به گزارش ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، ناسا اخیرا به نمایش تصاویر خارق‌العاده‌ای از یک کهکشان در فاصله 23 میلیون سال نوری از زمین پرداخته است. این کهکشان برای برخورداری از دو بازوی مارپیچی اضافی از شهرت خاصی برخوردار است که در نور پرتو ایکس، اپتیکال و رادیویی می‌درخشند.
در این تصویر داده های ثبت شده توسط تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا به رنگ آبی و داده‌های رصدخانه آرایه بسیار بزرگ به رنگ بنفش و داده‌های تلسکوپ فضایی هابل به رنگ زرد و داده‌های مادون قرمز تلسکوپ اسپیتزر به رنگ قرمز درآمده اند. بررسی جدید این بازوهای غیرعادی نشان داده که امواج شوک مشابه انفجار صوتی هواپیماهای فراصوت، مقادیر بسیار زیادی از گاز معادل حدود 10 میلیون خورشید را گرم می‌کنند.
داده‌های رادیویی نیز نشان داد که یک ابرسیاه‌چاله عظیم در مرکز NGC 4258 به تولید جت‌های پرقدرت ذرات پرانرژی می‌پردازد.
تصویر پرتو ایکس چاندرا به نمایش حباب‌هایی از گاز داغ در بالا و پایین صفحه کهکشان پرداخته است.
این حباب‌ها نشان می‌دهند بیشتر گازی که در ابتدا در دیسک کهکشان بوده، تا میلیونها درجه حرارت دیده و توسط سیاهچاله به مناطق خارجی پرتاب شده‌اند.
پرتاب گاز از دیسک توسط سیاهچاله دارای پیامدهای مهمی برای سرنوشت این کهکشان است.
محققان برآورد کرده‌اند که همه گاز باقیمانده در 300 میلیون سال آینده که در مقیاس زمان کیهانی بسیار کوتاه است، به بیرون پرتاب خواهد شد، مگر اینکه این ذخیره به نوعی مجددا پر شود.
از آنجایی که بیشتر گاز دیسک تاکنون به بیرون پرتاب شده، گاز کمی برای شکل‌گیری ستارگان جدید باقیمانده است.
محققان از داده‌های اسپیتزر برای تخمین ستارگانی که در مرکز کهکشان NGC 4258 با نرخ 10 برابر کمتر از راه شیری در حال شکل‌گیری هستند، استفاده کردند.
از آنجایی که کهکشان NGC 4258 نسبتا به زمین نزدیک است، ستاره‌شناسان می‌توانند نحوه تاثیرگذاری سیاهچاله بر آن را با جزئیات دقیق بررسی کنند.
