سرویس جهان مشرق- فقط 19 روز برای قاتل آمریکای کافی بود تا اولین کشتار جمعی را با تبر علیه اعضای خانواده‌اش کلید بزند. این، سرآغاز سال 2019 میلادی بود که حالا در پایان آن مشخص شده رکورد بیشترین تعداد کشتار جمعی را در پنجاه سال گذشته به خود اختصاص داده است.
پژوهش جدیدی که با استفاده از پایگاه داده آسوشیتدپرس، یو اس اِی تودی و دانشگاه Northeastern انجام شده نشان می‌دهد 41 مورد کشتار جمعی در ایالات متحده طی سال 2019 میلادی رخ داده که 33 مورد از آن با سلاح گرم انجام شده (بقیه با چاقو، تبر و آتش) و 18 مورد از سوی فرد نسبت به خویشاوندانش صورت گرفته است. خانه، رستوران و محل کار، مدرسه، کلوپ و هر جای دیگری که تصور کنید، در آمریکا شاهد کشتارهای جمعی بوده است که طبق تعریف رایج شامل دست‌کم چهار قربانی می‌شود (بدون احتساب قاتل که معمولاً در صحنه کشته می‌شود).
در مجموعِ این کشتارهای جمعیِ بالای چهار نفر، 210 یا 211 نفر کشته شده‌اند که بسیاری از آنها خبرش در گوشه و کنار منتشر شده و افکار عمومی را جریحه‌دار نکرده چون فقط 9 مورد از آنها در مکان‌های عمومی رخ داده؛ اما همگی در کنار هم یک واقعیت تلخ را شکل داده‌اند: آمریکا رکوردِ تعداد کشتار جمعی را در تاریخ خود شکسته است. بگذریم که در تعداد «قربانیانِ» کشتار مسلحانه، همچنان سال 2017 با 224 کشته رتبه اول را دارد.
یو اس اِی تودی نوشته است «عمده این کشتارها شامل مواردی است که قاتل و مقتولان همدیگر را از پیش می‌شناخته‌اند، یعنی مشاجره خانوادگی یا خشونت اعضای باند مواد مخدر و افرادِ دارای کینه نسبت به همکاران ویا خویشان؛ با این حال در اکثر مواقع اینکه چه چیزی عامل اصلیِ تبدیل خشم به کشتار بوده مانند یک راز باقی مانده است». برای مثال در ژانویه 2019 که مرد 42 ساله با تبر به جان مادر، پدرخوانده، معشوقه و دختر 9 ماهه خود در اورگان آمریکا افتاد، واقعاً چه چیزی توانسته بود وی را به این کار راضی کند؟
جالب است که حتی قوانینِ محدودکننده نیز نتوانسته دست و پای آمریکاییان را برای قتل مردم ببندد. کالیفرنیا که یکی از محدودکننده‌ترین قوانین را در مورد سلاح گرم دارد، با 8 مورد کشتار جمعی در صدر ایالت‌ها قرار گرفته است.
چرا این همه کشتار؟
مثل همیشه بحث از متمم دوم قانون اساسی در مورد حق مردم در حمل آزادانه سلاح و همچنین گشترش فیلم‌هایی است که خشونت عریان را به روی پرده می‌برد. اما به نظر می‌رسد این همهِ داستان نیست: نفرتی که بر اثر شکاف‌های قومی و مذهبی در ایالات متحده تعمیق شده، راه را برای کشتارهای بیشتر باز کرده است.
جیمز دِنسلی با اشاره به همزمانیِ رشد خودکشی و دیگرکشی، می‌گوید «وارد عصر کشتارهای بزرگ و مسلحانه شده‌ایم که محصول مشترک خشم و زمانهِ ناامید است». وی چند موج از کشتارهای بزرگ را در آمریکا از هم تفکیک کرده: در دهه 1970 و 1980 شاهد ظهور قاتل‌های سریالی هستیم، در دهه 1990 کشتار در مدارس و کودک‌ربایی راه افتاد و دهه 2000 نیز تروریسم. حالا عصر «کشتارهای مسلحانه» است.
وی نگران است که این کشتارها همچون دور باطل، خشم و کینه عده‌ای که با قربانیان همذات‌پنداری می‌کنند را برانگیزد و آنها را وادار به اقدام متقابل کند و این وضعیت یک فاجعه دیگر را رقم بزند و باز ... : «البته هنوز احتمالش کم است اما اگر رخ دهد بسیار خطرناک است».
برای مثال بزرگترین کشتار در سال جاری مربوط به پاتریکِ 21 ساله است که 22 نفر را در الپاسو کشت و می‌گفت می‌خواسته هر چه مکزیکی که می‌تواند به درک بفرستد! تکرار وقایعی این چنین ممکن است موجی از خشونت را از سوی مهاجران و لاتین‌تباران علیه سفیدپوستان رقم بزند، کمااینکه نفرت‌پراکنی دولت آمریکا علیه مسلمانان به قتل مسلحانه سه نفر از نیروهای نظامی آمریکایی از سوی یک سرباز عربستانی در یک پادگاه واقع در کالیفرنیا منجر شد.
منبع
https://www.rt.com/usa/476701-mass-killings-record-2019
https://www.usatoday.com/story/news/nation/2019/12/28/us-mass-shootings-killings-2019-41-record-high/2748794001
https://www.nytimes.com/2019/12/06/us/nas-pensacola-shooting.html
