در آینده ای نه چندان دور، برای ذخیره اطلاعات روی سرورهای کلاود مایکروسافت از DNA استفاده خواهید کرد. طی شش سال گذشته دانشمندان به این مارپیچ دوگانه روی آورده اند تا بتوانند از آن به عنوان ابزار ذخیره سازی بسیار کارآمد داده بهره گیرند. در سال 2011 محقق دانشگاه هاروارد توانست این ایده را به صورت جدی مطرح کند و یکی از کتاب هایش را به همراه چندین تصویر و یک برنامه جاوا اسکریپت روی مولکول های DNA ثبت کند.
سال گذشته هم تیمی از محققین مایکروسافت و دانشگاه واشنگتن توانستند رکوردی را از خود بر جای گذشته و 200 مگابایت داده را روی DNA ذخیره نمایند؛ امسال نیز پژوهشگران از DNA برای ذخیره سازی یک فیلم کلاسیک فرانسوی، یک ویروس کامپیوتری و گیفت کارت 50 دلاری آمازون استفاده کردند.
حال مایکروسافت امیدوار است تا فناوری فوق را به صورت تجاری به کار گیرد. این کمپانی اعلام کرد تا پایان همین دهه میلادی، می تواند سیستم های ذخیره سازی مبتنی بر DNA را عملیاتی ساخته و دیتاسنترهایی را بر اساس این تکنولوژی برپا دارد.
نحوه ذخیره سازی داده روی DNA کاملاً شبیه سخت افزارهای کنونی است
«داگ کارمین» مدیر تحقیقاتی مایکروسافت می گوید محصول نهایی آنها تقریباً به اندازه دستگاه های زیراکس قدیمی خواهد بود. او اضافه کرد طی سه سال آینده برند «ذخیره سازی با DNA» به ثبت می رسد و حداقل یک مرکز داده به صورت آزمایشی در مقیاس تجاری فعال می گردد.
استفاده از DNA به عنوان ابزار ذخیره سازی اطلاعات کاملاً منطقیست، چون کارکرد اصلی آنها نیز همین است و تمام اطلاعات مربوط به یک شخص را در فضایی بسیار کوچک در خود نگهداری می کنند. سازوکار ثبت و حفظ اطلاعات در DNA هم شباهت زیادی به سخت افزارهای کنونی ما دارد، با این تفاوت که به جای 0 و 1 از چهار حالت A/G/C/T استفاده می کند.
کاهش هزینه تعیین توالی DNA نقش تعیین کننده ای در آینده این فناوری دارد
با این حال موانع زیادی پیش روی عمومی شدن این فناوری وجود دارد؛ اگرچه تعیین توالی DNA هر روز ارزان تر می شود، اما هنوز به اندازه کافی مقرون به صرفه نیست تا جایگزین حافظه فلش شود. در سال جاری شرکت «ایلومینا» (Illumina) اعلام کرد طی کمتر از 10 سال هزینه تعیین توالی کل ژنوم انسان را به زیر 100 دلار می رساند؛ طبیعیست که پیشرفت بیشتر در این حوزه می تواند مسیر دستیابی به سیستم های ذخیره سازی مبتنی بر DNA را کوتاه تر سازد.
لازم به ذکر است رویکرد جدی مایکروسافت برای استفاده از فناوری مذکور، می تواند خیال دیگر شرکت ها را از فعالیت در این حوزه راحت ساخته و پیشرفت ها را تا حد زیادی سرعت بخشد. باید دید آیا بالاخره طی پنج سال آینده می توانیم اطلاعاتمان را روی DNA ذخیره کنیم، یا اینکه مسیر علم به طور کلی تغییر می کند و با راهکارهای عجیب و غریب دیگری روبرو خواهیم شد.
