۲۷ فیلم بی‌نظیر که در اسکار ۲۰۲۰ نادیده گرفته شدند

نامزدهای 29امین مراسم اسکار اعلام شدند و طبق انتظارها فیلم‌هایی مثل «مرد ایرلندی» مارتین اسکورسیزی، «1917» سم مندز، «جوکر» تاد فیلیپس، «روزی روزگاری در هالیوود» کوئنتین تارانتینو و «داستان ازدواج» نوآ بامباک در چند بخش نامزد دریافت جایزه شدند. مطابق با اسکار هر سال، تعدادی از بهترین فیلم‌های امسال نیز توسط رای‌دهندگان آکادمی نادیده‌ گرفته شدند. با اینکه بسیاری از این فیلم‌ها شانس زیادی برای موفقیت در اسکار نداشتند، اما باز هم اینکه فیلم‌های بی‌نظیری مثل «میدسامر»، «وداع»، «بوی او»، «پرتره‌ی دوشیزه‌ای شعله‌ور»، «بوک‌اسمارت» و «جواهرات تراش‌نخورده» در هیچ بخشی نامزد دریافت جایزه نشدند، بسیار ناراحت‌کننده است. در این متن از بهترین فیلم‌های امسال که توسط رای‌دهندگان آکادمی نادیده گرفته شده‌اند نوشتیم. فقط فیلم‌هایی که می‌توانستند در بخش بهترین فیلم به رقابت بپردازند، در این متن بررسی شده‌اند.

Uncut Gems

«جواهرات تراش‌نخورده» یکی از موفق‌ترین فیلم‌های مستقل سال 2019 بوده (این فیلم موفق شد در آمریکا فروشی بیش از 40 میلیون دلار داشته باشد) و نقدهای مثبت زیادی دریافت کرد، با این حال آکادمی این فیلم را به خاطر حضور رقبایی قوی‌تر مثل «مرد ایرلندی» و «روزی روزگاری در هالیوود» نادیده گرفت. با توجه به اینکه اسکار 2020 هم زود برگزار می‌شود و فصل جوایز امسال کوتاه‌تر از همیشه شده است، شاید تاریخ پخش این فیلم (کریسمس) هم مزید بر علت بوده است. به هر حال ستاره‌ی «جواهرات تراش‌نخورده»، آدام سندلر، باید برای بهترین بازیگر مرد نامزد دریافت جایزه می‌شد (او جایزه‌ی هیئت ملی بازبینی فیلم) را برد و برادران سفدی نیز باید در رقابت بهترین کارگردانی (آن‌ها جایزه‌ی بهترین کارگردانی حلقه‌ی منتقدان فیلم نیویورک را بردند) و بهترین فیلم‌نامه (که جایزه‌ی این بخش هیئت ملی بازبینی فیلم را نیز بردند) قرار می‌گرفتند. هم‌چنین باید فیلم‌برداری داریوش خنجی نیز مورد توجه آکادمی قرار می‌گرفت.

The Farewell

لولا ونگ با «وداع» در فصل جوایز 2019-2020 حسابی مورد توجه قرار گرفت. خیلی‌ها انتظار داشتند ونگ نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شود اما با حضور اسم‌هایی مثل کوئنتین تارانتینو، نوآ بامباک، ریان جانسون، بونگ جون-هو، هان جین ون و سم مندز و کریستی ویلسون-کایرنز، ونگ مورد توجه قرار نگرفت. آکوافینا نیز که برنده‌ی جایزه‌ی گلدن گلوب شده بود در رقابت بهترین بازیگر زن کنار زده شد و ژائو شوژن نیز در رقابت بهترین بازیگر زن نقش مکمل خوش‌‌شانس نبود.

Honey Boy

با کارگردان آلما هارئل Honey Boy نامزد دریافت جایزه‌ی انجمن کارگردانان آمریکا برای بهترین فیلم شده بود، اما در تمام فصل کسی تصور نمی‌کرد در رقابت بهترین کارگردان اسکار شانسی داشته باشد. تنها در صورتی که آکادمی به کارگردانانی که اولین فیلم خود را جلوی دوربین برده بودند نیز جایزه‌ای اختصاص می‌داد ممکن بود هارئل نیز در میان نامزدهای اسکار امسال قرار بگیرد. شایا لاباف که فیلم‌نامه‌ی Honey Boy هارئل را نوشته‌ است، در این فیلم این با گذشته‌ی آزاردهنده‌اش به عنوان کودکی که در سن کم بازیگری را شروع کرده و فرزند پدری معتاد به الکل بوده است، مواجه می‌شود. فیلم‌نامه‌ی جسورانه‌ی لاباف آن طور که لیاقتش را داشت در اسکار مورد توجه قرار نگرفت و هم‌چنین به بازی‌اش در نقش شخصیتی که بر اساس پدر خودش نوشته شده بود نیز توجه لازم نشد. لااقل لاباف و نوآ جوپ نامزد دریافت جایزه‌ی ایندیپیندنت اسپیریت بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شدند و هارئل نیز نامزد دریافت بهترین کارگردانی شد.

The Last Black Man in San Francisco

اولین تلاش کارگردانی جو تالبوت «آخرین مرد سیاه‌پوست در سن‌فرانسیسکو» این فصل جوایز را به عنوان برنده‌ی جشنواره‌ی فیلم ساندنس شروع کرد و انتظار می‌‌رفت فصل را با حضوری قوی در اسکار به پایان برساند. چه به خاطر کارگردانی فوق‌العاده‌ی تالبوت، یا بازی الهام‌بخش جوناتان میجورز و یا فیلم‌برداری خلاقانه‌ی آدام نیوپورت برا، اینکه «آخرین مرد سیاه‌پوست در سن‌فرانسیسکو» لااقل نامزد دریافت یک جایزه شود خواسته‌ی زیادی نبوده است. پیش از این، این فیلم نامزد دریافت سه جایزه‌ی گاتهام و سه جایزه‌ی ایندیپیندنت اسپیریت شده بود.

Diane

«دایان» کنت جونز برنده‌ی اصلی فستیوال فیلم ترایبکا سال 2019 شده و نامزد دریافت دو جایزه‌ی ایندیپیندنت اسپیریت (بهترین اولین فیلم و بهترین بازیگر زن برای مری کی پلیس) و دو جایزه‌ی گاتهام (کارگردانی و بهترین بازیگر زن) شد. بازیگر نقش اول این فیلم مری کی پلیس که توسط انجمن منتقدین فیلم لس‌آنجلس به عنوان بهترین بازیگر زن سال معرفی شد، لیاقتش را داشت در رقابت بهترین بازیگر زن اسکار نیز حضور داشته باشد.

Hustlers

یکی از عجیب‌ترین اتفاقات اسکار 2020 عدم حضور جنیفر لوپز در رقابت بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای بازی بی‌نظیرش در «شیادان» لورن اسکافاریا است. لوپز در گلدن گلوب، جایزه‌ی گزینش منتقدین فیلم و جایزه انجمن بازیگران فیلم نامزد دریافت جایزه شد. نامزدی او برای دریافت جایزه‌ی انجمن بازیگران فیلم باعث شد خیلی‌ها باور کنند که لوپز نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار نیز خواهد شد، چرا که اشتراک زیادی میان رای‌دهندگان این دو جایزه وجود دارد اما این اتفاق نیفتاد و لوپز هنوز به دنبال اولین نامزدی جایزه‌ی اسکارش است.

Waves

«موج‌ها» تری ادوارد شولتز احتمالا خسته‌کننده‌تر از چیزی است که بخواهد توسط آکادمی نامزد دریافت جایزه شود، اما بازی خشن کلوین هریسون جونیور یکی از تاثیرگذارترین بازی‌های سال بود. به کارگردانی شولتز و فیلم‌برداری درو دنیلز نیز می‌توانست بیشتر پرداخته شود. دوربین در «موج‌ها» آن‌قدر آزادانه حرکت می‌کند که تاثیری کاملا متناسب با احساسات شخصیت‌ها در مخاطب به وجود می‌آورد.

Booksmart

حتی بعد از گرفتن چند تا از بهترین نقدهای امسال، نامزدی جایزه‌ی گلدن گلوب برای بنی فلداستین (بهترین بازیگر زن فیلم کمدی یا موزیکال) و نامزدی بهترین فیلم‌نامه‌ی غیراقتباسی انجمن نویسندگان آمریکا، کمدی Booksmart الیویا وایلد توسط آکادمی اسکار به طور کامل نادیده گرفته شد ( و این موضوع از آن‌جایی که بیلی لورد یکی از بهترین بازیگران زن سال2019 است، بسیار ناراحت‌کننده است). خوشبختانه دیدگاه جدید وایلد، بازی بی‌نظیر فلداستین و لورد کاری کرده است که Booksmart بیشتر از بسیاری از نامزدهای اسکار امسال در ذهن‌ها باقی بماند.

Midsommar

از آن‌جایی که فیلم پیشین آری استر، «موروثی» بیشتر از فیلم امسالش «میدسامر» به فیلم‌های مورد علاقه‌ی آکادمی شباهت داشت و مورد بی‌توجهی قرار گرفت، جای تعجب نداشت که «میدسامر» نیز مورد بی‌توجهی قرار بگیرد. فلورنس پیو که به درستی برای اضافه کردن حس انسان‌دوستی به شخصیت ایمی در «زنان کوچک» گرتا گرویگ تحسین شده است، در «میدسامر» ایفای نقشی حتی بهتر داشته است. او در نقش زنی که در میانه یک فروپاشی روانی با قدرت خودش کنار می‌آید، ایفای نقش بی‌نظیری داشته است. با اینکه پیو نامزد دریافت جایزه‌ی گاتهام شد، اما در نامزدی دریافت جایزه ی ایندیپیندنت اسپیریت موفق نبود.

Clemency

«انگل» یکی از اصلی‌ترین رقبای اسکار امسال است و سر و صدای زیادی به پا کرده است. ای‌کاش پخش‌کنندگان «رحم» نیز در رقابت بازیگران این‌چنینی برای این فیلم به پا می‌کردند. این درام چینونی چوکوا جایزه‌ی اصلی هیئت ژوری ساندنس را برد.با این حال الفری وودارد باید در رقابت بهترین بازیگر زن اسکار در صدر می‌بود. وودارد نامزد دریافت جایزه‌ی گاتهام و ایندیپیندنت اسپیریت شد. «رحم» نیز نامزد جایزه‌ی بهترین فیلم ایندیپیندنت اسپیریت شد. بازی الدیس هاج نیز در نقش شخصیت فرعی داستان نیز باید توجه آکادمی اسکار را به سمت خود معطوف می‌کرد.

Portrait of a Lady on Fire

پرتره‌ی دوشیزه‌ای شعله‌ور» سلین سیاما برنده‌ی جایزه‌ی کن یکی از بهترین‌ فیلم‌های امسال بوده و نقدهای قوی زیادی را دریافت کرده است، اما از آن‌جایی که فرانسه «بینوایان» را به عنوان انتخاب رسمی‌اش انتخاب کرده است شانسی برای نامزدی دریافت جایزه‌ی بهترین فیلم بین‌المللی را نداشت. اما حتی بدون شانسی در این زمینه، «پرتره‌ی دوشیزه‌ای شعله‌ور» آن‌قدر قوی بود که بتواند در بخش بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلم‌برداری و بهترین بازیگر زن به رقابت بپردازد. با این حال آکادمی هنوز برای انتخاب فیلم‌های خارجی در سایر بخش‌ها مردد است. لااقل می‌توانیم خوشحال باشیم که امسال «انگل» در چند گروه نامزد دریافت جایزه‌ شده است.

The Nightingale

از همان ابتدا مشخص بود «بلبل» جنیفر کنت برای رای‌دهندگان آکادمی زیادی خشن است، اما بازیگر اصلی فیلم اشلینگ فرنچوسی لیاقت این را داشت در رقابت بهترین بازیگر زن امسال قرار بگیرد. او در نقش زنی بازی می‌کند که بعد از اینکه همسر و فرزندش به طرز وحشتناکی از او جدا می‌شوند، به دنبال انتقام افتاده و یکی از زیبا‌ترین بازی‌های امسال را به تصویر می‌کشد. فرنچوسی همان‌طور که لیاقتش را داشت نامزد دریافت جایزه‌‌ی گاتهام شد.

A Hidden Life

«درخت زندگی» ترنس مالیک نامزد بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، و بهترین فیلم‌برداری اسکار شد، اما با اینکه خیلی‌ها معتقد بودند جدیدترین فیلم او «یک زندگی پنهان» قوی‌ترین فیلم این کارگردان بعد از «درخت زندگی» است سرنوشت مشابهی نداشت. فاکس سرچ‌لایت با این تصور که این درام تاریخی مذهبی یکی از رقبای اصلی اسکار خواهد بود، برای فیلم مالیک 14 میلیون دلار پرداخت کرد. با این حال به نظر می‌رسد این اقدام اشتباه محاسباتی بزرگی بوده است چرا که «یک زندگی پنهان» نه تنها فروش خوبی در گیشه نداشت، بلکه در اسکار نیز موفق نبود.

Luce

آکادمی در حق کلوین هریسون جونیور هم در «موج‌ها» و هم در «لوس» اجحاف کرد. این فیلم ژولیوس اونا در مورد یک دانش‌آموز دبیرستانی است که احتمال دارد فانتزی‌های خشنی داشته باشد؛ موضوعی که باعث نگرانی معلمش (اکتاویا اسپنسر) و پدر و مادرش (نائومی واتس و تیم راث) شده است. برای خیلی از منتقدین سینما، کلین هریسون جونیور یکی از بهترین بازی‌های سال 2019 را جلوی دوربین برده و به نظر منطقی می‌آمد که همان توجهی که به کریستین بیل، آدام سندلر، و آنتونیو باندراس شده است به او نیز می‌شد.

Her Smell

الیزابت ماس یکی از واضح‌ترین انتخاب‌ها برای بهترین بازیگر زن اسکار 2020 بود. این بازیگر برنده‌ی جایزه‌ی امی در «بوی او» یکی از بهترین بازی‌های حرفه‌ی کاری‌اش را ارائه کرده است. این بازی او را نامزد دریافت جایزه‌ی بهترین بازیگر زن گاتهام و ایندیپیندنت اسپیریت کرده است و کاملا منطقی به نظر می‌رسید که نامزد دریافت اسکار نیز بشود. اکثر فیلم نمای نزدیک چهره‌ی ماس دیده می‌شود و درد وجودش این فیلم را به یکی از بهترین درام‌های انسانی سینما تبدیل کرده است.

The Beach Bum

هارمونی کورین و رای‌دهندگان اسکار معمولا سلیقه‌ی مشترکی ندارند، اما تمام مراسم‌های جوایز فصل 2019-2020 با نادیده گرفتن بنویت دبی ارزش خودشان را از دست دادند. کورین برای «بطری ساحلی» همکاری‌اش را با فیلم‌بردار «تعطیلات بهاری» از سر گرفت. به جرئت می‌توان گفت تصاویر دبی است که به دیوانه‌بازی‌های کورین معنی بخشیده است. به این ترکیب، بازی متیو مک‌کانهی و مارتین لارنس را اضافه کنید و به این نتیجه می‌رسید که «بطری ساحلی» قطعا لیاقت حضور در مراسم جوایز این فصل را داشته است.

Greener Grass

قطعا داستان «چمن سبزتر» ژاکلین دبوئر و دان لوبی برای رای‌دهندگان اسکار زیادی غیر واقعی و عجیب بوده است، اما این توجیهی برای نادیده‌گرفتن یکی از چشم‌نواز‌ترین طراحی‌های تولید سال گذشته نیست. «چمن سبزتر» فیلم کمدی با حال و هوای آثار دیوید لینچ است که طراحی تولید بی‌نهایت هنرمندانه‌ی آن با وجود بودجه‌ی محدود فیلم در نوع خود شاهکار است.

High Flying Bird

نمی‌توانید نت‌فلیکس را برای اولویت دادن به «مرد ایرلندی» اسکورسیزی و «داستان ازدواج» بامباک به عنوان بخت‌های اصلی اسکارش برای این فصل سرزنش کنید، اما درام ورزشی دیدنی استیون سودربرگ «پرنده‌ی بلندپرواز» همان توجهی که به «دو پاپ» و «دولمایت اسم من است» شد را نیاز داشت. جوایز گاتهام به اندازه‌ی کافی هوشمندانه عمل کرده و این فیلم را در دو بخش نامزد دریافت جایزه کرد: بهترین فیلم‌نامه برای تارل الوین مکرینی که برای «مهتاب» برنده‌ی اسکار شده بود و بهترین بازیگر مرد برای آندره هلند. مکرینی در مراسم ایندیپیندنت اسپیریت نیز برای جایزه‌ی بهترین فیلم‌نامه رقابت خواهد کرد.

Queen and Slim

کوئین و اسلیم» ملینا متسوکس فیلمی با استایل خاص خودش است، آن‌‌چنان که عجیب به نظر می‌رسد چطور آکادمی توجهی به فیلم‌بردار آن تت ردکلیف نکرده است. هم‌چنین بازی بی‌نظیر جودی ترنر-اسمیت نیز لایق توجه آکادمی بود، چرا که موفق شد بعد از مدت‌ها یکی از جذاب‌ترین شخصیت‌های چند‌بعدی جدید هالیوود را در این فیلم خلق کرده و جلوی دوربین ببرد.

Monos

«مونوس» الخاندرو لندس به طور رسمی نماینده‌ی کلمبیا در بخش بهترین فیلم بین‌المللی اسکار بود، اما در نهایت انتخاب نشد. «مونوس» که به انتخاب منتقد اصلی ایندی‌وایر اریک کوهن یکی از بهترین فیلم‌های سال 2019 است، باید به راحتی به عنوان یکی از پنج فیلم خارجی برتر امسال انتخاب می‌شد. فیلم‌برداری جسپر ولف و آهنگ‌سازی میکاچو نیز باید توجه آکادمی را به خود جلب می‌کرد.

The Report

درام سیاسی اسکات زد. برنس «گزارش» پس از اکرانش در جشنواره‌ی فیلم ساندنس 2019 به خاطر بازی آدام درایور و آنت بنینگ، به عنوان یکی از بخت‌های اسکار امسال در نظر گرفته شد. آمازون که با عدم موفقیت خرید‌هایی که در جشنواره‌ی ساندنس داشت سال بدی را پشت سر گذاشته بود، به استودیو اجازه داد «گزارش» را پیش از آن ‌که بر روی پلتفرم‌های آنلاین نمایش بدهد دو هفته بر روی پرده ببرد. با اینکه آنت بنینگ نامزد دریافت جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین بازیگر زن نقش مکمل شد، اما یک جایزه برای «گزارش» کافی نبوده و به این فیلم باید در اسکار نیز توجه می‌شد.

Wild Rose

جسی باکلی در «رز وحشی» بازی چشم‌گیری از خود به یادگار گذاشته است. این ستاره‌ی نوظهور در نقش زنی اسکاتلندی که رویای تبدیل شدن به خواننده‌ی سبک کانتری را در سر دارد بازی بی‌نظیری را به تصویر کشیده است. باکلی که تمام آهنگ‌های خودش را در این فیلم اجرا می‌کند، ثابت می‌کند هم از نظر بازی و هم موسیقی حرف‌هایی برای گفتن دارد.با اینکه بفتا بهترین انتخاب‌ها را برای نامزدهای سال 2020‌اش نداشت، اما کار هوشمندانه‌ای کرده و باکلی را نامزد دریافت جایزه‌ی بهترین بازیگر زن کرد.

Gloria Bell

همه خیلی زود بازی فوق‌العاده‌ی جولین مور را در نقش سباستین للیو در بازتولید انگلیسی «گلوریا» فراموش کردند. دست‌کم نامزدی جایزه‌ی بهترین بازیگر زن در یک فیلم کمدی باید به این فیلم داده می‌شد (حتی با این که فیلم حال و هوای درام هم دارد). اریک کوهن در نقد خود از این فیلم نوشته است:”بازی احساسی مور، مهر تائیدی بر قدرت این فیلم و قهرمان محبوب آن است. علاوه بر این «گلوریا بل» ثابت می‌کند داستان‌های خوب تا وقتی که به خوبی ساخته شوند، می‌توانند تا ابد دوباره روایت شوند. “

Apollo 11

با اینکه کمپانی نئون موفق شد «سرزمین عسل» بی‌نظیرش را برای بهترین مستند و بهترین فیلم بین‌المللی نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار کند، مستند بی‌نظیر دیگر این استودیو «آپولو 11» کاملا نادیده گرفته شد. کارگردان تاد داگلاس میلر ساعت‌ها فیلم‌های تا‌به‌حال دیده‌ نشده‌ی ناسا را از عملیات فرود بر روی ماه را در کنار هم قرار داد تا یکی از تاثیرگذارترین مستند‌های تاریخی را بر روی پرده ببرد. شاید این فیلم از نظر کارگردانی به پای سایر مستندهای امسال نرسد چرا که تمام آن از تصاویری آرشیوی درست شده است، اما تاثیری که تماشای این تصاویر بر روی پرده‌ی نمایش بزرگ بر مخاطب می‌گذارد، «آپولو 11» را به یک تجربه‌ی سینمایی واقعی تبدیل کرده است.

One Child Nation

مستند «ملت تک‌فرزند» نانفو ونگ نگاهی به سیاست تک‌فرزندی چین که از سال‌های 1979 تا 2015 حاکم بود، میندازد. این فیلم در جشنواره‌ی فیلم ساندنس پخش شد و توجه منتقدان را به خود جلب کرد. بعد از موفقیت فیلم و نامزدی آن برای دریافت جایزه‌ی انجمن کارگردانان آمریکا، بسیاری پیش‌بینی کردند این فیلم در اسکار نیز بدرخشد. با این حال این فیلم آمازون موفق به حضور در اسکار نشد.

Dolemite Is My Name

به کمک فیلم «دولمایت اسم من است» زندگی حرفه‌ای ادی مورفی جان تازه‌ای پیدا کرد. این فیلم یک زندگی‌نامه‌ درام درباره‌ی موسیقی‌دان، استندآپ کمدین و چهره‌ی سیاسی رودی ری مور است. با اینکه مورفی نامزد جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد در یک فیلم کمدی یا موزیکال شد، از همان ابتدا معلوم بود در کنار سایر ستاره‌ها شانسی برای نامزدی دریافت جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر مرد ندارد. مورفی که با «دختران رویایی» به جایزه‌ی اسکار نزدیک شده بود، به طرز عجیبی در رقابت بهترین بازیگر مرد نقش‌ مکمل به الن آرکین «میس سان‌شاین کوچولو» باخت. «دولمایت» می‌توانست بازگشت این کمدین به رقابت باشد.

Atlantics

«آتلانتیک» ماتی دیوپ در جشنواره‌ی فیلم کن 2019 به عنوان اولین فیلم کارگردانی‌شده توسط یک زن سیاه‌پوست در این جشنواره، تاریخ‌ساز شد. این فیلم در نهایت جایزه‌ی Grand Prix را برد و با حمایت نت‌فلیکس شانسش برای دریافت سایر جوایز را بالا برد. «آتلانتیک» توسط حلقه‌ی منتقدین فیلم نیویورک به عنوان بهترین اولین تلاش کارگردانی در سال 2019 انتخاب شد، اما در رقابت بهترین فیلم بین‌المللی اسکار امسال جایی نداشت. اگر که «آتلانتیک» در این رقابت انتخاب می‌شود، اولین فیلم از کشور سنگال بود که در اسکار شرکت می‌کرد.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی زک شارف در وب‌سایت indiewire.com است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.