به گزارش ایسنا، سردار شهید حاج میرزامحمد سلگی، جانباز سرافراز و فرمانده دلاور گردان حضرت ابوالفضل (ع) و رئیس ستاد لشکر انصارالحسین (ع) در سال‌های دفاع مقدس راوی کتاب «آب هرگز نمی‌میرد» به نویسندگی حمید حسام است.
حمید حسام در رسای شهادت این فرمانده یادداشتی به این شرح منتشر کرده است:
«به نام خدای شهیدان و برای نفس مطمئنه حاج میرزا
در روزهای خلوت خیابانها و سکوت دور از هیاهوی شهرها، عبور از نشئه دنیا و رسیدن به سر چشمه بقا، طعمی دارد از جنس طعم غریبی حضرت زهرا( س) که تو حاج میرزا، ای رفیق خوب خدا ،دیشب آن را چشیدی.
انگار که 35سال با دو پای بریده و زخم پهلو و سرفه های شیمیایی مانده بودی که این نوع شهادت در سکوت را به ما نشان دهی.شهادت غریبانه و دفن شبانه و اصرار و تاکید برای نیامدن مردم یک شهر - که همواره متحدثان حسنت بودند- جگرم را در گلزار شهدای نهاوند سوزاند و ثانیه های خلوتم را پر از روضه کرد.
دیشب، هر کس پیامی فرستاد،برایش نوشتم: نمی دانی چقدر سخت است دفن شبانه و غریبانه مردی که آقا تمنای دیدنش را داشت.
* * *
آقا هنوز تو را ندیده بود و فقط حدیث میانداری ابوالفضل گونه ات را در (آب هرگز نمی‌میرد) خوانده بود فرمود: اگر برای من ممکن بود پا می‌شدم می‌رفتم به همدان برای دیدن این مرد.
ایستاده از راست: شهید علی خوش لفظ، شهید حاج میرزا محمد سلگی و حمید حسام
این جمله را محسن مومنی برایم تلفنی گفت و من برای تو نقل قول کردم گفتی: با علی خوش لفظ بیا با هم برویم زیارت حاج حسین همدانی و از روح او استمداد بطلبیم.
آن روز در گلزار شهدا علی خوش زخم از شدت درد حتی نمی‌توانست روی مزار خم شود و همانجا ایستاد. همان نقطه ای که یکسال بعد مزار خودش شد و تو با آن دو پای مصنوعی‌ات خم شدی و صورت چسباندی به سنگ مزار، ما دو نفر با گریه تو گریه می‌کردیم که می‌خواندی:
ما تشنه یک جرعه سخاوت هستیم / مشک تو هنوز آب دارد عباس
* * *
دیشب برای هزاران نفر که از خانه با اشک بدرقه ات کردند، شب سختی بود و شب راحتی بود برای تو که 35 سال پیش مخاطب ندای «ارجعی الی ربک》 شدی و ماندی تا علم الهدی باشی در عصر دلتنگی‌ها.
خداحافظ پهلوان ابولفضل مرام روزهای رزم شلمچه و مجنون و فاو و مرصاد.
حال که به سرچشمه بقا رسیدی سلام ما را به همه شهیدانی که خون قلبشان را نثار راه سیدالشهدا(ع) کردند برسان.سلام همه تشنگان یک جرعه سخاوت را.
حمید حسام 99/1/15»
