جای زخم رکود اقتصادی با زندگی مردم چه می‌کند؟

بر اساس گزارش اکونومیست، کسانی که در دوره رکود اقتصادی به دنبال کار می‌گردند، به مراتب کمتر از کسانی که در زمان مناسب‌تری به دنبال کار رفته‌اند، درآمد کسب می‌کنند. این مجازات دستمزدی می‌تواند تا سال‌ها طول بکشد؛ پدیده‌ای که اقتصاددان‌ها نام آن را «زخمی بودن» یا «جای زخم» گذاشته‌اند.

پیش از تحقیقات تازه، این تفکر وجود داشت که این زخم‌ها، از اساس اقتصادی بوده و بر اشتغال، درآمد و ثروت افراد اثر داشته است، اما تحقیقات جدیدی که توسط «تیب وون واچر» از دانشگاه کالیفرنیا انجام شده، نشان می‌هد که رکود اقتصادی اثرت بلندمدت و گسترده‌تری دارد.

بنابراین تحقیقات، کسانی که در دوره رکود اقتصادی شاغل می‌شوند، کمتر از کسانی که در شرایط معمولی اقتصادی شاغل شده‌اند، عمر می‌کنند. امید زندگی آنها از 6 تا 9 ماه کوتاه‌تر است و بیشتر درمعرض بیماری‌های قلبی، سرطان ریه و مسمومیت با مواد مخدر قرار دارند.

تحقیقات انجام شده بر روی چهار میلیون نفر آمریکایی نشان می دهد که آمریکایی‌هایی که در زمان رکود اقتصادی 1982 وارد بازار کار شده‌اند. در آن زمان نرخ بیکاری به 11 درصد رسیده بود. این تحقیقات آثار رکود دهه هشتاد میلادی را در دهه‌های بعدی بر سلامت و مرگ‌ومیر افراد مطالعه کرده است.

نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که شاغل شدن در دوره رکود اقتصادی، حتی روی ازدواج هم اثر می‌گذارد. مردمی که در نزدیکی سال 1982 وارد بازار کار شدند، بیشتر احتمال طلاق داشتند. نرخ طلاق آنها 3.5 درصد بالاتر از میانگین کل بود. در سنین میانی نیز آن‌ها سه تا چهار درصد کمتر از بقیه، احتمال بچه‌دار شدن داشتند.

اکونومیست می‌نویسد: «رکودها برای کارگران مجازات مرگ نیستند، اما این یافته‌ها برخی از پیامدهای دیده نشده از نوسانات چرخه تجارت را نشان می‌دهد. معلوم نیست که رکود بعدی چه موقع خود را نشان خواهد داد. اما وقتی اتفاق افتاد، به یقین جای زخم‌های آن بسیار دیرتر از پیشانی مردم محو خواهد شد.»

نمودار زیر که از پایگاه اینترنتی اکونومیست به فارسی برگردانده شده‌است، تاثیرات بیکاری در دوره‌های رکود را در شاخص‌های جمعیتی زندگی در دوره‌های مختلف سنی نشان می‌دهد: