برداشت عموم مردم بر این است که در کشورهای توسعه یافته، به دلیل درآمد سرانه بالا شهروندان می توانند با پس انداز حقوق یک سال خود به راحتی خودروی صفر کیلومتر خوبی را خریداری کنند.
برای مثال بسیاری با دیدن درآمد سرانه نزدیک به 60 هزار دلار برای کشور ایالات متحده بلافاصله فکر می کنند که همه آمریکایی ها می توانند با پس انداز کردن حقوق چند ماه یا نهایتا یک سال اتومبیلی چون تویوتا کمری یا هیوندای سوناتا را خریداری کنند، زیرا قیمت پایه این دو خودرو در حدود 25 هزار دلار است.
آلمان را می توان مثال دیگری در این زمینه دانست. با توجه به درآمد سرانه تقریبی 50 هزار دلاری، این چنین تصور می شود که همه آلمانی ها باید به سراغ برندهای لوکسی چون مرسدس بنز، ب ام و یا آئودی رفته و یکی از محصولات آنها را سوار شوند.
هر چند روی کاغذ چنین تفکری درست به نظر می رسد، اما این تمام ماجرا نیست، چرا که پای عوامل زیادی در میان است. به عنوان نمونه به رغم بالا بودن درآمد، اگر هزینه های روزمره زندگی نیز بالا باشد، در این صورت پیشرفت خاصی برای یک شهروند رخ نخواهد داد.
فریبرز رفیعی کارشناس ایرانی در بخش فروش کمپانی ب ام و آلمان در قابل ویدیویی روش فروش خودروهای گران قیمت در آلمان را توضیح می دهد.