به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری میزان به نقل از دیلی تلگراف، درخواست ناتو از استرالیا برای اعزام نیروهای بیشتر برای ماموریت «حمایت قاطع» که آموزش نیروهای امنیتی افغان را بر عهده دارد بازتاب نگرانی‌ها از وضعیت وخیم امنیت افغانستان است.
سال گذشته نیروهای امنیتی افغان بیشترین تعداد کشته‌ها را از زمان آغاز جنگ از سال 2001 متحمل شدند و تنها در ماه جولای 900 سرباز را از دست دادند.
جنگ بسیار شدید است و امکان گسترش درگیری‌ها و آسیب دیدن نیروهای مستشاری نیز بسیار بالا است.
هم اکنون 13 هزار نیروی خارجی در افغانستان تحت عملیات «حمایت قاطع» وجود دارند که ماموریت آنها از عملیات رزمی به آموزش، مشاوره و کمک تغییر کرده است. از این تعداد بیش از 270 نفر را نظامیان استرالیایی تشکیل می‌دهند.
سرمایه‌گذاری 70 میلیارد دلاری برای تجهیز و آموزش نیروهای امنیتی افغان تنها باعث شده که حکومت افغانستان 63 درصد از این کشور را تحت کنترل داشته باشد. با وجود سرمایه‌گذاری 8.5 میلیارد دلاری برای مبارزه با مواد مخدر، تولید تریاک نیز در بالاترین سطح خود قرار دارد و فساد نیز مشروعیت حکومت افغانستان را تحت شعاع قرار داده است.
روزنامه انگلیسی همچنین نوشته که غرب امیدوار است، افزایش کمک‌ها و اعزام نیروهای بیشتر به پیروزی حکومت افغانستان علیه مخالفان دولت این کشور و یا رسیدن به راه حل سیاسی منجر شود.
این در حالی است که طالبان بیشتر از یک نیروی سیاسی ماهیت فرهنگی دارد و در تلاش برای تحمیل و بازگشت کامل ایدئولوژی خود است. این به معنی آن است که به طور مثال، آنها مایل به مذاکره برای بازگشت به منطقه‌ای خود مختار و تقسیم شده نیستند.
در ادامه این نوشتار آمده است که در حالی که اعزام نیروهای بیشتر برای ما از لحاظ شمار نظامیان و اقتصادی امکان پذیر است، اما با افزایش نیروها چه چیزی را به دست خواهیم آورد؟
از سوی دیگر، تا زمانی که پاکستان سیاست‌های دوگانه خود را در مقابل افغانستان پیش ببرد، افزایش نظامی دستاوردی نخواهد داشت.
توجیه رویکرد پاکستان این است که در صورت بهبود روابط افغانستان و هند، دو کشور متحد شده و پاکستان بین دو کشور دشمن قرار می‌گیرد.
این طرز فکر اگرچه توهم آمیز دیده می‌شود، اما تقابل پاکستان با هند به گونه‌ای است که اسلام‌آباد ترجیح می‌دهد افغانستان در وضعیت هرج و مرج قرار داشته باشد.
