این شاعر در گفت‌وگو با ایسنا درباره وظیفه اجتماعی ادبیات و خصوصا شعر در جریان حوادث اخیر اظهار کرد: هنر و ادبیات همچنان در زندگی مردم و در فضاهایی که به ناگهان خود را به جامعه تحمیل می‌کند، جایگاه بالایی دارد. طبیعی است یک شاعر، نویسنده و هنرمند که همواره از سفره جامعه تغذیه می‌کند، در میان بازتاب‌هایی که اتفاق می‌افتد و حوادثی که در کنارش به‌وجود می‌آید، نگاه و نظر خاص خودش را با زبانی هنرمندانه بیان کند.
او که معتقد است بیان شاعر و نویسنده نوعی شرکت در همدردی نسبت به «فاجعه»ای است که اتفاق افتاده، گفت: در چنین شرایطی شاعر و نویسنده نگاه خود را نسبت به شرایط پیش آمده بیان می‌کند. جایگاه هر نویسنده و هنرمند و شاعر در این وضعیت مشخص است، چون ابزاری که در اختیار دارد، بخشی از فضاهای هنری و ادبی جامعه است و طبیعی است که می‌تواند ابعاد مختلف «فاجعه» را بیان کند. آن‌ها به دلیل این ایجاد همدردی می‌توانند شریک افراد داغ‌دیده از این مصیبت‌ها باشند.
معتقدی افزود: من به عنوان انسانی که در فضای فرهنگی حرکت می‌کند، همواره به این قضیه اعتقاد دارم، ما در جایی ایستاده‌ایم که می‌توانیم این حوادث را به نوعی از زبان هنر و ادبیات تا حد زیادی برای تسکین و همدردی با خانواده‌هایی که داغ‌دیده هستند بیان کنیم.
شاعر «ترانه‌های گمشده در کوچه‌های باد» همچنین در پاسخ به پرسشی درباره چگونگی شاعران و نویسندگان با حوادث و بحران‌های جامعه بیان کرد: ابعاد «فاجعه»ای که پیش آمده آن‌قدر بالا هست که برخی نمی‌توانند درباره آن حرف بزنند، در واقع آن‌قدر متاثر هستند که آن ابزار لازم را ندارند. ولی این یک بُعد قضیه است، بعد دیگر به نظر من جایگاه و نگرش هنرمندانه شاعران و نویسندگان است که ابعاد «فاجعه» را بیان کنند.
او با بیان این‌که شاعران و نویسندگان با ابزارهای هنری‌ای که در اختیار دارند می‌توانند با جامعه همدری کنند، گفت: همدردی شاعران و نویسندگان نسبت به حوادثی که به‌وجود می‌آید، گذشته از این‌که چه منظری می‌تواند داشته باشد، خود تا حدی تسکین است، ولی در عین حال یک وظیفه است و فضای آرام‌کننده‌ای را با خودش به همراه دارد.
