به گزارش اقتصادآنلاین، متن این نامه به شرح زیر است؛
به نام خدا
جناب آقای آنتونیو گوترش
دبیر کل محترم سازمان ملل متحد
با سلام
نیک مستحضرید که سازمان ملل متحد در پی جنگ خونین و خانمان‌سوز دوم جهانی، که جان ده‌ها میلیون انسان را گرفت و صدها میلیون نفر را آواره و بی‌خانمان کرد، بنیان نهاده شد و فلسفه‌ی وجودی آن کاستن از درد و رنج نوع بشر و ایجاد جهانی امن‌تر و سعادتمندتر برای انسان فارغ از ملیت و مذهب و نژاد و رنگ پوستش بود. امروز جامعه‌ی جهانی گرفتار بلای عالم‌گیر ویروس کرونا شده و ضعف انسان، علی‌رغم پیشرفت‌های حیرت‌انگیز علمی، بیش از هر زمان دیگر هویدا گشته و آشکار شده است که آدمیان بدون اتحاد و همدلی و همراهی آینده‌ی روشنی نخواهند داشت. از این رو، همگان باید این جمله را سرلوحه‌ی خویش قرار دهیم که «در این دریای سهمگین و طوفانی، همه در یک کشتی نشسته‌ایم.»
در این میان، ملت بزرگ و عزتمند و باکرامت ایران، که به گواه بزرگان خرد و اندیشه نقشی بی‌بدیل در پیشرفت قافله‌ی تمدن بشری داشته است، از دو سو مورد هجوم دهشتناک قرار دارد: یکی ویروس کرونا که جان ایرانیان را تهدید می‌کند، و دیگری ویروس تحریم که با توجه به کمبود امکانات و عدم دسترسی به تجهیزات پزشکی و دارو و دیگر ابزارهای لازم برای مقابله با همه‌گیری این بیماری، نظام بهداشتی کشور را دچار اختلال کرده است و سلامت مردم ایران را سخت تهدید می‌کند، و با توجه به موقعیت ژئوپلتیکی ایران بیم آن می‌رود که این خود به همه‌گیری بیماری و مرگ میلیون‌ها نفر در منطقه‌ی خاورمیانه بینجامد.
ما امضاکنندگان این نامه از جنابعالی به عنوان دبیر کل سازمان ملل متحد و از مجموعه‌های وابسته به آن، و همچنین از روشنفکران، جامعه‌ی مدنی جهانی، نهادهای بین‌المللی و همه‌ی آزادگان جهان تقاضا می‌کنیم در جهت رفع تحریم‌ها برای مقابله با ویروس کرونا دولت و مردم ایران را یاری کنید.
«بنی‌آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار»
ابوالفضل آسیابی، مسعود آسیما، قادر آشنا، محمدرضا ابراهیمی، مژگان اثباتی، محمد احسانی، حسین احمدی، محمدعلی اردبیلی، بهروز اسدنژاد، سکینه اشرفی، مهدی اکبریان، عبدالله اکرامیان، مهرداد الیکایی، جواد امام، شهربانو امانی، عبدالحسین امیدی‌نیا، رضا امیرزاده، یلدا امین، غلامرضا انصاری، فریده اولادقباد، محمدجعفر ایرانی، شهرام بابااحمدی رضایی، عابد بابک بهاروند، رضا بازرگان، امیرحسین بحرینی، مهین برخورداری، محمدرضا بزم‌شاهی، فرشته بقایی نایینی، سیروس بنه‌گزی، علی پاک‌سرشت، مجید پورعطار، شهاب پورقاسمی، مهرداد پولادی، علی پوینده، علی تاجرنیا، مصطفی تاجزاده، ابوذر ترابی، روح‌الله تقواییان، علیرضا تقی‌زاده، فاطمه تندگویان، کاوه ثروتی، خدیجه جدا، مرضیه جدا، کوروش جعفری، محمد جعفری‌مجد، حمید چوبینه، علی حاجی‌کتابی، رضا حجتی، محمود حریم‌کیش، سیدحمید حسن‌زاده، سیدشهاب‌الدین حسن‌زاده، مهدی حسین‌زاده فرمی، سیدمصطفی حسینی، سیدعلیرضا حسینی بهشتی، مجتبی حسینی‌توسل، ماشاالله حیدرزاده، فخرالدین حیدریان، اکبر خاکی‌جوان، خضر خلیلی، غلامحسین خلیلی، حسن خوش‌قلب، رضا دادجو، روح‌الله دادجو، داوود دشتبانی، نبی دهقانی، محمد رحمانی نصرآبادی، کامران رحیمی، محمد رحیمی، رضا رستمی خزائی، حسین رسولی، سعید رضوانی، محسن رنجبر، ایرج زارع، کامران زارعیان، نرگس زمردی، محمدرضا سامع، محمدرضا ساوه، ابوالفضل سروش، ذبیح‌الله سعیدی، مهدی سلطانی، رضا سلیمان‌نوری، سیدجعفر سیدعلی، محمد سیفلو، مرتضی سیمیاری، عبدالصمد شاکر، بهروز شاکرمی، بهمن شجاعی، شاپور شرافت، مجید شریعت‌زاده، علی شریعتی، سیدمحمدرضا شریفی، محمدشریف شریفی‌شهریور، عبدالمجید شهیدی، ابراهیم شیخ، علی صابری، فیصل ضرغامی، سیدمرتضی ضیایی، سید علی طالقانی، غلامرضا ظریفیان، مهدی عاشوری، حبیب‌الله عباسی، سعید عسکرزاده، سیدمنصور علاقه‌بند، حسام‌الدین علامه، ابوالحسن علی‌قارداشی، علی علی‌لو، عبدالرسول عمادی، فخرالسادات فاطمی، سیدعلیرضا فانی، مجید فراهانی، سیدرضا قزوینی، محمد قلم‌چی، امیر قلی‌پور، ابراهیم قنواتی، نرگس قیاسی، مهدی کاظمی، مسعود کاظمیان، مهدی کاظمی خالدی، عمران کریمی، تقی کیانی، محمدعلی گودرزی، محمود لطفی‌کمال، حمیدرضا مالکی، محمدقاسم محسنی، امیر محمدتقی، مولود محمدخواه، آرش محمدنیا، سیدصادق محمدی، محمدرضا محمدی، جاماسب محمدی بختیاری، محمد محمودی نجفی، نصرالله مرادی‌فر، سیدفخرالدین مرتضوی، بشیر معتمدی، احسان منصوری، پرویز موسوی، سیدعلیرضا موسوی، سیدمجتبی موسوی، فرشته میراب‌زاده، حسین میرزایی، سعید میرزایی، عفت میرمعینی، محسن ناصری، محمدمهدی نجفی‌خواه، زهرا نژادبهرام، حجت نظری، مسعود نظری، بهروز نعمتی، کاووس نگینی، اصغر نوروزی، علی نیکزاد، حسین وفاپور.
Dear Mr. Secretary-General,
As you are well informed, the raison d'être of the United Nations, which was founded in the aftermath of the ruinous World War II that killed tens of millions of people and made hundreds of millions of others homeless and displaced, was to lessen the human beings’ pains and sufferings and to provide them with a safer and more blissful world, regardless of their nationality, religion, race, and color of skin. Today, the whole world is faced with the global disaster of Coronavirus disease and, despite human being’s wonderful scientific advancements, their weakness has become more obvious than any other time, and it is evident that without solidarity, sympathy, and sodality, they will not have a bright future. Thus, we must all take into consideration that “we are all in the same boat in a stormy sea.”
In the meanwhile, Iran’s great, glorious, and munificent nation, who has played a unique role in the progress of human civilization according to the attestation of the world’s great thinkers, is horribly attacked by two forces: first, the Coronavirus that threatens the lives of Iranian people, and second, the sanctions virus that, due to the shortage of possibilities and lack of access to the medical equipment, drugs, and the other necessary tools for confronting the disease outbreak, has disrupted the country’s medical system and threatens severely the nation’s health, and regarding Iran’s geopolitical situation in the Middle East region, it might lead to the disease outbreak and death of millions of people in the whole region.
As the signers of this declaration, we request Your Excellency as the UN’s Secretary-General, and its subordinate organizations, and also the whole world’s intellectual community, civil society, international institutions, and the all noble people to help the Iranian state and nation in removing sanctions in order for them to be able to confront the disease outbreak.
Human beings are members of a whole,
In creation of one essence and soul,
If one member is afflicted with pain,
Other members uneasy will remain.
