حسن اکبرزاده روانشناس و مشاور در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره عدم تفاهم در زندگی مشترک اظهار کرد: تفاهم به معنی توافق بر سر تفاوت‌هاست و اساس یک رابطه مشترک را تشکیل می‌دهد.
این روانشناس با بیان اینکه هر رابطه زوجی حتی با فردی آشنا هم پر از تفاوت است و زوجین قدرتی مبنی بر حل تمام تفاوت‌ها یا نادیده گرفتن آن‌ها را ندارند، افزود: بهتر است زوجین به تفاوت‌های یکدیگر احترام بگذارند و برای ادامه مسیر، در مورد تفاوت‌هایشان مذاکره کنند تا به توافق برسند.
وی با اشاره به اینکه یکی از تکالیف اصلی زوجین مذاکره برای به توافق و تفاهم رسیدن است، ادامه داد: اگر این تکلیف به درستی اتفاق نیفتد رابطه زوجی یا پیش نمی‌رود یا اگر پیش برود سازگارانه نیست، بنابراین با رابطه‌ای روبرو هستیم که پر از تنش و نارضایتی است و در پاره‌ای از مواقع به پرخاشگری و طلاق منجر می‌شود.
اکبرزاده درباره موارد لازم جهت مذاکره کردن زوجین، گفت: باید متوجه این موضوع بشویم که دیگر تنها نیستیم، بنابراین تصمیم تنهایی مفهومی ندارد، بلکه در یک رابطه مشترک و زوجی هستیم و این رابطه نیاز به هم فکری و مشورت دارد.
این روانشناس بیان کرد: مسئولیت‌های یک رابطه متأهلی خیلی متفاوت‌تر است، بهتر است به نیاز‌ها و انتظارات طرف مقابل در رابطه نیز توجه شود و هر دو نفر به صورت یکسان در رابطه سهیم هستند و اصولا برتری خاصی مطرح نیست.
وی اضافه کرد: هر کدام از زوجین در سبک خاص خانوادگی که متفاوت با طرف مقابل است رشد کرده اند و اگر این جمله را به صورت تکراری از هر کدام بشنویم "من همینم"به منزله بلوغ ناکافی فرد در جنبه‌های مختلف زندگی است، همچنین رابطه با توافق رشد می‌کند و خودخواهی از آسیب‌های جدی آن به شمار می‌رود.
اکبرزاده تصریح کرد: زوجین، در مواقع تنش زا جهت تصمیم گیری مشترک می‌توانند از تکنیک بررسی شواهد، سود و زیان بهره ببرند تا به تصمیم مناسب تری برسند، همچنین می‌توانند برای موقعیت‌های خاص و تنش زا بر سر قدرت توافق کنند، یعنی زمانی که توافق اولیه زوجین کارساز نشد روی این موضوع توافق کنند که یکی از زوجین با در نظر گرفتن تمام جوانب تصمیم نهایی را بگیرد.
وی درباره مواردی که زوجین در هنگام اختلاف نظر باید توجه کنند، گفت: زوجین باید در زندگی مشترک به خواسته‌های طرف مقابل، احترام متقابل، پرهیز از خود خواهی، در نظر گرفتن شرایط و امکانات، همدلی کردن، گوش دادن به نقطه نظرات یکدیگر، پرداختن به منبع عدم تفاهم و پرهیز از خود برتر بینی (خود شیفتگی) توجه داشته باشند.
