به گزارش ایسنا و به نقل از وایرد، تا چند سال آینده تولید نسل جدیدی از راکتورهای هسته‌ای آغاز خواهد شد که در مقایسه با راکتورهای کنونی، کوچکتر هستند و شاید کلید دسترسی به اهداف اقلیمی باشند.
پژوهشگران "دانشگاه ایالتی اورگن" (OSU)، نخستین نمونه از یک راکتور جدید را ارائه داده‌اند که با کمک یک استارتاپ آمریکایی موسوم به "نواسکیل پاور" (NuScale Power) اجرایی می‌شود.
راکتور "نواسکیل"، به برج‌های بزرگ خنک‌کننده و یا مناطق اضطراری گسترده نیازی ندارد و می‌توان در یک کارخانه و یا هر مکان دیگری نسبت به ساخت آن اقدام کرد. شبیه‌سازی‌های گسترده نشان می‌دهند که این راکتور جدید می‌تواند تقریبا هر موقعیت اضطراری را مدیریت کند. یکی از دلایل توانایی راکتور دانشگاه اورگون این است که حداقل در مقایسه با راکتورهای کنونی، از هیچ سوخت هسته‌ای استفاده نمی‌کند و از نظر اندازه نیز نسبت به راکتورهای دیگر کوچکتر است.
ابداع این راکتور، خبر خوبی برای سیاره ما که با بحران‌های اقلیمی رو به‌رو است، به شمار می‌رود. معمولا از انرژی هسته‌ای در برخی از محافل مربوط به محیط زیست، به عنوان یک اشتباه یاد می‌شود؛ اما بسیاری از متخصصان و سیاست‌گذاران حوزه انرژی، در مورد این ایده اتفاق نظر دارند که یک بخش ضروری در کربن‌زدایی برق جهان است. انرژی هسته‌ای در آمریکا، حدود دو سوم الکتریسیته پاک را در بر دارند؛ اما راکتورهای موجود به سرعت به پایان عمر خود نزدیک می‌شوند.
از آنجا که راکتور نواسکیل کوچک است، امکان تولید انبوه آن و ساخت آن در هر مکان وجود خواهد داشت. نکته مهم‌تر این که راکتورهای کوچک می‌توانند از چندین مکانیسم خنک‌کننده و ایمن استفاده کنند که در دسترس راکتورهای بزرگتر قرار ندارد.
نواسکیل، از یک راکتور آب سبک استفاده می‌کند که تاکنون متداول‌ترین نوع راکتور در نیروگاه‌های تجاری هسته‌ای بوده است. راکتور نواسکیل، حدود 20 متر طول و حدود سه متر قطر دارد و می‌توان 100 نمونه از آنها را در یک محفظه مهار مخصوص راکتورهای بزرگ قرار داد. این راکتور کوچک می‌تواند 60 مگاوات انرژی تولید کند که تقریبا یک دهم انرژی حاصل از کوچک‌ترین راکتور اجرایی کنونی است.
به گفته بنیانگذاران استارتاپ نواسکیل پاور، این راکتور به خاطر اندازه کوچک خود، به سادگی در استخرهای زیرزمینی آب جای می‌گیرد. در صورتی که راکتور نشت کند، گرما می‌تواند به آرامی در استخر پخش شود. شاید بتوان راکتورها را در نزدیکی مکان‌هایی ساخت که به قدرت آنها نیاز دارند.
اگر همه برنامه‌ها به درستی پیش بروند، استارتاپ نواسکیل پاور می‌تواند ساخت نخستین راکتور تجاری در نوع خود را آغاز کند.
"استیو فتر" (Steve Fetter)، استاد سیاست عمومی "دانشگاه مریلند" (UMD) درباره این پروژه گفت: من شک دارم که این راکتورهای هسته‌ای پیشرفته بتوانند در مقیاس گسترده به اجرا درآیند و تفاوتی در مقابله با تغییرات اقلیمی ایجاد کنند؛ اما فکر می‌کنم که این پژوهش، ارزش بررسی را دارد، زیرا بر تولید الکتریسیته بدون کربن متمرکز شده و مقدار زیادی از این نوع الکتریسیته در دسترس نیست.
