خبرگزاری مهر: دومین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات داریوش امان کی و چهار متهم دیگر پرونده بانک سرمایه از دقایقی قبل به ریاست قاضی مسعودی مقام آغاز شد.
در ابتدای جلسه قاضی مسعودی مقام ضمن اعلام رسمیت دادگاه با ذکر یک تذکر گفت: به مأمورین بدرقه زندانیان تذکر می‌دهم، زیرا آن‌ها مکلفند زندانی را در خود مجتمع اقتصادی تحویل بدهند اینکه زندانی را در خیابان‌ها می‌گردانید، خلاف مقررات است و این موضوع به زندان اوین گزارش خواهد شد.
در ادامه داریوش امان کی با حضور در جایگاه به دفاع از خود پرداخت و گفت: من اطلاعات خوبی دارم و می‌دانم باید مر قانون را رعایت کنم.
وی افزود: متأسفانه در رسانه‌ها به صورت گزینشی صحبت‌هایم منتشر شد. سال 85 از کشور و از طریق مرز هوایی خارج شدم و سال 92 به صورت قانونی به کشور برگشتم و در مرداد سال 93 بنده احضار شدم.
این متهم اظهار کرد: پس از آن 9 ماه به زندان رفتم و توانستم در آن زمان حدود 200 میلیارد بدهی‌ام را به بانک‌های ملی و تجارت تسویه کنم و هر چه سند هم بود آن را پرداخت کردم.
امان کی ادامه داد: نهایتاً بهمن سال 93 با وثیقه 90 میلیارد تومانی مرا آزاد کردید. محسن رضایی در آن زمان نیامد و بدهی خود را پرداخت نکرد. من سابقه‌ای نداشتم و شاید آن زمان می‌ترسیدم که واقعیت را بگویم.
امان کی در ادامه دفاعیات خود گفت: محسن رضایی (شوهر خواهر بنده) به صورت فریبکارانه بازپرس را فریب داده و وانمود کرده من تسهیلات را دریافت کردم، اما اسناد متعددی وجود دارد که در آن‌ها گفته شده پول‌ها وارد پروژه‌ها شده است.
وی با انتقاد از کیفر خواست صادره گفت: از سال 85 تا اواخر سال 93 فقط سه ماه در این کشور آزاد بودم، اما تمام کیفرخواست بدون هیچ دلیل و مدرکی علیه من است.
وی خطاب به قاضی گفت: اگر می‌گویید که تمام اتفاقات بر اساس برنامه‌ریزی‌های من بوده و من پول گرفتم چرا اتهام دیگران اخلال است؟ برخی صحبت‌ها با یکدیگر مغایر هستند. ذهنیت خود که بر اساس آن من خطا کار هستم را فراموش کنید.
متهم ردیف اول ادامه داد: فردی به نام مقتدایی علیه من شهادت داده و گفته امان کی دکترای وام گرفتن داشته این اظهارات در حالی مطرح شده که من این شخص را نمی‌شناسم.
متهم امان کی در ادامه دفاعیاتش گفت: یکی از مطلعین آقای شیشه گران است که خودش زمانی که از او راجع به اظهاراتش پرسیدم به من گفت اظهارات من کذب محض است و آن را نوشته است.
وی به اظهارات یکی دیگر از مطلعان اشاره کرد و گفت: مطلع دوم آقای علی صرافان است و من با او پرونده کیفری دارم.
وی افزود: مطلع سوم آقای محسن رضایی است که اظهاراتش کذب محض است. در توضیحاتش اشاره به 70 شرکت صوری داشته و یک گزارش مردمی را که در سال 90 ارائه داده بودند عین همان گزارش را در سال 98 ارائه دادند. در سال 93 زمانی که من بازداشت بودم او در حفاظت اطلاعات قوه گزارشی داد که من با آقای دکتر رابطه مالی دارم و حفاظت قوه قضائیه از من راجع به رابطه مالی با آقای قاضی پرسیدند و هر چه گفتم که من آقای قاضی را یک بار بیشتر ندیدم آن‌ها فشار آوردند و گفتند شما بنویس که از طریق سکه و دلار به او پول داده‌ای.
در ادامه قهرمانی نماینده دادستان در واکنش به دفاعیات متهم گفت: آقای امان کی نقش رهبری شرکت را در دریافت متقلّبانه تسهیلات از بانک سرمایه دارد.
در ادامه قاضی از متهم ردیف دوم خواست برای بیان دفاعیات خود در جایگاه حضور یابد.
قاضی خطاب به مرتضی فتحی گفت: اتهام شما اخلال عمده در نظام اقتصادی و پولی و بانکی از طریق تحصیل مال نامشروع به مبلغ 689 میلیارد و 239 میلیون و 592 هزار و 360 ریال است آیا اتهامات را قبول داری، که متهم پاسخ داد: خیر. من چه اخلالی کردم. گیرنده من نبودم بلکه بنده فقط در شرکت مالک زمین بودم.
وی افزود: من زمین یافت آباد را داشتم که آن را معرفی کردم. من زمین را در سال 90 از شوهر خواهرم یعنی پدر داریوش امان کی که با او اختلاف داشتم بابت طلب دریافت کردم. در آن زمان مبلغ زمین 6 هزار و 200 متری، 120 میلیارد بود که شوهر خواهرم بابت طلب به من داد و من را خام کرد.
فتحی ادامه داد: من به مدت 11 سال با شوهرخواهرم اختلاف داشتم و داریوش ما را آشتی داد.
در ادامه قاضی خطاب به متهمان گفت: در پرونده آبداران اطلاع کافی نسبت به تمام فعل و انفعالات و اموال انتقال یافته داریم و این ذهنیت که گفته می‌شود درست نیست. در آن پرونده من زیر بار ظلم و زور نرفتم.
وی افزود: می‌خواستند پرونده را از دست من بگیرند، اما من پا پس نکشیدم و حتی با فشار ضابطان این کار را انجام دادم و مامور حفاظت اطلاعات قوه قضائیه هم اکنون در زندان است و بیش از 10 سال حبس گرفته و این کار‌ها هیچ معنایی ندارد. درباره پرونده سابق ذهنیتی نداریم، اما بیش از شما درباره این موضوعات اطلاعات داریم.
متهم فتحی اظهار کرد: تقاضای چند میلیارد وام داشتیم که بانک 65 میلیارد به ما داد و قرار شد من خودم 20 میلیارد پول بدهم.
قاضی مسعودی مقام گفت: تو که گفتی پول نداری چگونه می‌خواستی 20 میلیارد پول بدهی؟
متهم فتحی گفت: من آن زمان پروژه داشتم و زمین‌های خود را فروختم.
