به گزارش ایسنا، هنگامی که به واکاوی نقش نیروی هوایی مقتدر و با صلابت جمهوری اسلامی ایران می‌پردازیم؛ در خواهیم یافت که این نیرو از آنچنان آمادگی و ابتکار عملی در دوران‌های مختلف تاریخ پر شکوه ایران برخوردار بوده است که همواره با انجام عملیات‌های پیچیده‌ای مانند «کمان 99» یا «H3» به جهانیان همچون کوه درس ایستادگی آموخته‌اند.
تیزپروازان ایران در شرایطی که اغلب جهانیان علیه جمهوری اسلامی ایران در سنگر پشتیبانی از دشمن بعثی حضور داشتند عامل شگفتی و تاریخ سازی در منطقه و جهان شدند.
اگرچه حضور سرنوشت‌ساز عقابان آسمان ایران در دوران جنگ تحمیلی از هر دوره دیگری در تاریخ معاصر کشورمان سرخ‌تر است ولی فعالیت‌های این نیروی آسمانی تنها در آن تاریخ خلاصه نشد بلکه خون غیرت و ایثار از نسلی به نسل دیگر تزریق شد و نبض عزت پر قدرت‌تر از قبل در همه عرصه‌های رزمی و پشتیبانی در رگ‌های خلبانان تپش یافت.
خلبانانی مثل سرتیپ دوم شهید محمدرضا رحمانی در روزهای پس از جنگ تحمیلی از مجاهدت آسمانی‌شان دست نکشیدند بلکه در روز صدها سورتی پرواز انجام دادند تا امنیت کشور را تأمین کنند.
شهید رحمانی که حافظ 10 جزء از قرآن بود یکی از بهترین خلبانان نیروی هوایی ارتش از لحاظ تخصص و تعهد به شمار می‌آمد. مجاهدت علمی و تخصصی او بسترساز اندیشه جهاد خودکفایی در نیروهای مسلح بوده است. اگر چه وجود ریسک در پروازها یک امر معمول است ولی ما باید آگاه باشیم در روزهایی که در منازل خود در رفاه و آسایش و امنیت زندگی می‌کنیم، خلبانانی مثل شهید رحمانی با معرفت آسمانی‌شان در هوا به گشت‌زنی، آزمایش جنگنده‌های ساخت ایران یا هواپیماهای «اورهال» شده می‌پردازند و در این راه اگر در آسمان، کوه یا دریاها فدا شوند، افتخار می‌کنند به اینکه حفاظت از مرزهای کشور را بر عهده دارند.
تشییع پیکر شهید رحمانی بر دوش همرزمانش
شهید رحمانی در ساعت 9 صبح روز چهارشنبه چهارم دی ماه 1398 برای پرواز اف سی اف (FCF پرواز تست هواپیما) عازم منطقه شد و هواپیمای تک کابین «میگ 29» را به دلیل تعمیر فنی، در منطقه «چارلی 23 پایگاه دوم شکاری» مورد ارزیابی و تست قرار داد. او که از بهترین خلبانان «اف 5» در پایگاه تبریز به شمار می‌آمد، با توجه به نیاز سازمان، به گردان هواپیمای «میگ 29» منتقل شد و آخرین سمت و شغل او «فرمانده گردان پروازی میگ 29» بود.
