سرویس ورزش مشرق - مهدی قائدی در هفته های اخیر ثابت کرده برای پوشیدن پیراهن شماره 10 استقلال انگیزه هایی به مراتب بیش از به ثمر رساندن 10 گل (به تعداد شماره های پیراهنش) داشته است.
او تا یک سال پیش به شدت درگیر اتفاقات مربوط به پرونده تصادفش در بوشهر و مشکلات جلب رضایت از خانواده پسری بود که در سانحه رانندگی جان باخت، اما در تحولی چشمگیر و در فاصله ای کم توانست از بدترین روزهایی که ممکن است برای یک جوان 19، 20 ساله رقم بخورد به بهترین روزهای ممکن تغییر موضع بدهد.
مهدی قائدی قطعا در اواخر فصل پیش که آرام آرام توسط وینفرد شفر و سپس فرهاد مجیدی به ترکیب استقلال اضافه شد به خودباوری خوبی که در روزهای اول پیوستن به استقلال داشت رسید و با ورود به جرگه متأهلان و سپس اعتمادی که آندره آ استراماچونی به او کرد به فورواردی تبدیل شد که 3، 4 سال پیش در ایرانجوان بوشهر مایه دلهره مدافعان لیگ یکی بود. با این تفاوت که کلاس فوتبالی این بازیکن تحت تأثیر دروس آلمانی و ایتالیایی که از شفر و استرا آموخته به مراتب بالاتر از آن زمان است.
قائدی را بار دیگر در صحنه گل دیاباته به شهرخودرو ببینید. علی کریمی سربالا از میانه زمین نگاهی به محوطه 18 قدم می اندازد. قائدی و دیاباته را دید و با یک ارسال 40، 50 متری توپ بلندی را درون 18 قدم می فرستد. قائدی با فرصت طلبی از غفلت مدافعان تیم مشهدی به جای استپ کردن، مهار توپ برای زدن ضربه یا هر کاری، بهترین تصمیم را در کسری از ثانیه می گیرد. او با یک ضربه هدفمند به توپ البته با سر، دیاباته را با مهدی رحمتی تک به تک کرد و گل!
قائدی ثابت کرده هر مسابقه کاملتر از قبل بازی می کند. قطعا این فوتبال متأثر از بودن زیر دست استراماچونی و دیگر دستیاران ایتالیایی و آرژانتینی اوست که هر هفته چشمه ای تازه از استعداد ذاتی این بازیکن را از درونش بیرون می کشند. نکته پنهان در این میان کمک شایانی است که استراماچونی به تیم امید می کند. قائدی هرچه آماده و کاملتر باشد قطعا بخت صعود برای موفقیت تیم المپیک ایران بیشتر می شود.
