مغز اندامی به شدت پیچیده است و زمانی که یک جراح وظیفه پیدا می کند تومورهای خطرناک مغزی را بردارد باید برای اجتناب از هر گونه آسیب احتمالی به این اندام، نهایت دقت و مهارت خود را به کار بگیرد. برای Dagmar Turner بیمار 53 ساله ای که به خاطر تومور مغزی در بیمارستان کینگز کالج لندن تحت عمل جراحی قرار گرفت مهم ترین مساله این بود که بعد از عمل هم بتواند عشق و علاقه اش به نواختن ویولون را دنبال کند و به همین خاطر تصمیم گرفت که حین انجام عمل جراحی ذوق و استعداد خود در نواختن این آلت موسیقی را به رخ تیم جراحی بکشد.
تومور مغزی ترنر دست بر قضا در نزدیکی لوب پیشانی سمت راست او قرار داشت؛ منطقه ای به شدت حساس که جراحی آن با خطرات زیادی همراه است و هرگونه آسیب به ساختارهای مغزی در این بخش می تواند باعث از دست دادن مهارت های موتور حرکتی بدن شود. مهارت نواختن ویولون نیز در واقع از همین ناحیه می آید.
لذا جراحان با اجازه دادن به ترنر برای هوشیار ماندن و نواختن ویولون حین عمل میتوانستند اطمینان پیدا کنند که هیچکدام از نواحی مغزی او حین فعالیت آسیب نمی بیند. این در واقع تکنیکی است که پیشتر نیز مورد استفاده قرار گرفته بود و عملیاتی شدنش به اثبات رسیده بود. در اینجا بد نیست اشاره کنیم که مغز تنها اندام بدن است که درد را احساس نمی کند و در نتیجه اعمال جراحی روی این ناحیه از بدن غالبا بدون بیهوشی انجام می شوند.
پروفسور کیومرث اشکان
پروفسور کیومرث اشکان از بیمارستان کینگز کالج لندن در این باره گفت:
ما می دانستیم که نواختن ویولون اهمیت بالایی برای Dagmar دارد و به همین خاطر تلاش کردیم این کارایی را که از ناحیه کوچکی از مغز سرچشمه می گیرد نگه داریم تا او بتواند حین عمل همچنان ویولون بزند. ما بیش از 90 درصد این تومور از جمله تمامی بخش هایی که پیش بینی می شد فعالیت تهاجمی پیدا کنند را برداشتیم و همزمان تلاش کردیم که کارایی دست چپ او را نیز به طور کامل حفظ کنیم.
طبق توضیحات پزشکان جراحی مغز غالبا با فعالیت هایی نظیر صحبت کردن بیمار یا پاسخ دادن او به سوالات مختلف همراه است. در این مورد از آنجایی که نواختن ویولون برای بیمار اهمیت بالایی داشت آنها تصمیم گرفتند که این فعالیت ویولون زدن باشد.