معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان گفت: مردم سیستان و بلوچستان مراقب بند پایان زهرآگین نظیر عنکبوت بیوه سیاه باشند.
دکتر سید مهدی طباطبایی روز شنبه در گفتگو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: سیستان و بلوچستان به همراه برخی دیگر از استان‌های کشور خاستگاه بندپایان زهری از جمله گونه‌هایی از عنکبوت بیوه سیاه به شمار می‌رود و این نوع عنکبوت را می‌توان با رنگ سیاه و براق و نیز نوار قرمز برپشت شکم از سایر عنکبوت‌ها متمایز کرد.
وی افزود: اگرچه سمیت زهر این عنکبوت‌ها بالاست، اما بدلیل میزان اندک سم تزریقی، کشندگی مصدومان بالا نیست.
معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان با بیان اینکه سم عنکبوت بیوه سیاه سم عصبی (Neurotoxin) است گفت: محل گزش این عنکبوت بسیار دردناک بوده و سیستم عصبی فرد را گرفتار می‌کند.
وی با تاکید بر کنترل برخی وسایل و ظروف که از محیط بیرون و یا داخل حیاط به فضای داخلی خانه‌ها وارد می‌شود گفت: بهتر است زیر کپسول‌های گاز، داخل جعبه‌های میوه، کارتن‌ها و موارد مشابه قبل از ورود به خانه از نظر وجود عنکبوت یا سایر بندپایان زهری مورد بررسی قرار گیرد.
طباطبایی از مردم خواست در صورت گزش توسط بندپایان سریعا به اورژانس بیمارستان مراجعه کنند و در صورت مشاهده این گونه از عنکبوت‌ها مراتب را به شماره تلفن 33229097 مرکز بهداشت زاهدان و یا مرکز بهداشت محل سکونت خود اعلام کنند.
به گزارش ایرنا بیوه سیاه، از رسته عنکبوتیان بوده و حشره شناسان سم او را از خطرناکترین سموم می‌دانند به طوریکه براساس تحقیقات علمی زهرش 15 برابر مرگبارتر از زهر مار زنگی است.
عنکبوت بیوه سیاه از معروف‌ترین عنکبوت‌های سمی است که گونه‌های مختلف آن در سراسر جهان به ویژه آسیای میانه و منطقه مدیترانه زندگی می‌کند.
نکته جالب اینکه عنکبوت نر بلافاصله بعد از جفت گیری باید پا به فرار بگذارد در غیر اینصورت سریعا توسط جنس ماده شکار می‌شود و در حقیقت پدر اولین غذای فرزندان خود خواهد بود و به همین دلیل عنکبوت ماده همواره بیوه می‌ماند.
بیوه سیاه، حشره‌ای به رنگ مشکی براق است که روی شکم خود علامتی شبیه به ساعت شنی و به رنگ نارنجی متمایل به قرمز دارد و بیشتر در توده‌های چوب، کنده‌های درخت، توده‌های خاکروبه، نقاط تاریک و زوایای انبارها، میان شاخه و برگ درختان در باغ‌های میوه و درون دیوار‌های سنگی و زیر صخره‌ها زندگی می‌کند.
این عنکبوت به طور طبیعی کمرو است و تنها زمانی نیش می‌زند که گرفتار شود، احساس خطر کند و یا بطور ناگهانی لمس شود.
