هکری به نام Kris Slyka که از قرنطینه خانگی خسته شده سیستمی را برای ضبط فیلم روی نوارهای کاست قدیمی ابداع کرده است.
Slyka با استفاده از یک ضبط قدیمی ولی با کیفیت سونی روی روشی را برای کدگذاری ویدیوهای رنگی به سیگنال هایی ابداع کرده که از طریق ورودی آنالوگ استریو امکان ثبت آنها روی کاست وجود دارد.
وی ابتدا قصد ضبط با کیفیت مطلوب را داشت اما محاسباتش نشان می داد ویدیویی با وضوح 768 در 576 پیکسل و نرخ 25 فریم بر ثانیه به معنی تولید 11 میلیون پیکسل در هر ثانیه خواهد بود که پهنای باند هیچ کاستی از پس آن بر نمی آید بنابرین راهی جز کاهش کیفیت باقی نمی ماند.
ویدیویی نهایی از 768 در 576 پیکسل به وضوح 100 در 75 پیکسل و از 24 فریم به 5 فریم در ثانیه محدود شد که به معنی وضوحی بسیار پایین است. از آنجا که نوارهای کاست دو کانال صوتی برای صدای استریو دارند، Slyka از کانال دوم برای وارد کردن اطلاعات رنگ استفاده کرد. وی همچنین با استفاده از تکنیک interlac نرخ فریم ها را افزایش داده که باعث نمایش روان تر محتوا می شود.
خروجی نهایی حتی در حد گیف های با کیفیت پایین هم نبود و به لطف استفاده از هر دو کانال برای داده های ویدیو خبری هم از صدا نیست. همانطور که خود Slyka می گوید همین عوامل باعث عدم استفاده از کاست برای ضبط ویدیو و ابداع نوارهای VHS شد که به لطف ابعاد و حساسیت بیشتر از پنهای باند بالاتری برای سیگنال های ویدیویی پشتیبانی می کنند.
Mattel هم در دهه 1980 میلادی دستگاه PXL 2000 را توسعه داده بود که روی نوارهای کاست ویدیو ضبط می کرد. این ویدیوها نه تنها سیاه و سفید بود بلکه به مراتب بی کیفیت از خروجی سیستم Slyka بود و به همین خاطر چندان مورد استقبال قرار نگرفت.