مجموعه پرتره هایی از زنان که آنها را در حال انجام شغل های مختلف در گوشه و کنار جهان نشان می دهند

تومیو ایچینو زنی 40 ساله و از روحانیون معبدی در توکیو است که مراسمات دینی مذهب شینتو را انجام می دهد. وی یک ردای صورتی می پوشد زیرا بر این باور است که این رنگ به وی اعتماد به نفس بالایی می بخشد. وی در این باره می گوید: “در کل، مردم بر این باورند که روحانی شینتو بودن شغلی مردانه است. اگر زن باشید فکر می کنند که از خدمتکاران معبد هستید یا یک روحانی دون پایه. مردم نمی دانند که زن روحانی شینتو نیز وجود دارد از این رو فکر می کنند که ما نمی توانیم مراسم مذهبی را اجرا کنیم. یک بار بعد از این که من مراسم جی ایچین سای (یکی از مراسمات مذهبی شینتو) را به اتمام رساندم از من پرسیده شد که روحانی کی می آید؟!”.

کریستینا آلوارز 29 ساله اهل شهر مکزیکو سیتی مکزیک می گوید که به عنوان یک قصاب زن اجحافی در حق وی صورت نگرفته است. وی در این باره می گوید:”من هیچ وقت احساس نکرده ام که تبعیض جنسیتی وجود دارد. من فکر می کن که زنان نیز می توانند شغل های مردان را داشته باشند و نباید تبعیضی در این زمینه وجود داشته باشد”.

الیزابت مامانی، 36 ساله، یک گزارشگر خبری است که در ساختمان رادیو ملی بولیوی در شهر لاپاز کار می کند. او برخی اوقات بدلیل جنسیت اش با مشکلاتی روبرو می شود. وی در مصاحبه با خبرگزاری رویتر در این باره چنین می گوید:” وقتی که وارد این حرفه شدم من احساس کردم که تبعیض وجود دارد بخصوص از طرف مقامات رسمی که دسترسی روزنامه نگاران به وقایع را کنترل می کردند. ما به عنوان زن، برای مقابله با تبعیض در این حرفه باید خودمان را تقویت کنیم و در هر زمینه ای خود را آماده کنیم”.

یولاینا چاوز تالاوِرا، 31 ساله، کلیشه ها را شکسته و به عنوان آتش نشان در شهر ماناگوا در نیکاراگوئه مشغول به کار شده است. تالاورا در این باره می گوید:” در اولین روزهای کاری ام به عنوان یک آتش نشان زن، همکاران مرد من فکر می کردند که به علت سختی تمرینات مدت زیادی را در این واحد دوام نخواهم آورد. اما در عمل به آن ها نشان دادم که من نیز به همان اندازه ی مردان می توانم وظایفم را به خوبی انجام دهم. من فکر می کنم که زنان باید در همه ی زمینه ها وارد شوند علی رغم این که برتر پنداشتن مردها هنوز هم در نیکاراگوئه وجود دارد”.

رُزا آملیا مخیا رِیِس، 35 ساله، در خیابان های شهر سان سالوادور در کشور السالوادور روزنامه می فروشد. خانواده ی او با این شغل موافق نیستند اما رزا برای امرار معاش خود و فرزندانش به این کار نیاز دارد. وی در این باره می گوید:” به عنوان زن من رنج های زیادی کشیده ام. من بارها به خاطر فروش روزنامه در خیابان مورد تبعیض قرار گرفته ام حتی خانواده ام نیز نظر خوبی نسبت به این کار ندارند. اما علی رغم همه ی این ها، من به عنوان یک زن و یک مادر تنها یچه هایم را بزرگ کرده ام”.

یانیس رِینا، 30 ساله، در یک پمپ بنزین در شهر کاراکاس ونزوئلا کار می کند. او می گوید که مشتریان مثل خانواده ی او هستند زیرا هنگامی که باک خودرو آن ها را پر می کند با وی خوش و بش می کنند. رینا می گوید: “شکی نیست که این حرفه در ابتدا برای مردان در نظر گرفته شده بود زیرا باید در شیفت کاری خود تمام مدت را سر پا در فضای باز بایستید، لباس ها کثیف و روغنی می شوند و بوی گازوییل انسان را اذیت می کند. اما من به شغلم افتخار می کنم… با شرایط نامناسبی که در حال حاضر بر ونزوئلا حکمفرما شده، داشتن یک شغل برای تامین هزینه ها یک شانس بزرگ است، اما گذشته از آن من به شغلم افتخار می کنم. من بر این باورم که ما زنان باید جنگجو باشیم”.

روزالینا دالاگو، 52 ساله، که قبلاً مدل بوده است اکنون 3 مغازه ی کفاشی در شهر رم دارد. برخی از وفادارترین مشتریان او قانونگذاران پارلمان ایتالیا هستند. وی در مورد شغل خود چنین می گوید:” مشتریان قبل از نگاه به من به عنوان یک زن، مرا به چشم یک انسان حرفه ای می بینند”.

جوانا دیاز، 43 ساله، رفتگر شهرداری شهر مکزیکو سیتی در مکزیک است و خیابان ها را جارو می زند. وی در مورد شغل خود می گوید:” در شغل قبلی ام رییس بیشتر به همکاران مرد اهمیت می داد و زنان معمولاً حقوقی کمتر دریافت می کردند که دیرتر از مردان نیز به آن ها پرداخت می شد. به همین دلیل شغلم را عوض کردم. برای از بین بردن تبعیض جنسیتی فکر می کنم باید اطلاعات و ارتباطات در مورد حقوق زنان در محیط کار بیشتر شود”.

تارا مک کانل، 44 ساله، استاد چشم پزشکی دانشکده ی دیوید گِفِن در دانشگاه کالیفرنیا است. وی در این باره می گوید:” زنان از لحاظ توانایی در دانش در رتبه های بالایی قرار دارند اما خودشان این موضوع را باور ندارندو من فقط کارم را انجام می دهم و روی آن تمرکز دارم. البته چیزهای دیگری نیز وجود دارند که باید مورد توجه قرار گیرند زیرا در واقع برابری کامل وجود ندارد هرچند روز به روز اوضاع بهتر می شود”.

ماکسین مالِت، 52 ساله، مدیریت یک دبستان در جنوب لندن را بر عهده دارد. وی در مورد شغل خود می گوید:” پر استرس ترین زمان شغل من آن موقع بود که خودم بچه داشتم.زنانی که با داشتن فرزند به سر کار می روند برخی اوقات با شک اطرافیان مواجه می شوند زیرا بر این باورند که آن ها تمام تلاششان را در مدرسه انجام نمی دهند در صورتی که کاملا ًبرعکس است. ما باید موانع را برداریم و از همه ی زنان حمایت کنیم. داشتن یک شغل راضی کننده نباید نبردی باشد که همیشه در تلاش برای بردن آن باشید”.

راکل گومز دلگادو، 43 ساله، یک بازرس ماهیگیری در شهر هووِلوا در اسپانیا است. وی درباره ی شغل خود می گوید:” به عقیده ی من تنها راه برای پایان دادن به تبعیض جنسیتی از طریق آموزش در مدارس و ارائه ی مواردی از برابری در رسانه ها خواهد بود”.

آنا ماریا گارسیا، 58 ساله، در یک مدرسه ی ابتدایی در شهر روندا در اسپانیا برای دانش آموزان غذا تهیه می کند. آنا در مورد شغل زنان می گوید:” زنان در برخی از شغل ها مورد حمایت قرار می گیرند. برای مثال در محل کار من، مردان در حمل کردن ظرف های غذای سنگین و بزرگ به زنان کمک می کنند. به نظر من تبعیض جنسیتی در محل کار من بین زنان بسیار بیشتر از مردان است. به نظر من ما داریم افراد را تنبل بار می آوریم”.

پالوما گرانِرو، 38 ساله، در مادرید اسپانیا به شغل مربیگری سقوط آزاد مشغول است. وی در این باره می گوید:” مردان مانند ما مجبور نیستند که خود را ثابت کنند. ما هر روز مورد آزمایش قرار می گیریم. شغل های مربیگری اغلب به مردان داده می شود در حالی که شغل های اداری را معمولاً زنان بر عهده می گیرند”.

گابریلا سانتوس، 26 ساله، صاحب یک کالسکه است که با آن توریست ها را در شهر لیسبون پرتغال به گردش می برد. وی در مورد شغل خود می گوید:” در حرفه ی من زن بودن بهتر از مرد بودن است. زنان با اسب ها به ملایمت بیشتری رفتار می کنند. از این رو مشتریان ترجیح می دهند سوار کالسکه هایی شوند که صاحب آن ها زنان هستند”.

والریه پرون، 53 ساله، به عنوان جمع کننده ی صدف در یک مزرعه پرورش حلزون خوراکی در شهر آندرنوس فرانسه فعالیت می کند. وی در مورد شغل زنان می گوید:” نباید فراموش که این زنان و مادران هستند که پسران را بزرگ می کنند. بنابراین دیگر وظیفه ی ماست که طرز تفکر پسران را در دوران نوجوانی و جوانی تغییر دهیم و به آن ها برابری و مساوی بودن با زنان را بیاموزیم. ما باید طرز تفکر کودکان را در دوران کودکی تغییر دهیم، یک پسربچه نیز می تواند با عروسک بازی کند و یک دختر نیز می تواند با ماشین اسباب بازی مشغول شود”.

لوئیزانا کوِرو دوران، 32 ساله، به عنوان دامپزشک در شهر کاراکاس ونزوئلا مشغول به کار است. وی در مورد تبعیض جنسیتی می گوید:” تبعیض جنسیتی تا جایی که من می دانم بیشتر توسط مشتریان رخ می دهد. من تا حدی در این مورد خوش شانس بوده ام زیرا با داشتن مدرک دانشگاهی مشکلی در این زمینه ندارم”.

امیلی جیانین، 37 ساله، در یک مزرعه ی پرورش گاو در شهر بیوریزو در فرانسه مشغول به کار است. وی در مورد شغل خود می گوید:”این حرفه بیشتر کاری مردانه است… برخی اوقات وقتی یک مشاور کشاورزی از من می پرسید که رییس کجاست نمی توانستم جلوی خنده ی خود را بگیرم در حالی که من به عنوان صاحب مزرعه روبروی او ایستاده بودم. من به شما اطمینان می دهم که در این موارد گفتگو بسیار سریع به پایان می رسد”.

مریلی، 26 ساله، به عنوان سرباز در شهر نیس فرانسه خدمت می کند. وی در مورد شغل خود می گوید:” برابری از قبل نیز در ارتش وجود داشت. در این جا یونیفورم بر جنسیت برتری دارد”.

دوریس لوثارد، 54 ساله، رییس کنفدراسیون سویس، انجمن هفت نفره ی اداره ی کشور سویس، است. با این وجود وی فکر می کند که هنوز هم در محل کار تبعیض جنسیتی وجود دارد. لوثارد در این باره می گوید:گ شفافیت موثر است، گفتگو در مورد حقوق ها نیز بسیار مهم است. در مدیریت کلان و جایگاه های بالا در حوزه ی سیاست، ما زنان هنوز در اقلیت هستیم”.

آنِتا لوکاسیِویز، 33 ساله، در شهر ورشو در لهستان به شغل آرایشگری مشغول است. وی در این باره می گوید:” در لهستان آرایشگران زن بیشتری نسبت به مردان وجود دارد. اما من بر این باورم که تعداد آرایشگران مرد در حال افزایش است. با توجه به تجربه ی شخصی من، مشتریان زن دوست دارند که موهایشان توسط آرایشگران مرد کوتاه شود که در اکثر موارد علت آن کنجکاوی است”.

ایوانا، 32 ساله، در زمینه ی مدیریت انجمن های آنلاین در شهر بلگراد صربستان فعالیت دارد. وی در مورد شغل زنان می گوید:” عموماً می توانید این خلأهای جنسیتی را در ادارات دولتی ببینید زیرا این ها میراث سوسیالیزم هستند. باور عمومی بر این است که در ادارات بهترین شغل برای زنان منشی گری خواهد بود”.

لیلا سلیموویچ، 34 ساله، در کارگاه خود در شهر زنیکا در بوسنی و هرزگوین به تعمیر مبلمان اشتغال دارد. وی در این باره می گوید:” در کشور من این شغل برای زنان غیرمعمول است اما تا حالا ندیده ام که کسی این شغل را برای زنان نادرست بداند. افراد اغل تعجب می کنند اما بیشتر بر روی درست انجام شدن کارشان تمرکز دارند”.

جولیا آرگونوا، 36 ساله، یک مربی کوهنوردی در کوهستان های تیِن شان در نزدیکی آلماتی قزاقستان است. شاگردان اش به او اعتماد کامل دارند. وی در مورد شغل خود می گوید:” قدرت بدنی بهتر مردان در برخی مسیرهای سخت به کمک آن ها می آید. اما زنان تمرکز و دقت بیشتری دارند. در کل زنان در اموزش کوهنوردی بهتر عمل می کنند”.

آنا ماری دل وردون سوارز، 27 ساله، یک افسر پلیس در شهر مونته ویدیو سیتی در اروگوئه است. وی در این باره چنین می گوید:” بیشتر زنان می توانند شغل هایی داشته باشند که از لحاظ سنتی برای مردان در نظر گرفته شده اند. من عقیده دارم که همه ی ما در زمینه ی تبعیض جنسیتی مقصریم، این موضوع درونی است. همین الان هم شغل های زیادی وجود دارند که قبلاً کاملا ًدر انحصار مردان بوده و اکنون توسط زنان انجام می شوند”.

دکتر کاترین رینولدز، 37 ساله، می گوید که وی خلأ جنسیتی را به وضوح و از نمای نزدیک در کارش به عنوان یک محقق حوزه ی زیست شناسی در کالج سلطنتی لندن دیده است. وی در این باره چنین می گوید:” زنان در مراحل پایه ی مطالعات زیست شناسی بسیار خوب عمل می کنند. در سطوح پیشرفته نیز اگر چه زنان پروفسور کمتری داریم اما این خلأ جنسیتیدر حال بسته شده است”.

سرپیل سیگدم، 44 ساله، راننده ی مترو در شهر استانبول است. او نزدیک بود در ابتدا به خاطر جنسیت اش برای این شغل پذیرفته نشود. وی در این باره چنین می گوید:” زمانی که من 23 سال پیش برای شغل رانندگی مترو درخواست دادم به من گفته شد که این شغل مردانه است. من می دانستم که در طول امتحانات کتبی حتی اگر نتایج مشابهی مانند متقاضیان مرد بگیرم نیز آن ها برای این کار انتخاب خواهند شد. بنابراین برای موفقیت در امتحانات سخت تلاش کردم تا نمره ی عالی کسب کنم و از متقاضیان مرد پیشی بگیرم. به عقیده ی من تبعیض جنسیتی از ذهن ما آغاز می شود که به خود می گوییم این شغل مردانه است یا به مردان تعلق دارد”.

جیونگ اون، 27 ساله، یک عکاس مستقل است. وی اعتقاد دارد که رسانه های خبری ترجیح می دهند عکاسان مرد را استخدام کنند. جیونگ اون در این باره می گوید:”من به شدت تبعیض جنسیتی را حس می کنم. وقتی که عکس هایی از اتفاقات خشونت بار تهیه می کنم به من توهین می شود و سخنانی دارای بار تبعیض جنسیتی می شنوم”.

جانوکا شرستا، 25 ساله، راننده ی یک ماشین مسافرکش سه چرخ در کاتماندو نپال است. وی در مورد شغل خود چنین می گوید:” هیچ تفاوتی در ماشینی که توسط زنان و مردان رانده می شود وجود ندارد. اما در زمان رانندگی در جاده اگر دیگر رانندگان ببینند که راننده زن است سعی می کنند برتری خود را به او ثابت نمایند. برخی از آن ها الفاظ رکیکی به کار می برند. وقتی که این سخنان را می شنوم آرامشم را حفظ می کنم و حتی بیشتر کار می کنم که ثابت کنم ما نیز به اندازه ی مردان توانایی داریم”.

فونگ تای های،54 ساله، در یک کارخانه ی آجرپزی در بیرون از شهر هانوی در ویتنام کار می کند. او نیز مانند 24 زن دیگر شاغل در کارخانه، روزانه 3٫000 آجر را به کوره ی این مجتمع منتقل می کند. فونگ در این باره می گوید: “عادلانه نیست که من با 54 سال سن باید کر کنم و از تمام خانواده ام مراقبت نمایم. کارگران مرد با همین کار دستمزد بیشتری دریافت می کنند. نه تنها من بلکه تمامی زن های روستا سخت کار می کنند، بدون این که آموزش، بیمه یا آینده ای وجود داشته باشد”.

لیلا استرک،22 ساله، یک مبارز زن در میان نیروهای ی پ گ در استان حسکه سوریه است. وی در این باره چنین می گوید:” من قبل از این که اسلحه به دست بگیرم، از تبعیض در اجتماع رنج می بردم. اما بعد از پیوستن به نیروهای ی پ گ دیگر شاهد این تبعیض نبودم. دلیل این امر آن است که وقتی مردان می خواهند به این نیرو بپیوندند آن ها آموزش هایی را در مورد زنانی که در کنار آن ها می جنگند می گذرانند. از این رو زنان مبارز نیز مانند مردان رهبری تیم های عملیاتی و نظامی را بر عهده می گیرند”.

کریستینا آکوت،38 ساله، با استفاده از فلز و رنگ در شهر نایروبی کنیا قطعات هنری می سازد. وی در این باره می گوید: ” من تبعیض جنسیتی را در محیط کارم حس کرده ام جایی که برخی اوقات به خاطر جنسیتم یا بیوه بودنم از قرارداد امضا کردن با من خودداری می شود”.

خاولا شیخ، 54 ساله، یک لوله کش صنعتی باتجربه و استاد این حوزه است که در زیرزمین خانه ی خود در شهر امان اردن به زنان آموزش لوله کشی می دهد. وی در مورد شغل خود می گوید:” زنان خانه دار احساس آرامش بیشتری می کنند اگر لوله کشی که در غیاب شوهرانشان به آن جا می رود زن باشد. برای از بین بردن تبعیض جنسیتی، من فکر می کنم که تمامی بخش های عملیاتی باید فرصت های مساوی برای زنان را در تمامی حوزه ها فراهم کنند و زنان نیز باید توانمندی ها و استعدادهایشان را باور کنند تا بتوانند الهام بخش دیگران باشند”.