هیث لجر یا واکین فینیکس؟ کدام یک جوکر را بهتر بازی کرد؟

جوکر … در برابر جوکر. هیث لجر … در برابر واکین فینیکس. دو بازیگر فوق‌العاده … یک نقش. ما اسطوره فقید، هیث لجر، را در مقابل خواکین فینیکس افسانه‌ای سنجیده‌ایم تا بینیم کدام‌یک از آن‌ها تجسم بهتری از تبه‌کار نمادین بت‌من، جوکر، بر روی پرده نقره‌ای داشته است. این مقایسه به ترتیب از نقش‌آفرینی‌های آن‌ها در فیلم‌های «شوالیه تاریکی» 2008 The Dark Knight و «جوکر» 2019 Joker انجام شده است. با ما همراه باشید چراکه قرار است طیف گسترده‌ای از معیارها را ارزیابی کنیم تا مشخص شود کدام تفسیر از دلقک پرنس جنایت، بر دیگری چیره خواهد شد.

همچنین بخوانید:
19 تا از عجیب‌ترین کارهایی که جوکر در فیلم Joker انجام می‌دهد

راند اول: لباس و گریم

عوامل موثر زیادی وجود دارند که باعث شده‌اند جوکر به چنین تبه‌کار ماندگار و تصویر برجسته‌ای در فرهنگ عامه مردم تبدیل شود. اما هیچ شکی وجود ندارد که ظاهر اختصاصی او، اهمیت زیادی در این لیست داشته باشد. در پرداخت کاراکتر جوکر 2019،‌ کارگردان تاد فلیپس چندین المان را مستقیماً از کمیک‌ها به عاریه گرفت و در این بین خلاقیت‌های جالب‌توجه اندکی را نیز به کار برد. ظاهر اختصاصی جوکر فینیکس، علاوه‌بر کت و شلوار با یک جلیقه زرد/ نارنجی و لباس زیرین آبی/ سبز تکمیل شده است. فوق‌العاده است. برای چهره جوکر اما گریم دلقک، تفاوت عمده‌ای با منبع اصلی داشته است و بیشتر به سمت ظاهر یک دلقک کلاسیک رفته است که شامل دو مثلث آبی اطراف چشم‌ها و بینی قرمزرنگ می‌شود.
کارگردان کریستوفر نولان به طور بحث‌برانگیزی در اقتباس جوکر برای پرداختی با پایه و اساس و پرجرات در کنار اسطوره‌ای چون بت‌من، حتی خلاقیت‌های بیشتری برای زیبایی‌شناسی جوکر به کار برد. بنفش همچنان رنگ به کار برده شده برای این کاراکتر است اما کت او بلندتر در نظر گرفته شده است. بیشتر یک اُورکت بنفش است تا یک کت‌شلوار، ژاکت یا تیل‌کت سنتی. در کمیک‌ها چهره جوکر به طور دائمی سفید است اما نسخه لجر این کاراکتر، به وضوح به گونه‌ای چهره‌پردازی شده است که در سراسر فیلم به طرز مشهودی لکه‌دار می‌شود. اما شاید جالب‌توجه‌ترین همه این‌ها اضافه کردن آثار زخم لبخند گلاسکو باشد که او با گریم قرمزرنگ بر آن تاکید کرده است تا لبخند پیچیده‌اش را خلق کند.
هیچکدام از این پرداخت‌ها به زیبایی‌شناسی‌های جوکر به اندازه جک نیکلسون با کمیک‌ها مطابقت ندارد. ما کت جوکر واکین فینیکس را دوست داریم چراکه به نظر از اُورکت لجر مناسب‌تر می‌آید، اما زمانی که بحث انحرافات و عدم تطابق با منبع اصلی به میان می‌آید، جوکر لجر موثرتر به نظر می‌رسد. آثار زخم به طور مشخص انتخاب به مراتب بهتری احساس می‌شود تا چهره‌پردازی دلقک سنتی فینیکس. لجر این راند را برنده می‌شود.

برنده: فینیکس 0 / لجر 1

راند دوم: خندین

کمیک ممکن است مدیوم بی‌صدایی باشد اما حتی روی کاغذ هم خنده‌های جوکر متمایز از بقیه احساس می‌شود. (بخش کلیدی از هویت خبیث او) اکنون به راحتی می‌توان گفت که خواکین فینیکس به طور واضح چرخش خود را بر خنده جوکر گذاشته است. خنده‌ای با دهان باز و با تمام وجود که از قرار معلوم از ناکجا ظاهر می‌شود، از صفر به صد می‌رسد و گاهی توقف آن به همان اندازه شروع خنده، ناگهانی است. گرچه ممکن است شروع هدفمندی داشته باشد، اما اغلب به صدای زیری تبدیل می‌شود که در واقع این زمانی است که بیشترین حس وحشت را ایجاد می‌کند. هنگامی که آرتور به طور خاص ناراحت است، میزان زیر بودن صدا از همان ابتدا به درستی تنظیم می‌شود؛ و احتمالاً این مورد یکی از جالب‌ترین جنبه‌های این تفسیر از خنده است؛ این خنده در واقع یک کنش عصبی است که هویت جوکر را به ارمغان می‌آورد.
قبل از فینیکس، لجر نیز به همین ترتیب مهر خویش را روی خنده امضاشده جوکر گذاشت. خیره‌کننده‌ترین چیزی که درباره پرداخت این کاراکتر وجود دارد این است که به نظر می‌رسد کاراکتر نسبت به خنده‌اش خودآگاه است. او خنده‌اش را درهم می‌شکند و بسته به موقعیت خود آن را تغییر می‌دهد؛ گاهی ضعیف و تهدیدآمیز است و گاهی دیگر صدای زیر سوهان‌خورده‌ای دارد. او وقتی که وارد جلسه روسای جنایت می‌شود، تا حیله‌اش را اجرایی کند؛ حتی خنده‌هایش جعلی هم به نظر می‌رسد، که در واقع این چیزی نیست که به طور مشخص جوکر با آن شناخته می‌شود. اما چیزی که خنده لجر را تا این حد متمایز می‌کند این است که او فقط یک دیوانه نیست که عاشق خندیدن است، او یک دیوانه است یا به عبارت بهتر مثل یک دیوانه است که خنده‌های خود را به مانند یک اسلحه با مهارت به کار می‌برد، ابزاری برای ترساندن و عصبانی کردن دیگران.
زمانی که اکثر مردم خندیدن جوکر را متصور می‌شوند، این بازگویی انیمیشن مارک همیل است که به سرعت به ذهن خطور می‌کند. هم خنده‌های فینیکس و هم خنده‌های لجر، هر دو یک حرکت عمده از این دست هستند، و هر یک از آن‌ها موفق به انجام کاری کاملاً منحصر به فرد با آن می‌شوند. اما با در نظر گرفتن یک بنیاد روان‌شناسانه (و افزایش ضریب وحشت‌زدگی) فینیکس برنده این راند می‌شود.

برنده: فینیکس 1 / لجر 1

راند سوم: طرح و نقشه‌ها

یک ابرتبه‌کار بزرگ بودن کار آسانی نیست. چندین جنبه از هویت‌تان وجود دارد که شما باید آن‌ها را به درستی، از نام و زیبایی‌شناسی گرفته تا ویژگی جنایی خاص خود به دست آورید. جوکر (که حتی فراتر از اکثر ابرتبه‌کاران است) به دلیل طرح‌ها و نقشه‌های ماهرانه، فرابشری و درهم‌پیچیدگی‌های غیرضروری‌اش شناخته می‌شود. جوکر واکین فینیکس چیزی فراتر از یک چهره طبیعی است و نمادی از یک طراح خیال‌باف ماهر است. برای کسانی که به دنبال دیدن جوکر، این نابغه جنایت (در حس کتاب کمیک) با یک میل شدید برای بازی‌های کارتونی هستند. خب … فینیکس این نوع دلقک‌ها را بازی نمی‌کند.
پرداخت هیث لجر از جوکر بدون شک یک حرکت مهم از طرف همتای کتاب کمیک او بود و این به همان اندازه در مورد روش‌های طرح‌ریزی او هم صدق می‌کند. نسخه او به توطئه‌های دلقک‌گونه صورت‌های خندان و یا گازهای مسموم خندیدن‌ها علاقه‌ای ندارد. اما برای همه نمایش‌های رنگی که نولان از قالب این کاراکتر درآورد، ترجیح او به بازی‌های بی‌رحمانه به هر حال به درستی احساس می‌شود. در سراسر فیلم، جوکر چندین سناریو استادانه را اجرایی کرد که می‌توانست باعث افتخار همتای کتاب کمیک خودش شود؛ از آزمایش فری تا گروگان‌گیری هر دو نفر ریچل و دنت. حیله‌های مرگ‌بار او مانند باز کردن سرقت بانک، دقیقاً نشان‌دهنده نوعی طرح‌ریزی است که ما از این دلقک، پرنس جنایت انتظار داریم.
لباس و آرایش را کنار بگذارید، نه جوکر لجر و نه فینیکس به نظر نمی‌رسد که بیشتر جنبه کارناوال‌گرایی کاراکتر را در آغوش کشیده باشند. اما بین این دو، جوکر لجر یقیناً شایستگی بیشتری برای طرح‌های ارزنده نشات‌گرفته از کتاب کمیک نشان می‌دهد و این در حالی که جوکر فینیکس بیشتر یک سفر جنایی شخصی است.

برنده: فینیکس 1 / لجر 2

راند چهارم:‌ روان‌شناسی و انگیزه‌ها

بازی واکین فینیکس در نقش آرتور فلک و در نهایت جوکر، مغناطیسی و گیراست. یک کمدین مقلد پرتلاش که با مشکلات جدی سلامت روانی در کش‌مکش است. فلک بیش از “یک روز بد” داشته است و به جنونی تمام‌عیار فرو می‌رود. با جدا شدن از معیارها و هنجارهای اجتماعی، او اجازه می‌دهد جنون به اندیشه‌اش تبدیل شود و او را به راه خشونت و هرج و مرج عمدی هدایت می‌کند. البته او مسائلی دارد که آزارش می‌دهند (به طور مشخص با توماس وین) فینیکس به طور کامل در این نقش زندگی می‌کند و این دیوانگی را بیشتر از هرآنچه تاکنون دیده‌ایم به اجرا در می‌آورد. او اجرای پرابهتی را ارائه می‌کند و باعث می‌شود این کاراکتر، هر چقدر هم که بیمار باشد حس کامل‌تری فراهم ‌آورده باشد.
آلفرد به بهترین صورت بیان می‌کند: “بعضی از مردم تنها می‌خواهند سوختن جهان را ببینند” جوکر هیث لجر به مانند همتای کمیک خود، کاملاً بدون تمایل به کالاهای مادی و یا ثروت است. او عامل هرج و مرج، خالص و ساده است. برای او نظم یک ساختار است یا بیشتر یک توهم است و او می‌خواهد ثابت کند که هر ذره از جهان در حقیقت به اندازه او دیوانه و غیرقابل‌پیش‌بینی است. از بسیاری جهات، او خود را یک قهرمان می‌داند، یک فرستنده برای حقیقتی خشن، نیهیلیستی و واقعی در جامعه‌ای که غرق در نظم تحمیل‌کننده شده است. مسئله این است که، هرچقدر او می‌تواند نامنظم و دم‌دمی‌مزاج باشد، به همان اندازه کاملاً روشن و درخشان هم هست (و همین چیزی است که انگیزه‌های او را بسیار وحشتناک می‌کند)
بدون شک هیث لجر، جوکر را به ارتفاعات سینمایی بی‌سابقه برد. با ساختن حقیقت روان‌شناسی او قصد داشتیم او را تجزیه و تحلیل کنیم. اما در این فیلم، بتمن شخصیت اصلی باقی می‌ماند، در حالی که در فیلم «جوکر» 2019 یک مطالعه شخصیتی صورت گرفته است که به ذهن پیچیده آرتور اختصاص داده شده است و فینیکس یک کار استادانه را در زندگی دادن به او انجام داده است. واکین امتیاز دیگری می‌گیرد.

برنده: فینیکس 2 / لجر 2

راند پنجم: صدا

حالا… برخی ممکن است استدلال کنند که مقایسه صداها با توجه به اینکه ما قبلاً درباره خنده‌های فینیکس و لجر صحبت کرده‌ایم، کاری اضافی است. اما صدا و خنده جوکر دو مقوله بسیار متفاوت از یکدیگر است که هرکدام نقش بزرگی در هویت او بازی می‌کنند. بسیاری از بازیگران در طول این سال‌ها به جوکر صدا بخشیده‌اند، اما هیچ‌کدام از آن‌ها تاکنون در مسیری کاملاً منحصر به فرد به مانند فینیکس پیش نرفته‌اند. او باعث می‌شود که جوکر به اندازه آرام و نرم صحبت کند و به شکلی مودبانه و ظریف سخن بگوید که به نوعی ترسناک‌تر از غرش یک شرور معمولی است. این یک گواهی واقعی از مفهوم “هرچه کمتر، بهتر” است. گفته می‌شود، ممکن است برخی از طرفداران این فاصله را از صدای متعارف جوکر قابل توجه بدانند.
زمانی که هیث لجر جوکر را صداگذاری کرد، او به دنبال چیزی بیشتر از یک تبه‌کار معمولی رفت، اما با این وجود موفق شد این احساس را از گذشته و آینده جوکرها متمایز کند. هیث لجر در حین ایفای نقش، دائماً صدای خود را مدیریت می‌کند. بیشتر از هر جنبه از شخصیتش، به ویژه داستان پیشینه او، دشوار است که صدای جوکر به طور دقیق و قطعی فهمیده شود. بعضی وقت‌ها این صدا بم و زمخت است. گاهی آرام و تقریباً همدلانه است. اما همچنان می‌تواند در یک غرش خشونت‌آمیز و تقریباً حیوان‌گونه منفجر شود. صرف نظر از تن، نواخت، زیر و بمی و حجم صدای او، لجر یک لبه دیوانه‌وار را حفظ می‌کند، چیزی که باعث می‌شود شما روی هریک از کلماتش هنگ کنید.
انتخاب این مورد واقعاً دشوار است. از یک طرف صدای واکین فینیکس در نقش جوکر، تاثیرگذار، منحصر به ‌فرد و دلهره‌آور است که مثل جوکر همیشگی احساس نمی‌شود و در مقابل لجر با صدایی پیش رفت که یقیناً متفاوت از جوکرهای پیشین بود و حس وحشی‌گری، رسا بودن و پویایی را انتقال می‌داد. (سه واژه‌ای که کاراکتر را به صورت خلاصه بیان می‌کند) و بنابراین او راند پایانی را برنده می‌شود و با آن … رقابت را. اما مطمئناً رقابت نزدیکی بود و اجرای فینیکس سزاوار ستایش بی حد و حصری است.

برنده: فینیکس 2 / لجر 3

منبع:‌ watchmojo.com

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.