران یک تیم است مقابل گیرندههای تصویری خود میخکوب شدهاند، تصاویر افرادی را میبینند که به هیچ طریقی نمیتوان حضور آنها را روی سکوها و مقابل لنز دوربینها توجیه کرد.
این مسئله ناشی از موضوع خودنمایی که شامل نشان دادن خود، به نمایش گذاشتن خود، جلب توجه دیگران، ایفای یک نقش در برابر دیگران، خود را مورد تحسین قراردادن و… است. از سوی دیگر به طور حتم افرادی هستند که تمایل دارند خود را در مقابل دوربینها و مقابل اذهان به نمایش بگذارند، اما این مسئولان برگزاری مسابقات هستند که موظف هستند از بروز چنین اتفاقاتی جلوگیری کنند.
همانگونه که در کشورهای توسعه یافته و حتی کشورهای حوزه خلیج فارس شاهد برگزاری رویدادهای ورزشی به بهترین شکل ممکن هستیم، در ایران نیز باید به این شرایط دست یابیم که از افتتاحیه تا اختتامیه مسابقات و حتی در خصوص مراسم استقبال از ورزشکاران به نحوی مطلوب و درخور برگزار شود، هرچند که عموما اشکال اصلی کار به مراسم اهدای جام قهرمانی و توزیع مدال مربوط میشود.
در عین حال نباید از اشاره به این موضوع غافل شویم که طی سالهای اخیر شاهد پیشرفت در زمینه برگزاری برخی رویدادهای ورزشی در داخل کشور بودهایم، کم نبودهاند مسابقاتی که به بهترین شکل ممکن برگزار شده و مراسم اختتامیه شایستهای را نیز تجربه کردهاند، جایی که نه خبری از افراد اضافی بود و نه ایرادی در مورد تجهیزات برگزاری و جلوههای تصویری مراسم قهرمانی وجود داشت، هرچند که همچنان از استانداردهای جهانی فاصله داریم و برای رسیدن به چنین سطحی نیازمند برنامهریزی صحیحتر و تلاش بیشتر هستیم.
در ذیل میتوانید تصاویری از مراسم اهدای جام در ایران را که به نحوی مناسب برگزار شدهاند ببینید:
همچنین در ذیل میتوانید مراسم اهدای جامهایی را مشاهده کنید که به نحوی مطلوب و شایسته برگزار نشدهاند: