سرویس ورزش مشرق – با قطع همکاری کارلوس کی روش به خواست فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش، مسئولان فدراسیون با هماهنگی وزیر درصدد برآمدند تا یک مربی خارجی را جایگزین کی روش کنند. مدتی بعد وینفرد شفر سرمربی آلمانی استقلال پس از شکست مقابل شهر خودرو در مشهد از کار برکنار شد و فرهاد مجیدی جایش را گرفت. برانکو ایوانکوویچ هم در پایان لیگ وقتی دید کسی قصد تسویه حساب طلبش را ندارد قید کار در پرسپولیس را زد و رفت!
سه تیم مهم کشور در وضعیت نابسامانی قرار داشتند و از مردان اول ورزش و فوتبال انتظار می رفت تدبیری آگاهانه و معقول اندیشیده، مهمترین تیم های ورزشی کشور را سروسامان بدهند اما این مسئولان چه کردند؟ بررسی اتفاقات 6، 7 ماهه اخیر در تیم ملی و دو باشگاه استقلال و پرسپولیس مشخص می کند سوء مدیریت در ورزش بیداد می کند و دلار و آبروی مملکت را به باد می دهد!
*تیم ملی؛ لطمه به اعتبار، وقت و پول مملکت!
در روزهای پایانی اردیبهشت ماه 98، مارک ویلموتس در حالی به عنوان جایگزین کی روش انتخاب شد که پیش از هر مقایسه ای در بحث دستمزد و حقوق، به لحاظ اعتبار بین المللی به هیچ وجه قابل مقایسه با کارلوس کی روش نبود. این جابجایی در حالی اتفاق افتاد که کی روش با آن رزومه هرگز تقاضای مالی اش به اندازه مارک ویلموتس نبود! پس از جام ملتهای آسیا عنوان شد کی روش حاضر بوده قراردادش را با رقم سالی 1.5 میلیون دلار تمدید کند اما همان شنیده ها از دستمزد 3 میلیون دلاری جانشینش حکایت کرد. مردی که فاقد از توانایی های فنی اش که بازیکنان تیم ملی هم او را قبول نداشتند، در اولین موعد پرداخت حقوقش با عدم پرداخت پول، قید همراهی تیم ملی را زد تا سرانجام یک روز پیش از دیدار با عراق و دریافت حقوقش در اردوی تیم ملی حاضر شود. بعد هم وقتی بندهای قراردادش با بدقولی فدراسیون فعال شد بلافاصله قراردادش را فسخ کرده و وکلایش را فرستاد!
دو باخت متوالی برابر عراق و بحرین و پایین آمدن از سکوی اول آسیا در رنکینگ تیم های فوتبالی قاره کهن کمترین ضررهای تصمیم مردانی بود که از "زین الدین زیدان، خوزه مورینیو و یورگن کلینزمن" به عنوان جایگزین های کی روش خبر داده بودند و در نهایت به ویلموتسی رسیدند که پول و اعتبار فوتبال مان را از بین برد و رفت! بدتر اینکه هنوز تیم ملی سرمربی ندارد و بعید نیست با ادامه این روند از دور اول مقدماتی جام جهانی و جام ملتهای آسیا هم صعود نکنیم!
*استقلال؛ دور باطل و دادن آتو به مخالفان خارجنشین!
پس از آخرین بازی استقلال در فصل قبل(اوایل خرداد 98) فرهاد مجیدی با 5 بازی بدون باخت تیمش را سوم جدول تحویل باشگاه داد. او توانست روبروی العین امارات در خاک همان کشور برد مهمی بدست بیاورد. العینی که با شکست 1-6 همین استقلال غرور ایرانی جماعت را جریحه دار کرده بود پیش چشم هوادارانش دستانش را روبروی تیم مجیدی بالا برد و 1-2 باخت!
مجیدی لیست داد و دستیارانش را انتخاب کرده بود تا هدایت استقلال را در دست بگیرد. او گفته بود تیم محبوبش را به جایگاهی که استحقاقش را دارد می رساند. فرهاد با میدان دادن به جوانانی مثل آذری، رضا کریمی، آقایی و قائدی فصل تازه ای از حضور جوانترها را براه انداخته بود که تصمیم وزارت ورزش و مدیرعامل وقت باشگاه استقلال (امیرحسین فتحی) بر آن شد تا یک خارجی جایگزین شفر شود!
استراماچونی آمد با چند برابر دستمزد یک ایرانی در اوضاع کمبود دلار! فارغ از سفرهای مسئولان استقلال به خارج از کشور برای مذاکره با وکلای استراماچونی، پس از عقد قرارداد با این ایتالیایی و دستیارانش هزینه های بعدی اعم از راننده، خانه لاکچری در شمال تهران، بلیت های بیزنس کلاس به هزینه باشگاه، خرید بازیکنان خارجی و غیره را بر باشگاه تحمیل کرد در حالی که مجیدی در تهران هم خانه داشت، هم ماشین و هم بابت یک زمین و کفش استوک با گازتادلو اسپورت مصاحبه نمی کرد، تازه مترجم هم لازم نداشت. این جدا از اخلاق استراماچونی بود که با یک غوره سردی اش می کرد و با یک مویز گرمی و بلافاصله آمار باشگاهداری در ایران را کف دست رسانه های اروپایی می گذاشت و شأن فوتبال ایران را زیر سئوال می برد! در آخر هم کاری کرد تا وزارت امور خارجه، وزارت ورزش، بانک مرکزی و نمایندگان مجلس برای بازگرداندنش به تهران به تکاپو بیافتند، مردم در خیابانها تحصن کنند و شعار سربدهند. خودش نیز همزمان با شبکه های ایران اینترنشنال، بی بی سی، من و تو و هر رسانه ای که معاند نظام جمهوری اسلامی ایران است حرف زد و سوژه بدست مخالفان نظام داد! وزارت ورزشی که می خواست در دی ماه به فرهاد مجیدی حکم بدهد چرا 7 ماه استقلال، هوادارانش و مسئولان را معطل کرد؟
*پرسپولیس؛ کالدرون هم راه استرا را می رود؟!
برانکو ایوانکوویچ 4 فصل رویایی و درخشان را با پرسپولیس داشت. او در شرایطی که دو پنجره نقل و انتقالاتی اش بسته بود با این تیم راهی فینال لیگ قهرمانان آسیا شد و با 16 نفر روی نیمکت تیمش روبروی کاشیما آنتلرز ایستاد. یک نایب قهرمانی در لیگ پانزدهم و سه قهرمانی متوالی در لیگ های شانزدهم تا هجدهم به اضافه قهرمانی های دیگر در جام حذفی و سوپرجام همه از افتخاراتی بود که پرسپولیس و هوادارانش را در وضعیتی مطلوب قرار داده بود اما باز هم در همان ایامی که استقلال قید فرهاد مجیدی را زد پرسپولیس، دیگر تیم وزارت ورزش هم پول برانکو را پرداخت نکرد تا مربی کرواتی که قلبا دوست داشت بماند، برود! اشتباه بعدی جستجو برای جایگزین خارجی برانکو بود! پرسپولیس و هیأت مدیره اش در استانبول ترکیه اردو زده بودند و از این رستوران به لابی فلان هتل می رفتند تا برای پرسپولیس سرمربی انتخاب کنند در حالی که طرفداران تیم التماس می کردند پولش را بدهند و برانکو را برگردانند! کالدرون که در اول تابستان با پرسپولیس قرارداد بست قطعا نمی دانست قرار است پول او را هم نپردازند وگرنه همان زمان قید همکاری با پرسپولیس را می زد!
کالدرون با انبوهی از منتقدان پیشکسوت که به هر تصمیم فنی اش ایراد می گرفتند کار را پیش برد و در نهایت تیمش را در صدر جدول نیم فصل تحویل داد اما باز هم باشگاه پرسپولیس حقوقش را نداد تا با دلخوری و زمزمه جدایی بر لب، از ایران برود! وقتی دلار در روزهای تحریم ظالمانه آمریکا کم است چه اجباری بر اختیار کردن سرمربی خارجی است؟ سئوالی که قطعا وزارت ورزش باید پاسخ مناسبی برایش داشته باشد که 6، 7 ماه است سه تیم بزرگ و مردمی کشور را معطل تصمیمات خود کرده است! وقتی می شد در تابستان برانکو را حفظ کرد یا یک ایرانی را جایگزینش نمود چه اصراری بر استخدام سرمربی خارجی بود.
