ابداع ابزار جدیدی برای بهبود تشخیص سرطان

به گزارش ایسنا و به نقل از ساینمگ، گروهی از پژوهشگران به سرپرستی "دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو"(UCSD)، ابزاری ابداع کرده‌اند که می‌تواند میزان چسبندگی سلول‌های سرطانی را اندازه‌گیری کند و روش ارزیابی تشخیص تومورهای بیمار را بهبود ببخشد. این ابزار، با یک محفظه ریزسیال ساخته شده که سلول‌ها را براساس قابلیت فیزیکی آنها برای پایبندی به محیط طبقه‌بندی می‌کند.

پژوهشگران دریافتند سلول‌هایی که قابلیت چسبندگی ضعیفی دارند، بیش از بافت‌هایی که قابلیت چسبندگی آنها قوی است، به نقاط دیگر بدن می‌روند و بافت‌های دیگر را مورد حمله قرار می‌دهند. ژن‌هایی که این سلول‌ها را شناسایی می‌کنند نیز قابلیت بازگشت تومورهای بیمار را طی پنج سال تا پنج برابر افزایش می‌دهند.

این پژوهش، یک مشکل دیرینه در حوزه سرطان را مورد بررسی قرار می‌دهد. یافتن نشانگرهای زیستی برای شناسایی و انتخاب سلول‌های تهاجمی تومورها، کار بسیار دشواری است. شاید این پژوهش بتواند یک نشانگر فیزیکی ارائه دهد که می‌تواند سلول‌های دارای قابلیت متاستاز را شناسایی کند.

"آدام انگلر"(Adam Engler)، استاد دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو و از پژوهشگران این پروژه گفت: شاید این ابزار جدید بتواند نخستین گام برای ارزیابی بهتر بازگشت تومور باشد. بیمارانی که تعدادی از این سلول‌های تهاجمی را در بافت‌های بدن خود دارند، ممکن است بازگشت تومور را بین پنج، 10 یا 20 سال تجربه کنند.

ابزاری که انگلر و گروهش ساخته‌اند، از یک محفظه ریزسیال تشکیل شده که پوشیده از یک پروتئین چسبنده است. سلول‌های سرطانی داخل محفظه قرار می‌گیرند و پس از چسبیدن به آن، مایعی روی آنها ریخته می‌شود تا چسبندگی را از بین ببرد. هرچه مایع سریع‌تر حرکت کند، سلول‌ها فشار بیشتری را تجربه می‌کنند.

پژوهشگران می‌توانند سلول‌هایی که چسبندگی آنها با فشار خاصی از بین می‌رود، جدا کنند و مورد ارزیابی قرار دهند. سلول‌هایی که در میزان فشار پایین‌تری جدا می‌شوند، چسبندگی کمتری دارند اما قدرت چسبندگی سلول‌هایی که با میزان فشار بالاتر جمع‌آوری می‌شوند، بیشتر است.

ارزیابی‌های پژوهشگران، آنها را به سوی یافته‌های مهم‌تری سوق داد. آنها دریافتند سلول‌هایی که قدرت چسبندگی آنها کمتر است، یک نشانه منحصر به فرد ژنتیکی دارند که آنها را شناسایی می‌کند و به آنها این قدرت را می‌دهد که حرکت و تهاجم سریع‌تری داشته باشند. پژوهشگران به واسطه مقایسه این نشانه با نشانه‌های موجود در پایگاه داده‌های مربوط به هزاران بیمار دریافتند که بیماران مبتلا به چنین تومورهایی، زودتر و مکررا، بازگشت تومور را تجربه می‌کنند.

انگلر و گروهش امیدوار هستند که بتوانند تومورهایی که قابلیت چسبندگی آنها ضعیف است، شناسایی کنند و امکان متاستاز آنها را مورد ارزیابی قرار دهند.

"پرانجالی بری"(Pranjali Beri)، دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو و از پژوهشگران این پروژه گفت: اگر آزمایش موش‌هایی که مورد بررسی هستند، نشان دهد که این سلول‌ها امکان نجات از سرطان را کاهش می‌دهند، راه برای پژوهش‌های تشخیصی در مورد انسان‌های مبتلا به این نوع تومورها هموار خواهد شد.

پژوهشگران امیدوارند که این ابزار ریزسیال بتواند به پزشکان در بررسی بافت تومور، ارزیابی امکان متاستاز و تنظیم درمان در مراحل ابتدایی کمک کند.

این پژوهش، در مجله "Cancer Research" به چاپ رسید.