سرویس ورزش مشرق – آندره آ استراماچونی، مارک ویلموتس، برانکو ایوانکوویچ، وینفرد شفر و حالا گابریل کالدرون، اسامی آشنا برای اهل فوتبال هستند که طی این یک سال مجبور شدند بارها و بارها درباره بودن و نبودن شان در رأس کادر فنی تیم های تحت امرشان در رسانه های مکتوب بخوانند و از رادیو و تلویزیون بشنوند و ببینند!
یکی رفت، یکی قهر کرد، یکی بیرون شد و دیگری چون حس کرد ممکن است پولش را ندهند جواب تماس ها را نمی دهد!
حدود 11 سال پیش در ابتدای فصل 88-87 هیأت رییسه فدراسیون فوتبال با هشداری که از سوی کمیته فنی فدراسیون و کانون مربیان فوتبال کشور دریافت کرد متوجه شد ورود پی در پی دروازه بانان خارجی به تیم های فوتبالی موجب شده تعداد دروازه بانان داخلی رو به کاهش گذاشته و نوعی ناامیدی بین جوانانی که علاقمند به بازی در این پست هستند کمتر شود. پست مهمی که به خودی خود به دلیل تک نفره بودن بازی در آن، فضا را برای حضور در تیم های مطرح و لیگ برتری کم می کرد با حضور دروازه بانان خارجی پُرتَر هم شده بود. تصمیم درستی که البته در آن مقطع مخالفان زیادی داشت و در نهایت پس از مدتی باز هم از آیین نامه سازمان لیگ حذف شد. اما آن مصوبه و اجرای منع استفاده از دروازه بانان خارجی در همان برهه موجب شد تا امروز دروازه بانانی مانند علیرضا بیرانوند، سوشا مکانی، علیرضا حقیقی، پیام نیازمند، رشید مظاهری، سید حسین حسینی و حامد لک و نمونه های زیادی از این دست ظهور کرده و دستکش های دروازه بانی بیشتر تیم های لیگ برتری را دست کنند.
امروز با نگاهی از بالا به آنچه بر فوتبال ملی و باشگاهی و سرمربیان خارجی شاغل یا قهر کرده در آنها می اندازیم متوجه وضعیت بغرنجی می شویم که نه تنها اوضاع مهمترین تیم های فوتبال کشور را نابسامان کرده است بلکه ضرر چند ده میلیاردی سنگینی بر پیکر ورزش و فوتبال مان وارد کرده ساخته است.
امروز که ایران در شرایط جنگ اقتصادی با آمریکا و غرب قرار دارد و ظالمانه ترین تحریم های تاریخ را تحمل می کند به همان اندازه در کسب دلار و افزایش ارز خارجی در تنگناست! تنگنایی که فشار آن بر اقشار مختلف اجتماع به ویژه قشر متوسط و ضعیف جامعه وارد آمده است. گروهی که اغلب فوتبالدوستان از همان طبقه اجتماعی برمی خیزد. در چنین وضعیتی پرداخت صدها هزار دلار ارز مملکت که می تواند برای تهیه اقلام مهم دارویی، آموزشی، صنعتی، نظامی و غیره که در اولویت های مهم کشور هستند هزینه شود ماه به ماه به حساب ویلموتس ها، استراماچونی ها، کالدرون ها و برانکو ها واریز می شود.
به تعبیر عده ای که حامی استفاده از خارجی ها هستند تفکر استفاده از سرمربی خارجی حضور موفق در عرصه های بین المللی و قهرمانی در آنهاست که البته هنوز هیچ یک از آنهایی که در همه این سالها به خدمت گرفته شده اند توفیقی در این زمینه نداشتند! برانکو ایوانکوویچ مهمترین و موفقترین نمونه دم دستی اش است که البته خیلی ها او را یک "ایرانیِ کروات" می دانند ولی با این وجود برانکو هم نتوانست قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا را برای کشورمان بدست بیاورد. ما پیش از برانکو با منصور ابراهیم زاده هم رسیدن به فینال آسیا را تجربه کرده بودیم اما آخرین قهرمانی ها را با فیروز کریمی و زنده یاد منصور پورحیدری کسب کردیم.
کانون مربیان فوتبال اگر مدعیست کانونی خنثی و محلی برای دورهمی و وقت گذرای جمعی از موسپیدهای فوتبال نیست، باید به این مهم ورود کرده و جماعتی را از دربه‌در شدن برای جلب رضایت کالدرون ها، استراماچونی ها و امثالهم نجات بدهد. کانون مربیان فوتبال باید با ورود به این موضوع از فدراسیون مطالبه کند و بخواهد که لااقل در شرایط کنونی کشور و وضعیت فعلی ارزهای خارجی، مانع از ورود مربیان و حتی بازیکنان خارجی به ایران شود.
تعارف نداریم! هر زمان اهل این رشته درباره ورود خارجی ها حرف زده اند از حکومت دلال ها بر باشگاه ها خبر می دهند و جذب مربی و بازیکن خارجی را راهی برای کسب درآمدهای جانبی علاوه بر جذب بودجه برای باشگاه ها می دانند و مدعی می شوند مربی یا بازیکن 100 تا 200 هزار دلاری را با دو تا سه برابر قیمت به باشگاه ها قالب می کنند. اتفاقی که بارها و بارها شاهدش بوده ایم. الحاجی گرو و مارکوس نویمایر در استقلال، بودیمیر و جونیور در پرسپولیس! پسر وینفرد شفر در کادر مربیگری استقلال و نمونه هایی از این دست که هر یک با زخمی کردن تن باشگاه های مان یا پولشان را گرفتند و رفتند یا فردا با شکایتی به دادگاه فیفا دو برابرش را از بدنه ورزش می کَنَند! تنها به قیمت پر کردن جیب دلال ها!
فدراسیون فوتبال اگر به دنبال اسمش، نام "جمهوری اسلامی ایران" را یدک می کشد باید در مسیری حرکت کند که منافع کشورش را هم ببیند. عجیب است که تیمی مانند شهرخودرو در مشهد مقدس که با هزینه بخش خصوصی اداره می شود سراغ مربی ایرانی رفته است. نساجی مازندران، ماشین سازی سازی و فعلا تراکتور تبریز هم چنین وضعیتی دارند ولی مدیران تیم های وابسته به دولت که بخشی از بودجه شان از مالیاتی که دولت از مردم می گیرد تأمین می شود، دائم در هتلهای کشورهای اطراف در به در دنبال جذب مربی خارجی هستند!
فراموش نکنیم در مرداد ماه که تیم والیبال جوانان کشورمان با مربی ایرانی قهرمان جام جهانی والیبال جوانان شد مقام معظم رهبری پیشنهاد دادند با تکیه بر توانایی مربیان ایرانی تیم های داخلی هم از مربیان خارجی استفاده نکنند. جلوی ضرر را هر زمان بگیریم منفعت است. بی شک این مهم علاوه بر حفظ ارز در داخل کشور موجبات تحولی بزرگ در عرصه مربیان فوتبالی را هم در پی خواهد داشت. چون هر یک شفری که به ایران نیاید 4، 5 مربی همراهش هم نمی آیند و هر ایرانی که سرمربی تیمی شود 4، 5 مربی ایرانی را به همراهش سرکار می آورد. پس همین امروز به جای دور ریختن دلار مملکت ریال را خرج فرزندان ایران کنیم.
